En volgens mij hoef je morgen niet te werken of studeren.
Beesmunt in Bitterzoet dus.


1 x plus 1 op de lijst.

Mail me het meest onhygiënische wat je met een paasei gedaan hebt en ik doe m'n best voor je.

Het concert van The Knife in Paradiso (eind 2006) was wonderschoon. Bizarre visuals, mechanische poppen en DIE muziek. Muziek waar je tegelijk vrolijk en somber van wordt.

Karin Dreijer Andersson is niet de Zweedse schrijfster van de feministische klassieker Trieste Tepelklöven. Dat is die andere Karin Dreijer Andersson. Deze Karin is 50 procent van The Knife.

Gelukkig maar. Want anders had ik nu één of ander crappy zelfhulpboek vol passieve vrouwelijke agressie gepushed, in plaats van het redelijk geniale album van Karin's soloproject Fever Ray.

Waar The Knife stevig kan beuken is deze plaat vooral goed to do tijdens de betere voor-je-uit-staar-mijmer-sessies. Karin's uitgesproken en vervormde stem, melancholieke, gloomy geluidjes en shit: highly recommended.

Fever Ray - When I Grow Up

Fever Ray op Myspace

Ik wil hosselen met Bodie in The Pit.
Ik wil dronken worden met McNulty bij een wake.
Ik wil m'n mannelijkheid bewijzen voor Stringer Bell
Ik wil een telefoonlijn aftappen met Lester Freamon
Ik wil een crime scene uitkammen met Bunk


Shiiiiiiiiit.


Dead cheap bij die gasten van Bang CD