Ian Cofino begon als student aan z'n afstudeerproject I Got Next, een korte documentaire over de voornamelijk Amerikaanse vechtspelletjes scene. Inmiddels is hij afgestudeerd en is de film anderhalf uur lang geworden.

Op basis van de trailer oogt het camerawerk en de editting vrij kut, maar whatever. Hoe goed dat je straks negentig minuten lang kunt kijken naar ventjes die nog fanatieker zijn dan jij.

Plus wat extra interessant is aan deze scene: de spelers zijn wel geeky, maar dan niet van het halve liters energydrink met modded pc in een tentje lannen tegen 24-jarige gefrustreerde dikzakjes die nog thuis wonen-soort.

/op de antropologen tip

2d-fight fans zijn meer extrovert en hebben een brag en boast bravoure die gelijkenissen vertoont met die van rapfans.

I Got Next - Documentaire

M'n lievelingsregisseur gaat een documentaire maken over de man met de klapkuiten die hoger sprong dan Bonfire.

Onderwerp is het leven van Michael Jordan, één of andere korfballer en z'n laatste twee seizoenen bij de Washington Wizards.

Klinkt goed. In de stemming komen doe je zo:

Mijn grootouders zijn allemaal redelijk oud geworden. M'n opa Jan door elke dag een grapefruit naar binnen te werken. Niet door dagelijks I Wanna Be Sedated van de Ramones te zingen.

Toch is dat precies wat de oudjes in Young@Heart, de nieuwe docu van Stephen Walker, doen. De bejaarden in deze film maken deel uit van de theatergroep Young At Heart. En hebben de afgelopen tijd op podia staan zingen als gekken. The Clash, Sonic Youth of Sex Pistols: de rimpelige rockers coveren supergroepen net zo gemakkelijk.

Ramones - I Wanna Be Sedated

Sonic Youth - Schizophrenia

Talking Heads - Road To Nowhere

In de New York Times nog wat extra intel...

Laat het maar aan de bedorven gasten van Malle Pietje and the Bimbos over om goedgelovige kinderzieltjes te corrumperen met hun duivelse liederen. Of, zoals ze in Duitsland zeggen: BAN THIS SICK FILTH!

Perfect Song is ondertussen wel behoorlijk eh, perfect. En The Bimbos zijn echt de beste band van alle groepen die met Hans Klok special effects optreden.

Voor de fact fuckers: de clip is opgenomen in de feestruimte van de Verkade fabriek, door Miguel Narings en Mattijs voor Pink Rabbit & CUT films.
En rustig nou, ik weet dat hij al een maand online staat. Maar soms vergeet ik ook wel eens wat.

Wokkels, Biggekoppen van Katja, Dr Pepper, winegums, Bastogne koeken, gele M&M's, dry roasted pinda's van Duyvis, gele Fernandes, Bonbon Bloc: allemaal dingen waar ik van ga stuiteren. Die sugar rush jongen, dat is lekker.
Maar goed. Je kunt ook overdrijven:

The Half Ton Man

Een fascinerende documentaire over de man die elke dag een hoeveelheid calorieën naar binnen schoof die gelijk staat aan vijftien pizza's. Nice.

Vandaag een nieuwe rubriek op MonoBrow. En omdat het me al een week niet lukt American Gangster te downloaden en ik op de boeventip ben, krijg je dit van me: Why We Bang is een docu die door amateurs is geproduceerd en het echte verhaal van het bendeleven in LA wil laten zien.

De film is gemaakt als reactie op andere documentaires over de toestanden in die crappy buurten waar bendes de dienst uitmaken. Volgens de dudes achter Why We Bang geven die geen goed beeld van wat er echt speelt, omdat ze door buitenstaanders gemaakt zijn.

(Eeh, er is ook zoiets als gedegen research, een belangrijk onderdeel van elke goede documentaire.)

Dus wat doen ze: ze maken een film die slecht ge-edit is, met 'n lompe gangsterrap soundtrack, en 'interviews' met (ex)bangers die bijna allemaal stoned of dronken zijn.

Er wordt eigenlijk maar één vraag gesteld: waarom doe je wat je doet? Het geniale en inzichtgevende antwoord dat de makers van deze film presenteren?

'Hey cuz, just because weet je, dat is gewoon de straat weet je, my niggaz staan voor me klaar weet je.'

Haha. De voice over is ook legendarisch. Met meer dooddoeners dan een handleiding voor een hamer.

Zucht. Bedankt voor de nieuwe inzichten. Uiteraard krijgt de white man ook nog even de schuld van alles. (Ja ik weet heus wel dat racisme een grote rol speelt, maar de voorbeelden in deze film gaan echt té ver.)

Nope. Weet je wat dit gewoon is: exploitation baby. De makers geven die thugs een podium waarop ze kunnen laten zien hoe stoer en hard ze zijn.

Dan is dit veel eerlijker: allemaal hele nasty clips van bendegasten die elkaar kapotmaken.

Oordeel zelf:

Why We Bang

Nederland kent een hoop goeie documentairemakers. Maar de kans dat een gast als Michiel van Erp iets moois vastlegt over action figures en designer toys, is kleiner dan bepaalde lichaamsdelen uit de oudheid. Dank je grootje dank ook voor Toypunks. Deze gasten zijn druk in de weer met het afronden van een docu over eh, die coole poppetjes en de mensen die ze maken en kopen. Het gaat vooral over Japan, maar ook Amerika komt aan bod. Op deze blog zie je waar ze op dit moment mee bezig zijn. Die film check je eind dit jaar. Sweet!