Deeltje twee van de MiniMail met Isabella Rozendaal. Hier de eerste posting.

Heb je ooit foto's van mensen niet gebruikt om ze tegen zichzelf in bescherming te nemen?
'Jawel. Maar dat was dan ofwel omdat het iemand was die ik kende, of omdat het gewoon te plat was. Een foto van een kwijlende gehandicapte is voor mij bijvoorbeeld niet zo interessant. Ik schep er veel meer genoegen in te laten zie hoe mensen ervoor kiezen zich te presenteren.'

Van welke onderwerpen krijg jij rode koontjes tijdens het fotograferen?
'Dieren! En jagers, op dit moment. Ook oude vrouwen die er nog heel goed uitzien. Of daar in ieder geval heel erg hun best voor doen.'

Wat is het mooist om vast te leggen?
'Een foto is voor mij geslaagd als hij gemengde gevoelens oproept. Lelijk maar toch mooi, belachelijk maar toch vertederend, gruwelijk maar toch lief, zoiets.'

Lees je wel eens een roman? Nog een tip?
'Bij vlagen, als ik tijd heb. Ik vond de boeken van Houellebecq heel goed.'

Vind jij World Press Photo ook zo stom? Met die voorspelbare foto's van rampen en oorlogssituaties?
'Ik vind de World Press Photo ontzettend stom. Maar dat is misschien wel omdat ik schandalig weinig interesse in politiek heb. Ik begrijp dat nieuwsfotografie belangrijk is, en er zijn persfotografen die echt hun vak verstaan. Maar toch denk ik dat mensen inmiddels teveel oorlogsfotografie hebben gezien om er nog echt van onder de indruk te zijn.'

Ja
'Beelden van jongens met geweren en sjaals om hun hoofd, die achter een tank aanlopen in een stofwolk, of een huilende moeder met een bloedend kind in haar armen, daar lig ik niet wakker van. Ik ben een paar keer op de World Press exposities geweest en ik vond er weinig aan. Ik was wel onder de indruk van het boek van Geert van Kesteren, Why Mister Why. Daarin wordt, ook omdat het zoveel foto's zijn, meer een verhaal vertelt waarin je je kunt laten meeslepen.´

Wat doe je de komende tijd?
´Mijn boek On Loving Animals wordt net uitgegeven, dus dat gaan we vieren! Ik hoop dat veel mensen het leuk vinden en kopen.´

Haha
´We moeten nog een releasefeestje organiseren (ergens in januari). Verder wil ik nou ook wel heel graag nieuwe dingen fotograferen. Ik ben net begonnen met een serie over jagers (zie mijn site), die wordt heel hard.´

Bottom Biting Bug is een behoorlijke hit in Japan. Niet verwonderlijk. Want waar anders slaat een tekenfilm over een insect dat in billen bijt aan? Precies.

Idee erachter is dat mensen te individualistisch zijn en zich totaal niet meer interesseren in anderen. Dat doet de Bottom Biting Bug wel. Hij stimuleert kinderen om socialer te worden.

Ik vraag me alleen af of je tanden in de billen van een vreemde zetten de manier is om dit te bereiken.

Hoe dan ook: de game voor je Nintendo DS komt volgend jaar uit. Dus voorlopig nog even op een stokje bijten.