Crazy word ik van mensen die nu nog in de media roepen dat de eighties terug zijn. WAKE DE FUCK UP EN RUIK DE SANDWICH SPREAD, CHIEF. Die jaren tachtig bepalen alweer tien jaar het mode/muziek/film-beeld.

Bedrijven als American Apparel draaien erop, dj's draaien erop en eBay draait erop. En MonoBrow natuurlijk.

Want hey:
in een permanente staat van jeugdsentiment verkeren is een levensstijl.

Blij als een ventje was ik dan ook toen ik in New York het album Zo! & Tigallo love the 80's scoorde. Niet vanwege het sucky artwork of de styling.

Maar wel omdat het een projectje is van Little Brother's Phonte (hier nog meer van die gast) en de producer Zo!. Net als Nouvelle Vague coveren ze een aantal jaren tachtig hits. Alleen rappen ze er niet over maar zingen ze een lekker moppie.



De productie is tight: het is expres redelijk klef, met een soort Shanice - I Love Your Smile-vibe. (Da's 1990, maar fuck it.) En tegelijkertijd voel je die boom bap. I like.

Wacht ik load effe een liedje up:

Zo! & Tigallo - Take On Me

En als je een verzamelaar bent: er zijn maar 2500 exemplaren gedrukt. Gaaf toch? Scoor 'm hier.