Isabella rekt het begrip MiniMail tot absurrrrde lengtes. Maar vooruit, als je wat te vertellen hebt, dan heb je wat te vertellen.

Mensen worden steeds mediabewuster. Willen ze nog wel zomaar door jou op de foto gezet worden? Gaan ze niet zeuren over geld of privacy?
'Dat wisselt heel erg. Zo heb ik laatst door heel Nederland dierenartsen opgebeld voor patiënten met extreem overgewicht en de reacties wisselden sterk per regio.'

Hoe dan?
'In Limburg waren ze vreselijk wantrouwig: ik moest overschakelen op een Limburgs accent om iets gedaan te krijgen. Ik heb mezelf zelden zo hard uitgelachen.'

Altijd goed
'Het hangt ook van de situatie af. Ik ben er inmiddels achter dat er massa's mensen zijn die het prachtig vinden om op de foto te gaan, dus als iemand er geen zin in heeft doe ik daar niet moeilijk over. Als mensen dronken zijn, op een feest ofzo, willen de meesten niets liever.'

Herkenbaar
'Over geld heb ik eigenlijk nooit iemand gehoord, hoogstens willen ze een foto toegestuurd krijgen. Maar ik geef toe dat ik weleens foto's heb gebruikt van mensen die er niet zo gecharmeerd van waren, als een foto te goed is en ik heb hem al gemaakt, kan ik hem niet laten liggen. Je komt trouwens bijna overal mee weg als je zegt dat het voor school is. Als ik een foto niet specifiek voor een blad of opdracht schiet gebruik ik die smoes nog weleens.'

Je portretten lijken tegelijkertijd volledig geënsceneerd en snapshot'erig.
'Mijn foto's zijn eigenlijk zelden geënsceneerd, hoogstens geregisseerd. Een paar jaar geleden op de academie heb ik wel wat mode- en reclamefotografie gedaan, dus daar is het denk ik een overblijfsel van. Meestal zoek ik bestaande situaties op omdat je nooit weet wat je te wachten staat. Mensen hebben fantastische huizen en kleren, die hebben jaren aan hun interieur en hun image gewerkt, daar kan geen stylist tegenop.'

Aha
'Door de goede situaties op te zoeken lijkt het soms bijna alsof je alles geënsceneerd hebt. De omgeving en aankleding van je foto's is heel erg belangrijk, ook in een documentaire. De meeste mensen die ik fotografeer hebben niet zoveel met fotografie, dus die vraag ik ook niet om dingen te doen die ver van hun bed zijn.´

Wat dan?
'Ik laat me leiden door de dingen die ze zelf leuk vinden. Als ik bijvoorbeeld bij een poedelfokster thuis ben zal ik misschien vragen of ze haar hond een jurkje aan wil trekken, maar alleen als dat iets is wat ze zelf ook zou doen. Je leert jezelf al gauw bescheiden en open op te stellen, ideeën die je ergens vooraf over had blijken vaak veel minder interessant dan waar de mensen zelf mee komen. Dat maakt je foto's gelijk een stuk minder voorspelbaar.'

Morgen deeltje twee!