In het jaar dat ik een comic kocht die me niet teleurstelde was Christian Hosoi nog niet aan de drugs. Dat is natuurlijk ook het probleem met Amerikaanse mainstream stripies: die dingen worden gemaakt voor gastjes van 15.

Dan kun je als volwassen man nog zo hard gaan op het artwork, zodra je de verhalen leest kom je erachter dat die plotjes niet verder gaan dan een gemiddelde film van Jerry Bruckheimer.

Gelukkig is daar Kick-Ass. Dat is ook niet bepaald de Ulysses, maar is tenminste niet pretentieus en gaat eh, over ass kicken:



Mark Millar schrijft het script (en bedacht ook de comic Wanted die nu verfilmd is met die adoptie addict Jolie in de hoofdrol).

En Kick-Ass wordt getekend door John Romita Jr., die ik nog kende van z'n runs op Spider-Man. Die superheld blijkt hij nu weer te doen. Vandaar dat ik gelijk begonnen ben met het volgen van twee nieuwe Spidey-series: The Amazing Spider-Man en Venom: Dark Origin.





Comics haal je natuurlijk bij Henk op de Zeedijk.

Die nieuwe van The Cool Kids had je al gehoord toch? Gewoon een lekker trackie, zoals alles van die gasten lekker & goed is. Cleane raps, cleane, bassige beats die hun fitted afnemen voor het Gouden Tijdperk en Bob is je oom.

Ik wist alleen niet dat ze getekend hadden bij Green Label Sound, het platenlabel van softdrink Mountain Dew. Wuuut! Gaan Chuck Inglish en Mikey Rocks nu al op de sell out tip?

Beetje flauw bijvoorbeeld dat het artwork van Delivery Man dezelfde kleuren heeft als een blikkie MD:



En wat als Pepsi, het moederbedrijf van Mountain Dew geen zin in rauwe teksten heeft?

Kortom: hoe staat het met de artistieke vrijheid van die gasten?