Soms word ik herkend op straat door
Terry Richardson-modellen die me vragen hoe ik toch aan de inspiratie voor m'n postings kom. Nu ben ik de beroerdste niet dus let op.
Spoiler alert! Ik lag vorige week op het grasveld van een Amsterdams zwembad, uit te hijgen na een misselijkmakende sessie op een springkussen (onder het hoofdschuddende toezicht van een badmeester).
Komt
Mees opeens naast me liggen. Ze duwt me vervolgens een boekwerkje onder m'n neus met een fascinerende titel.
(Nu even opletten wat deze inleiding gaat heel subtiel over in de eigenlijke posting.)
How To Be Free van
Tom Hodgkinson zou wel eens die insightverschaffende oogklepenaftrekkende grap van de zomer kunnen worden.
STUKJE ZELFREFLECTIE:
Ik merkte namelijk de laatste tijd dat ik teveel met
de rem erop leefde. Bang om fouten te maken, bang om de boot te missen, bang om mezelf te zijn. Dat suxxorz natuurlijk als een nieuw album van Junkie XL.
Best lachen dat ik dan vervolgens denk dat een ironisch zelfhulpboekje hier iets aan kan veranderen. Maar zoals
Dirk Van Weelden het zo mooi zei in de Vrij Nederland van vorige week:
je moet jezelf niet zo serieus nemen.
How To Be Free haal je bij The American Book Center.
MonoBrow lust alles. Als het maar lekker is. Zo is het altijd al geweest. Daarom is het logisch dat ik niet alleen de tekst van Gang Starr's Just To Get A Rep uit m'n kop ken. Maar ook de lyrics van Young MC's Bust A Move. 
Posts
