Deze ouwe man heeft deze week de Pulitzer gewonnen voor dit boek. Een roman dus. Geen t-shirt met fluorkleuren of nieuwe sneaker. Maar een verhaal over een Amerikaanse pa en zoon die (waarschijnlijk een dikke nuke) aanval overleefden terwijl de rest van de wereld smolt. MonoBrow gaat lekker op die vertellingen over het einde der tijden. Raarrrr! Meer over die prijs en die gast van het boek peep je hier.

Zo rond 1985 met zeventig per uur en een Ray Ban op je neus naar beneden sliden. Zonder helm. Dat is die pure schoonheid waar zelfs Joe Cocker niks tegen begint. Sterker nog, dat klinkt er eigenlijk best goed bij. (Maar dat komt natuurlijk door deze briljante serie, sjiet wat was MonoBrow verliefd op Kevin's buurmeisje.) Of gaat het nu te furrr?

Marcella Foschi bedacht op een dag om portemonnees van ouwe teepies te maken. Waarvoor dank Marcella. MonoBrow diggt die dingen namelijk en ze zijn hele mooi. En nog hitgevoelig ook. En en en hiero te koop!

Nederland kent een hoop goeie documentairemakers. Maar de kans dat een gast als Michiel van Erp iets moois vastlegt over action figures en designer toys, is kleiner dan bepaalde lichaamsdelen uit de oudheid. Dank je grootje dank ook voor Toypunks. Deze gasten zijn druk in de weer met het afronden van een docu over eh, die coole poppetjes en de mensen die ze maken en kopen. Het gaat vooral over Japan, maar ook Amerika komt aan bod. Op deze blog zie je waar ze op dit moment mee bezig zijn. Die film check je eind dit jaar. Sweet!