Het is op zeker zeventien jaar geleden dat MonoBrow en Djeek samen op de fiets naar Assen tuften, om in dat troosteloze shitstadje Sex Packets te scoren. Als je denkt dat daarmee condooms ofzo bedoeld worden, dan ben je te jong om de release van Digital Underground's meesterlijke meesterwerk te hebben meegemaakt (met 2Pac, voordat 'ie op r&b-beats over z'n moeder ging whinen). Helemaal niet erg.

Want dan moet je jezelf nog steeds trakteren op Check The Technique van Brian Coleman. Hierin lees je hoe een stuk of dertig van die klassieke rap albums tot stand zijn gekomen. Straight uit de monden van die gasten zelf! Omdat de rappers die aan het woord komen zo'n beetje allemaal niet meer in de biz zitten, of geen verplichtingen meer met hun toenmalige labels hebben, kunnen ze heel openhartig zijn. En kom je dit soort coole shit te weten:

- Sex Packets is gemaakt onder invloed van XTC en paddo's!

- A Tribe Called Quest had een pro-gay nummer gemaakt, maar de platenmaatschappij vond het slecht voor hun imago!

- Parrish van EPMD liet een carrière als wide receiver lopen om te rappen!

- De beats van EPMD waren zo langzaam omdat Erick Sermon het anders niet kon inrappen met zijn lisp!

- Bushwick Bill van Geto Boys had oorspronkelijk de rol van danser!

Kijk nu eens tussen je dijen door naar de zitting van je stoel. Zie je een donkere vlek ontstaan? En voelt het een beetje warm? Heel goed. Dan moet je nu dat boek bestellen of je rent naar The American Book Center op het Spui. Maar dan eerst even een schone onderbroek aantrekken.

En vanavond niet vergeten: die Nike SB film première in Het Ketelhuis. Hoe laat? Geen idee.

De muziek van Jape is bique. En de clip bij Floating is ook al gers. Dus de volgende keer dat je door iemand wordt aangesproken op het feit dat je de hele dag barfmetal draait, zeg je gewoon dat alle popmuziek gezond voor je is en laat je deze clip zien.

Ik werd gemaild door David en Luigi van Beesmunt Soundsystem. Of ik niet effe twee nieuwe liedjes wilde posten:

Beesmunt Soundsystem - L'Enterprise

Beesmunt Soundsystem - Mamma Mamma

Mocht je de afgelopen maanden geen club van binnen gezien hebben omdat je het druk had met het record RTL 4 kijken verbreken: Beesmunt komt hard. Daarom volgende week een MiniMail met die mannen.

De monsieurs van Ontour hebben sinds afgelopen weekend een eigen shop. In Eindhoven, dat wel. Maar hey, daar is nu ook die Dutch Design Week aan het rollen, dus doe gek, sla dat hangjongeren op je plaatselijke pleintje gewoon een keer over, pak de trein, negeer die zachte g's en support Ontour.

Goed nieuws is dat je in die winkel onder andere stuff van het meesterlijke CTRL en Sixpack vindt.

Plus ze hebben extra ruimte voor exposities. Nu kun je er kijken naar het doorlopende project I Have Pop. Dat laat als eerste ding werk zien van Juse, een kunstenaar die je misschien kent van die betonnen Dunk's. GAAF MAN.

Nike kwam gisterochtend langs bij dit blogboerke om te praten over MonoBrow enzo. Ze zijn daar op dit moment bezig met onderzoek naar vrouwelijke sneakerheads. Het werd gefilmd door Lee en dat was gelijk tricky. Want ik was stiekem redelijk zenuwachtig.

Daardoor vergat ik spontaan Vans als merk te noemen dat het op dit moment aan het killen is. En kon ik echt niet op de naam High Snobiety komen, wist ik m'n eigen blog niet in één soepele zin te omschrijven en raakte ik de hele tijd verstrikt in bijzinnen. D'oh! Hey maar die shit was wel in het Engels.

Nou ja, kreeg toch die AM90 premium purple jongens en een shirt van Dave White in een mooi stalen doosie.

Jaja, over sneakers voor meisjes gesproken: ik werd getipt door Dirk van Concrete dat hij die over de top Nike Vandal High Supreme's met ponyvacht-look krijgt. T zijn van die quickstrikes, dus beter beslis je schnelllll. Oh en doe de beste man de groeten als je langsgaat.
EDIT: oeps: het is alleen voor meisjes met grote voeten. Aangezien het eigenlijk een herenmodel is. Sowwy my fwiend.

Echt hele mooi. En de grap is, militante Peta-pals van me, dat er geen echte wolven afgeschoten zijn bij de totstandkoming van deze installatie van 'n Chinese kunstenaar. Die je nu kunt gücken in het Duitse Guggenheim.

Eh, oh wacht. Dat was vorig jaar. Nou ja. Blijft vet. En die Cai heeft sowieso wel toffe dingen op z'n site, dus daar kun je je ook mee vermaken.

Of hier nog meer plaatjes van die wolven.

Afgelopen zaterdag kwam ik Robin van David Gilmour Girls tegen op een ADE-feestje. En realiseerde ik me dat het MiniMail interview met deze gasten nog steeds niet op MonoBrow gedropt was. Slechte timing, aangezien hun verygoodnice album Vultures alweer 'n tijdje uit is. Ga anders even naar hun Myspace, zet die speler aan en lees die praatjes hieronder.

MonoBrow wist niet wie David Gilmour was. Is het dan nog wel mogelijk om naar jullie muziek te luisteren?
'Ja hoor, ik denk dat het pas echt een probleem wordt als je niet weet wie Bruce Springsteen is.'

Het duurde heel lang voordat jullie eerste album af was. Waarom in godsnaam?
'Toen we begonnen hadden we allebei nog amper een synth aangeraakt of met audioprogramma's gewerkt. Dus het duurde allemaal een tijdje voordat we dat onder de knie hadden. Verder zijn we redelijk perfectionistisch.'

Goeie eigenschap
'Maar het heeft vooral zo lang geduurd omdat we 80% van de tijd discussiëren of Seedorf in Oranje moet, hoe waardevol pocket Aas/Koning is in no limit hold 'em en hoe belachelijk het creationisme is (For the record - de uitkomst van deze discussies zijn respectievelijk Ja, erg waardevol en compleet belachelijk).'

Hoe groot zijn jullie in Japan? En hoe klein in Nederland?
'Ik heb geen idee hoe groot we zijn in Japan. Als ik soms (ok, dagelijks) Google op David Gilmour Girls kom ik wel eens wat sites tegen met Japanse karakters en dan onze naam ertussen, maar ik heb dan uiteraard geen idee wat de context daarvan is. Voor hetzelfde geld wordt er door militante Japanse Pink Floyd fans een fatwa uitgeroepen over ons.'

Haha
'We hebben wel een keer in Barcelona een Japanner ontmoet die alleen maar "CLACKHOUSEWALMING PALTY IS MY FAVOLITE TLACK EVEL!' naar ons schreeuwde. Dus we hebben in ieder geval één iemand uit dat land die ons waardeert. In Nederland zijn dat er iets meer denk ik - Mijn vader en moeder vonden de plaat leuk, dus dat is in ieder geval al twee keer zoveel.'

In de rapscene zit iedereen zo te zeuren over haten. Wordt er ook gehaat in jullie scene?
'Ja volop. Ik heb er ook weinig problemen mee - je kunt iedereen wel aardig gaan vinden... Als onze labelbaas Headman zou rappen bijvoorbeeld is er geen DJ, clubeigenaar of label meer veilig ben ik bang. Verder zijn wij ook geen hippies en haten we er vrolijk op los, maar tot een bloghouse equivalent van de Roxanne Wars is het helaas nog niet gekomen.'

Wat moet je nooit vergeten mee te nemen naar een DGG optreden/set?
'Salmiakkikossu'

Is uitgaan zonder drugs of drank leuk?
'Om nog maar eens een keer extra te spugen op ons straight edge graf: Niet echt nee.'

Klopt het dat jullie eigenlijk een product van Jan Douwe Kroeske zijn? Die nu lachend binnenloopt als Wessel van Diepen met de Venga Boys?
'Nee joh, als dat zo was zouden we getekend hebben op Excelsior, lauwe Nederlandstalige knutselpop maken en Christelijk zijn.'

Je wilt niet weten hoe gaaf ik de Street Fighter games vind. Daarom ben ik ook zo blij met deze trailer. Niet alleen omdat het artwork helemaal kapot gaat, maar ook omdat het betekent dat er een nieuw deel aankomt. Daar moet je alleen nog wel een jaar op wachten. Op zich niet erg. Kan ik mooi weer nadenken over een nieuwe Street Fighter tattoo.

Ok. In '84 was er een dude van 26 die een tijdje thuis zat omdat hij moest bijkomen van motorongeluk. In dat jaar verscheen de Transformers cartoon voor het eerst op de buis. Hij raakte hooked als die irritante gasten op de Nieuwmarkt en kocht niet veel later z'n eerste bot bij Toys r Us.

Dat hield hij vier jaar vol. Inmiddels had 'ie 275(ZIEK!) Transformers. Maar tijd om er van te genieten had 'ie dan weer niet. Hij ging in '88 dood aan AIDS. Omdat 'ie besmet bloed kreeg toegediend tijdens de operatie na dat motorongeluk.

Anyhoo. Z'n vrouw besloot een tijdje terug de boel te verkopen. Geen slecht plan. De opbrengst? Een milfuckingjoen dollar.

Beter ben je zuinig op je speelgoed.

Geforceerde woordgrappen in de kop FTW!

Beter boek je een romantisch weekend London met je schatje. Dan kun je naar het Barbican voor die expositie Art & Sex. Waar de Guardian zich dan weer over afvraagt: 'gaat het in de kunst eigenlijk ooit ergens anders over?'

Maar goed. Ze hebben daar meer dan 300 vieze plaatjes van gasten als Rembrandt, Jeff Koons, Warhol en meer. Sommige zijn zelfs tweeduizend jaar oud. (Hey, natte en harde dingen zijn van alle tijden.)

Hier kun je zelf alvast op die kinky dingen klikken.

't Kan aan mij liggen, maar de nieuwe video van New Young Pony Club had net zo goed gedirect kunnen zijn door de dame die hier verantwoordelijk voor is. Vooral aan het eind met die letters.

En MonoBrow voelde zich dan wel genaaid toen dat album van NYPC uitkwam omdat er maar twee of drie nieuwe tracks op stonden (de rest was al zeker een jaar online beschikbaar), Modular blijft gewoon een briljant label met gerse acts.

Zelfs John Williams, zittend op een scheetkussen produceert betere sounds dan deze trompettende tante. Maar tis wel genieten geblazen. Oh.

Eindelijk snappen ze het in Frankrijk ook. En dan bedoel ik niet Edje Banger en Kitsuné. Nee, ze begrijpen in Parijs dat Amsterdam 'm ook vat. Voel je?

Drie woorden: Baguette Frappant.

In de Franse hoofdstad wordt elke twee maanden een feest gegeven door Pain O choKolat en Parra Soundsystem (ooit ontstaan uit een afterparty van één van Parra's exposities). En die fromage du chèvre-lovers schijnen het nogal te diggen. Terecht natuurlijk, want wat had je nou als Parra, Wix en Trago in het gebouw zijn? Precies.

Het is trouwens ook met Pilooski, die gast die al die ouwe hits in de remix gooit en je de afgelopen zomer heeft laten hossen op Beggin'.

Omdat je o.v. niet verder dan Rozendaal gaat en het wel erg lullig is om de BOB te zijn als je op en neer naar Parijs moet, komt Baguette Frapant voor één keertje naar Amsterdam.

MonoBrow geeft twee kaarten weg voor deze toestand op 20 oktober waar je geen tickets voor kunt kopen. (Tenzij je een ADE-passe partout hebt.) Kwestie van me mailen via dat gmail-ding onderaan de pagina.

Oh en als je wint, dan moet je deze dame maar een zoen geven. Zij heeft het gefixed.

Vandaag gewoon een paar frisse liedjes voor je dagelijkse dosis beuken. Moet ook gebeuren. En dat ik bij deze posting een plaatje van Corey Feldman en Corey Haim heb geplakt, slaat inderdaad nergens op.

James Braun - James Brown Is Dead

En dit is ook frisser dan de trouwfoto van je moeder:

Steed Lord ft. Krummi - Bucket Of Blood

Echt gaaf.

Nog meer Humobisten. Jaja, hoeveel genialiteit kun je op een blog verdragen?
(Hier pak je deeltje I van die MiniMail.)

Wat zijn de drie belangrijkste dingen in het leven voor echte Humobisten?
Rufus: '1. seks. 2. god. 3. alles wat via de zintuigen binnenkomt.'

Dragen jullie Nike's? Waarom wel/niet?
Gyz: 'Ja heb laast weer 2 paar gekocht. Heb zelfs een eigen ‘signature’ model, de Fret Click Nike, gaat helemaal te ver! Ooit hebben we nog een werk ‘everyone can Stop A Riot’ gemaakt voor in het Hard Pop boek in 2001, waarin we zegmaar ook beschreven wat de keerzijde van die Euro inhoud.'

Wat dan?
'Dat ik door kinderarbeid fatte patta's kan hebben. En dat is best triest. Maar goed ik wil niet bij Greenpeace en/of bij Milieudefensie werken. Wij willen met ons werk juist telkens laten zien dat de wereld juist zo koekieloekie in elkaar steekt. Je moet er je wel bewust van zijn, maar ik voel me niet geroepen om daar heel belerend over te zijn naar anderen.'

Nooit?
'In ons ‘oudere’ werk deden we dat wel vaker, denk ik. Toen wij als HuMobisten de release party hadden georganiseerd voor de Fret Click schoen, hadden wij het idee dat op een gegeven moment een stuk of zes (vuil geschminkte) kinderen, met een groot geluid en licht-spektakel de schoen kwamen binnen brengen. Dat vond Nike natuurlijk niet goed. Maar dat is wél jammer.'

Nogal
'Anderzijds is het ook van de zotten dat je vroeger echt ergens echt in uit moest blinken zoals Michael Jordan voordat je een ‘signature’ schoen kreeg. Met de Fret Click schoen laat de tijd zich zien in een heel ander hoekje, namelijk hou maar net zo lang vol - als bijvoorbeeld een stelletje belhamels van De Rebellenclub - en voor je het weet word je ook gesponsord. Dat zegt veel over onze tijd en over hoever de commercie is binnen gedrongen, in zgn. underground coolness. We genieten allemaal in schaamte. Ik denk dat dát onze prophecy is.'

Wat staat er de komende tijd op het programma?
Rufus: 'Het Programma? Weten wij het?!? Wij werken niet met een programma. Als je ons morgen belt over iets dat twee, drie maanden later plaats moet vinden, dan regelen we dat gewoon. Onze lange, lange, L.A.N.G.E. termijn planning zegt tot nu toe alleen: Sonic Spocht IV, The Movie. Een film, loosely based upon een geniale audiocollage die we eerder hebben gemaakt (die op zijn beurt weer over anarchitect Lebeus Woods, audiocollages, favoriet geluid en geluid in het algemeen ging).'

Ik word een beetje moe van die collabo's for the sake of samenwerken. Als twee mensen of merken samen een product maken, moet daar wel een goeie reden voor zijn. Of dat nu dezelfde state of mind is, of omdat de merken elkaar functioneel aanvullen: whatever.

Nu begint het er steeds meer op te lijken dat het gebeurt omdat het 'n slimme manier is van exposure genereren. Puur voor die doeks dus.

Hey, maar als die bazen van Alife dan besluiten om met die shoplegende Barneys een dingetje te gaan doen, dan kan het me opeens niet veel meer schelen. Want het gebeurt maar zelden dat MonoBrow gympen ziet waar geen Swoosh of Vans label op zit, die toch gewoon absuuuurd zijn. Wat jij?

Eindelijk. Gasten van de kunst en de grappen. Een zeldzame combinatie. Toch bewijzen Rufus Ketting en Gyz la Rivière met Humobisten dat dit mogelijk is. En ze hebben nog wat te vertellen ook. Heel veel zelfs.
(Sorry James, maar jouw MiniMail is niet meer de langste ever.)

Humobisten, dat klinkt als de titel van een legendarische Koot & Bie sketch...
Rufus: 'We hadden het tijdens onze oprichting wel vaker dan eens over het Simplisties Verbond, ja. En vooral de allereerste akties/programma’s waren natuurlijk legendarisch. Ook toen we ons HuMobisties ‘ha-ha-ha-ha’-logo maakten, streefden we naar een logo dat minstens zo goed was als hun mattenklopper. Daarnaast hebben Koos Koets, Memien Holboog of Oosteuropa-deskundige Klavan ook nog eens de beste TV-namen sinds Sesamstraat natuurlijk. Dat is altijd goed.'

Waar moeten we jullie van kennen?
Gyz: 'Onze bekendste werken zijn de ‘everyone can-series’, die een heel erg hoog D.I.Y. gehalte in zich hadden en waarmee we kunst op een heel democratische manier benaderden. Tegelijkertijd was het destijds één grote forecast over ons latere werk. En ‘Kunst Is Arrogant En Dat Willen We Graag Zo Houden’ een stickered statement op de ramen van Showroom MAMA, dat ging over de heersende inhoudelijke bemoeienis van de gemeentelijke politiek t.o.v. kunst. Tegelijkertijd was dat ook een landelijke tendens, wat zeg ik, een globale trend! Verder van allerlei grafische vormgeving, performances, T-shirts, filmpjes, ons weblog en ons early years boekje ‘Een Dure Grap’.'

Waar zijn jullie heel slecht in?
Rufus: 'We zijn heel erg goed in het intuïtief voorspellen van interessante maatschappelijke tendensen en het menselijke handelen/denken dat daar dan bijhoort. Tegelijkertijd is dat ook altijd onze zwakte. We houden nooit vast aan wat we weten, maar duiken altijd weer te snel in het volgende. In het volgende vraagstuk, in de volgende chaotische waarheid, de volgende ontrafelbare kluwen van menselijkheid, om dat weer lekker te ontrafelen.'

Aha
'Hierom doen en maken we altijd dingen die pas veel later helemaal worden ‘begrepen’ door opdrachtgevers, een publiek, de omgeving, het gedoe achter de zwarte gordijnen zeg maar. (Alhoewel er altijd wel een soort van intuïtief besef van waar het ongeveer over gaat is natuurlijk.) Het kwartje valt altijd pas later. Dat horen we ook vaak: ‘later begreep ik het beter’. Dan voel je je natuurlijk vaak gevleid in je rol van kunst-sjamaan of zoiets, maar het is ook stom van ons dat we niet even ergens blijven wachten en werk iets langer laten sudderen in het discours.'

Lachen jullie vaak om maar niet te hoeven huilen?
Gyz: 'Deze is persoonlijk van aard. Ik huil sowieso niet veel, maar ben wel vaak neerslachtig. Ik heb geleerd me minder van de wereld aan te trekken. Ik trek tegenwoordig een ander shirt aan zeg maar. Happyness is een state of mind. En is more powerfull than the sword.

Zo is het
'Het kost tijd om daar achter te komen. Natuurlijk is humor een vlucht van de werkelijkheid. Maar dat betekent niet dat Humor niet serieus is of kan zijn. En daarnaast is er natuurlijk zoveel waar je om kan lachen in de wereld. Cynisme leidt alleen maar af van waar je je eigenlijk mee bezig moet houden, namelijk ‘optimistisch zijn!’. Echt leven is altijd beter dan destructief zijn. De romantiek van lijden is fucking bullshit, daarmee kom je de dag amper door. Dus kijk veel Chevy Chase, eet een bakje cruesli en neem jezelf niet al te serieus...'

Morgen meer wijze wijsheden van de Humobisten. Zeg het voort.

LEW is leuk. Ze maken gewoon mooie spullen voor op je lijf. En deze vrijdag kun je dat zelf in het echt zien in Tommyz Toko. Wordt vast gezellig.

Want de Boogie Down Baarsjes is nog steeds het nieuwe centrum. En daarna door in Club 8 met een feessie waar Flexican onder andere allemaal technische dingen met cd-spelers en draaitafels gaat doen waardoor je gaat dansen.

Oh, en dan natuurlijk snel op je fiets naar 11. Voor je jaarlijkse Erol Alkan op Rauw-live set. (Ook al barst het daar tegenwoordig van de filiaalmanagers van c1000 en mensen met blauwe overhemden.)

EDIT: Dat krijg je ervan als je vooruit werkt: Nalden was me met deze filmtip voor. En een grap maken over het aanblijven van Henk ten Cate, da's ook vragen om problemen. Anyhoo. 't Blijft een leuke trailer.

Films gebaseerd op musicals, dat zijn lastige dingen. Maar heuh, als de zieke geest van Tim Burton verantwoordelijk is en Johnny Depp een hoofdrol speelt, dan geef je het dat voordeel van de twijfel als Henk Ten Cate.

Het is het verhaal van een gast wiens leven op z'n kop wordt gezet door een andere dude en dan wraak neemt in de vorm van een nieuw persoon: een zieke kapper.

Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street - Trailer

Volgend jaar (eind januari) in de bios. Dat dan weer wel.