Nog meer Humobisten. Jaja, hoeveel genialiteit kun je op een blog verdragen?
(Hier pak je deeltje I van die MiniMail.)

Wat zijn de drie belangrijkste dingen in het leven voor echte Humobisten?
Rufus: '1. seks. 2. god. 3. alles wat via de zintuigen binnenkomt.'

Dragen jullie Nike's? Waarom wel/niet?
Gyz: 'Ja heb laast weer 2 paar gekocht. Heb zelfs een eigen ‘signature’ model, de Fret Click Nike, gaat helemaal te ver! Ooit hebben we nog een werk ‘everyone can Stop A Riot’ gemaakt voor in het Hard Pop boek in 2001, waarin we zegmaar ook beschreven wat de keerzijde van die Euro inhoud.'

Wat dan?
'Dat ik door kinderarbeid fatte patta's kan hebben. En dat is best triest. Maar goed ik wil niet bij Greenpeace en/of bij Milieudefensie werken. Wij willen met ons werk juist telkens laten zien dat de wereld juist zo koekieloekie in elkaar steekt. Je moet er je wel bewust van zijn, maar ik voel me niet geroepen om daar heel belerend over te zijn naar anderen.'

Nooit?
'In ons ‘oudere’ werk deden we dat wel vaker, denk ik. Toen wij als HuMobisten de release party hadden georganiseerd voor de Fret Click schoen, hadden wij het idee dat op een gegeven moment een stuk of zes (vuil geschminkte) kinderen, met een groot geluid en licht-spektakel de schoen kwamen binnen brengen. Dat vond Nike natuurlijk niet goed. Maar dat is wél jammer.'

Nogal
'Anderzijds is het ook van de zotten dat je vroeger echt ergens echt in uit moest blinken zoals Michael Jordan voordat je een ‘signature’ schoen kreeg. Met de Fret Click schoen laat de tijd zich zien in een heel ander hoekje, namelijk hou maar net zo lang vol - als bijvoorbeeld een stelletje belhamels van De Rebellenclub - en voor je het weet word je ook gesponsord. Dat zegt veel over onze tijd en over hoever de commercie is binnen gedrongen, in zgn. underground coolness. We genieten allemaal in schaamte. Ik denk dat dát onze prophecy is.'

Wat staat er de komende tijd op het programma?
Rufus: 'Het Programma? Weten wij het?!? Wij werken niet met een programma. Als je ons morgen belt over iets dat twee, drie maanden later plaats moet vinden, dan regelen we dat gewoon. Onze lange, lange, L.A.N.G.E. termijn planning zegt tot nu toe alleen: Sonic Spocht IV, The Movie. Een film, loosely based upon een geniale audiocollage die we eerder hebben gemaakt (die op zijn beurt weer over anarchitect Lebeus Woods, audiocollages, favoriet geluid en geluid in het algemeen ging).'

Eindelijk. Gasten van de kunst en de grappen. Een zeldzame combinatie. Toch bewijzen Rufus Ketting en Gyz la Rivière met Humobisten dat dit mogelijk is. En ze hebben nog wat te vertellen ook. Heel veel zelfs.
(Sorry James, maar jouw MiniMail is niet meer de langste ever.)

Humobisten, dat klinkt als de titel van een legendarische Koot & Bie sketch...
Rufus: 'We hadden het tijdens onze oprichting wel vaker dan eens over het Simplisties Verbond, ja. En vooral de allereerste akties/programma’s waren natuurlijk legendarisch. Ook toen we ons HuMobisties ‘ha-ha-ha-ha’-logo maakten, streefden we naar een logo dat minstens zo goed was als hun mattenklopper. Daarnaast hebben Koos Koets, Memien Holboog of Oosteuropa-deskundige Klavan ook nog eens de beste TV-namen sinds Sesamstraat natuurlijk. Dat is altijd goed.'

Waar moeten we jullie van kennen?
Gyz: 'Onze bekendste werken zijn de ‘everyone can-series’, die een heel erg hoog D.I.Y. gehalte in zich hadden en waarmee we kunst op een heel democratische manier benaderden. Tegelijkertijd was het destijds één grote forecast over ons latere werk. En ‘Kunst Is Arrogant En Dat Willen We Graag Zo Houden’ een stickered statement op de ramen van Showroom MAMA, dat ging over de heersende inhoudelijke bemoeienis van de gemeentelijke politiek t.o.v. kunst. Tegelijkertijd was dat ook een landelijke tendens, wat zeg ik, een globale trend! Verder van allerlei grafische vormgeving, performances, T-shirts, filmpjes, ons weblog en ons early years boekje ‘Een Dure Grap’.'

Waar zijn jullie heel slecht in?
Rufus: 'We zijn heel erg goed in het intuïtief voorspellen van interessante maatschappelijke tendensen en het menselijke handelen/denken dat daar dan bijhoort. Tegelijkertijd is dat ook altijd onze zwakte. We houden nooit vast aan wat we weten, maar duiken altijd weer te snel in het volgende. In het volgende vraagstuk, in de volgende chaotische waarheid, de volgende ontrafelbare kluwen van menselijkheid, om dat weer lekker te ontrafelen.'

Aha
'Hierom doen en maken we altijd dingen die pas veel later helemaal worden ‘begrepen’ door opdrachtgevers, een publiek, de omgeving, het gedoe achter de zwarte gordijnen zeg maar. (Alhoewel er altijd wel een soort van intuïtief besef van waar het ongeveer over gaat is natuurlijk.) Het kwartje valt altijd pas later. Dat horen we ook vaak: ‘later begreep ik het beter’. Dan voel je je natuurlijk vaak gevleid in je rol van kunst-sjamaan of zoiets, maar het is ook stom van ons dat we niet even ergens blijven wachten en werk iets langer laten sudderen in het discours.'

Lachen jullie vaak om maar niet te hoeven huilen?
Gyz: 'Deze is persoonlijk van aard. Ik huil sowieso niet veel, maar ben wel vaak neerslachtig. Ik heb geleerd me minder van de wereld aan te trekken. Ik trek tegenwoordig een ander shirt aan zeg maar. Happyness is een state of mind. En is more powerfull than the sword.

Zo is het
'Het kost tijd om daar achter te komen. Natuurlijk is humor een vlucht van de werkelijkheid. Maar dat betekent niet dat Humor niet serieus is of kan zijn. En daarnaast is er natuurlijk zoveel waar je om kan lachen in de wereld. Cynisme leidt alleen maar af van waar je je eigenlijk mee bezig moet houden, namelijk ‘optimistisch zijn!’. Echt leven is altijd beter dan destructief zijn. De romantiek van lijden is fucking bullshit, daarmee kom je de dag amper door. Dus kijk veel Chevy Chase, eet een bakje cruesli en neem jezelf niet al te serieus...'

Morgen meer wijze wijsheden van de Humobisten. Zeg het voort.