Eisner is een nieuw, Nederlands striptijdschrift. Altijd goed: jongens uit een subcultuur die moeite doen een groter publiek te bereiken en tegelijkertijd vooroordelen (strips zijn voor leeghoofden) over hun geliefde onderwerp proberen te ontzenuwen.
MonoBrow gaat hard op Europese en Amerikaanse strippies dus ik stond zaterdag bij de boekhandel om het eerste nummer van Eisner te scoren.
/haalt diep adem
Wat een pretentieuze crap! Fuck. Ik word er nu weer kwaad om. De toon wordt gezet met een navelstaarderig verhaaltje waarin de literaire wereld belachelijk gemaakt wordt. En vervolgens volgt verhaal op verhaal met pseudo diepgang en boring, semi artistieke illustraties.
Wat een ongelooflijke, humorloze crap. Alsof de liedjes van die amelodieuze mompelaar Spinvis verbeeld zijn.
Het enige wat klopt is een funny as fuck kritiek op kunstopleidingen van Daniel Clowes, de gast die je kent van zijn geniale stripverfilming Ghostworld. Maar dat is een Amerikaan.
Mijn probleem met Eisner is dat ze alle vooroordelen en misvattingen over strips alleen maar bevestigen, een enkele uitzondering (Daniel Clowes' verhaal) daargelaten.
Blergh.
Posts
