Duidelijk toch? Vanavond in de Bitterzoet. Of zoals ze buiten de ring zeggen: ewa! Wordt een gruwelijke kino met snoeiharde fissa dr bij, kil! Haha. Voorpret met de trailer? Alsjeblieft. Plus 'n review van mensen die erop zitten en in staat zijn iets uit te leggen met woorden die uit meer dan twee lettergrepen bestaan.

Hier meld je je aan: tis gratis!

Thomas Eurlings deed Industrieel Ontwerp op de Design Academy in Eindhoven. Dat je daarna niet automatisch ergonomische tandartsstoelen gaat ontwikkelen bewees hij met Total Access, een sieradenlijn die redelijk geniaal in z'n eenvoud is. (Wowzers, MonoBrow klinkt als een voice over van een slechtbekeken kunstprogramma van de NPS.)

Ook werkt hij met Alexander van Slobbe, Niels Schumm en Anuschka Blommers. Kortom: je hebt lekker bezig zijn en Lekker Bezig Zijn.

Die sieraden zijn ontstaan uit een evaluatie over dingen die je altijd met je meedraagt. Thomas: 'Iedereen heeft sleutels bij zich maar vrijwel niemand draagt ze zichtbaar. Mijn sieraden geven de sleutel zijn symbolische en esthetische waarde weer terug.' Mooi gezegd. Maar nu maar weer even stil. Want anders heb je binnenkort tijdens je MiniMail niks meer te melden. Hier straks meer over de prijzen en beschikbaarheid van al dat moois.

Fuck Michael Bay. Of dan op z'n minst de ontwerpers van die nieuwe Autobots en Decepticons. De Transformers uit de film hebben namelijk minder karakter dan de garderobe tijdens een bingo in je local sporthal.

Daarom ben ik zo blij met deze robot van Revoltech. En, oh wacht! Dit bedrijf heeft Optimus Prime ook onder handen genomen. Sjiet! Zo hoort het. En het mooie is dat deze posting niet zo agressief eindigt als 'ie begon.

Ja hoor. Trek je portemonnee en gooi met die euro's. Oh nee. Beter kill je die creditcard. Want Benny heeft eindelijk dat html'en onder de knie.

Ok. Even op die nerdy tip. Wat je moet weten om het te voelen: in 2004 dukete twee fanatieke gamers het tegen elkaar uit tijdens een computerspeltoernooi. Het ging om een beslissend moment van de game Street Fighter 3. In dat spel draait het erom je tegenstander in elkaar te rossen. Gezellig.

De grap is dat er een mogelijkheid is om aanvallen van de ander op een speciale manier te blokken en dan direct te counteren. Dat vereist een soort Zen-timing en -skill die je alleen krijgt als je doeidoei tegen je sociale leven zegt, je opsluit in je kamertje met de gordijnen dicht en een atoomoorlogvoorraad Dorito's en Mountain Dew binnen bereik hebt. Best treurig dus wanneer je kenkergoed bent in Street Fighter. Maar als je dan flikt wat de gast in dit filmpje laat zien en terugkomt van een ogenschijnlijk onvermijdelijke ondergang...

De dude die met Chun Li (poppetje met de goddelijk dikke dijen) speelt denkt dat hij gewonnen heeft. Maar dan komt Ken met z'n witte karate pakkie terug. En blokt dat Chinese meisje zeventien keer! En ramt haar vervolgens compleet het scherm uit! Is gewoon absurd. En MonoBrow dus een nerd.

De kans is klein dat de grafisch ontwerpers van de logo's hierboven ooit een Lamp, Leeuw, of D&AD Award winnen. Maar als je ze zoals David van Ironic Sans op een rij zet, ziet het er wel heel tof uit. Kijk dan.

Ok. Here's an idea: tijd voor de Maak Voor MonoBrow Het Ultieme Terroristenlogo Ontwerp Wedstrijd.

De voorwaarden:

- Er moeten dikke wapens in voorkomen
- De agressie moet er vanaf spatten
- Er moet een belofte van een betere toekomst inzitten
- Er moeten nog dikkere wapens in voorkomen

Dus stuur je ding naar het mailadres onderaan de pagina.

Dan zorgt MonoBrow dat er zo'n filmpje gemaakt wordt waarin een paar van die bivakmuts dragende, gefrustreerde sukkels met AK 47's staan te schreeuwen voor een vlag met daarop jouw wereld dominerende logo. Nee maar écht.

Haha. Die Duitse voice over, die kneiterstonede katten: verygoodnice.

Even tijd voor wat evenwicht na al die milieucrap van zaterdag tijdens Live Earth. MonoBrow presenteert:

FAVORIETE DINGEN DIE BEWIJZEN DAT DE AARDE HEUS WEL TEGEN EEN STOOTJE KAN WANT ANDERS ZOUDEN DIE DINGEN ER TOCH NIET ZIJN?
(In no particular order.)

10. Snoep dat per stuk verpakt in een zakkie zit
Hoezo 'wat een extra vervuiling'? Is toevallig hartstikke hygiënisch en handig.

9. Cheap ass vliegvakanties
Waarom met je fiets ontdek je plekje spelen in de Veluwe als je ook voor 100 euro naar Turkije kan? En dan daar lekker op jetski's blazen en scooters huren.

8. De afwasmachine
De vaat met de hand doen is belachelijk. Helemaal als je een machine tot je beschikking hebt die het veel beter doet en meer water en stroom verbruikt.

7. Alles van tropisch hardhout
Face it, in de tropen weten ze hoe ze hout moeten maken. Die oeroude bossen staan vol met de beste kwaliteit. En MonoBrow hoort al sinds de basisschool dat er elke vijf minuten een stuk regenwoud ter grootte van 'n voetbalveld gekapt wordt. Nou, dan zal er dus ook wel genoeg van zijn.

6. Plastic tassen
In bepaalde Afrikaanse landen schijnt zoveel afval in de vorm van plastic tassen te zijn dat er een verbod op het gebruik van die dingen is. Whatever. Chemische shit komt ook in de natuur voor. En ook al duurt het tachtig jaar, die tasjes worden uiteindelijk gewoon afgebroken.

5. Groenten en fruit
Druiven uit Griekenland, tomaten uit Israël en sla uit Frankrijk. Allemaal vers ingevlogen, -gereden en -gevaren. Lekker!

4. Spelcomputers
Je Wii, 360 of PS3 vreten niet alleen tijd, maar vooral energie. En speel je games in Godsnaam op een dikke flatscreen met een diagonaal van minimaal 80 centimeter. Op zo'n crappy 3bij4 schermpje is er namelijk geen moer aan. High definition is goed voor de immersie en voor je Nuon-rekening.

3. Hummer
Over smaak valt te twisten maar daar gaat het nu niet om. De Hummer is een prima bak om in te rijden. Achter het stuur wil je je gewoon dé man of vrouw voelen. Dat lukt niet in die Nissan Micra van je moeder.

2. Huis-aan-huis meuk
Al die krantjes en ongevraagde post die je elke week in de bus krijgt omdat je te lui bent om zo'n Nee/Nee-sticker op te halen, zijn goed voor teringveel vervuiling. Daar staat tegenover dat je nooit met je bekje vol tanden staat tijdens verjaardagsfeesten als die irritante gast die je helemaal niet kent en al twintig minuten saai naast je staat te zijn terwijl je veel liever met de vriendin van je beste vriend wil lachen op de bank, je vraagt wat zo'n iPod nou toch eigenlijk kost bij de Media Markt.

1. MonoBrow
Hey, weet je hoe lang ondergetekende achter z'n computer zit om je elke dag deze onzin te geven? En tijdens het schrijven staan die 5.1 boxen met aparte voeding te blazen, wordt er Nespresso gezet alsof het niet op kan, staat de electrische oven permanent op standje diepvriespizza en draait de droger overuren om die Ben-G shirts netjes te krijgen. Wat een zinloze verspilling van stroom.

Fuck it. MonoBrow trekt zich daar niks van aan. Dit is veel te leuk om te doen. Hoop dat jij het ook leuk vindt om te lezen.

Ja toch! Tis weer tijd voor een ding van Roma Publications, uitgever van kunstboeken en -publicaties. (Die ken je toch.)

Deze keer was 'n collectie afbeeldingen die Batia Suter (shit, die dude maakt toffe fotokunst) verzameld had, de aanleiding om een boek met de titel Parralel Encyclopedia te laten drukken.

En vanavond vanaf 20.00 uur in de 301 op de Overtoom een presentatie plus feest te doen.

In een interview met Lex Ter Braak zei Batia over dit project: 'Het begon voor mij als een onderzoek. Ik verzamelde afbeeldingen waarvan een bepaalde kwaliteit mij meteen greep. Ik kocht soms een boek om één foto die er in stond.'

Vrienden van Batia ontdekten er een lijn in en daarmee ging de kunstenaar aan de slag: 'Ik ging steeds gerichter zoeken en begon de verzameling te ordenen naar inhoudelijke en visuele overeenkomsten. Ik begon het te monteren, net als een film.'

'De combinaties van de plaatjes zijn heel verschillend, soms zijn het overeenkomsten uit compleet verschillende werelden of tijdperken. En vaak trap ik daar meteen weer tegenaan door het juist met iets heel absurds te combineren. Dat spel vind ik heel belangrijk. Wetten opstellen en ook weer relativeren.'

Haha, deze posting is bijna klaar en nog steeds niks over sneakers, robots of keiharde bangers. Geen paniek: na de presentatie kun je rocken op de Furtips uit Arnhem. Daarna dj's.

Anyway. Vanaf 20.00 uur dus. Gegarandeerd goedkoop bier, knappe Rietveld-meisjes, gitaren en kunst: als dat geen goed begin van je weekend is, maakt MonoBrow het goed door morgen op deze plek een stukkie over Rien Poortvliet te gooien.

Preview van Parallel Encyclopedia!

Vandaag het laatste deel van James Worthy's MiniMail. Het eerste deel gemist? Dat pak je hier.

Waar denk je aan als je niet aan vrouwen denkt?
'Lastige vraag. Je weet toch van die rekenmachientjes die alleen maar werken als het licht is, van die zonne-energie professor Barabas-shit. Mijn brein werkt op vrouwenenergie. Mijn oren en ogen zijn mijn zonnepanelen en het is gewoon altijd dertig graden hiero.'

Saaie boel man.
'Natuurlijk denk ik ook wel eens aan voetbal, bier en computerspelletjes, maar dat kan pas als mijn panelen helemaal vol zitten en ik dus een soort van buffer heb. Dus eigenlijk moet ik aan vrouwen denken om überhaupt te kunnen overleven. En het is echt niet zo dat ik alleen maar aan seks met vrouwen denk, het gaat veel dieper dan dat. Het is net als dat rekenmachientje waar ik het net over had, het leven is gewoon een moeilijke som. Als je jezelf wilt kunt delen en vermenigvuldigen met vrouwen, tja, dan moet je eerst weten wat de exacte waarde van een vrouw is.'

Nog iets zinnigs toe te voegen aan die Vrouwen Worden In Advertising Als Pornosterren/Graatmagere Catwalkers Afgebeeld-discussie?
'Vrouwen moet je niet onderschatten en door mezelf in deze discussie te mengen doe ik het eigenlijk wel. Vrouwen worden afgebeeld zoals ze afgebeeld willen worden. Niemand dwingt ze, niemand zegt dat ze niet moeten eten, niemand zegt dat ze coke moeten snuiven, niemand zegt dat ze de ballen van een Italiaanse modeguru leeg moeten zuigen.'

Gross!
Sommige vrouwen hebben gewoon een doel en daar hebben ze alles voor over. Zo heb ik een vriend en die is extreme sporter van beroep. Hij rijdt van bergen op een crossfietsje, springt uit vliegtuigen en test zijn lichaam tot het uiterste. Modepoppetjes testen hun lichaam ook tot het uiterste en krijgen voor een avondje poeslopen dj Tiësto-achtige bedragen. Extreem dunne vrouwtjes met een extreem vette bankrekening, ik kan me er echt niet druk om maken.'

Duidelijk.
'En al die feministische tuinbroekdragende Melissa Etheridge meeschreeuwende potten moeten zich ook niet zo druk maken om hoe vrouwen afgebeeld worden en dure woorden als exploitatie in de mond nemen. En al dat gelul over videoclips en vrouwen, vrouwen dit, hoertjes dit, naakt dat: zie jij wel eens een dikke man in een clip?'

Eh, nee.
'Ik ben een dikke man en ik zie gewoon nooit een dikke man in video’s. Alle mannen zijn frikkin lekker, fresh uit de sportschool en ik? Ik? Ik heb schijt aan die flikkers, ik sta boven het beeld van hoe een man zou moeten zijn en dat zouden al die jankende wijfies ook eens moeten leren.'

Wat wil je de mannelijke MonoBrow lezers meegeven?
'Aangezien dit de langste MiniMail ooit is houd ik het maar even kort en bondig:

Tell me does she love you like the way I love you
Does she stimulate you attract and captivate you
Tell me does she miss you existing just to kiss you
Like the way I do
Tell me does she want you infatuate and haunt you
Does she know just how to shock and electrify and rock you
Does she inject you seduce you and affect you
Like the way I do.'

Nog niet in de MU Gallery in Eindhoven bij de expo van Geoff McFetridge geweest? Nalden wel. Hij heeft gelijk een paar foto's gemaakt. (Nou ja, iemand anders, maar whatever.) Peep het even en dan gewoon dat retourtje Eindhoven.

MonoBrow is de laatste tijd weer behoorlijk van het b-ballen op pleintjes.
Dat zou deze gast ook eens moeten doen.

Negeer die gastjes in deze clip die zo moeilijk staan te doen. (Tenzij je valt op jongens die moeilijk doen. Dan heb je gelijk al de mooiste clip ever.) Beter focus je je volledig op Catherine Ferroyer-Blanchard. MonoBrow kende haar niet, maar holy wozers! Hoeveel gierende hormonen x lentegevoel x suggestieve nattigheid kun je in een clip stoppen? (Gemaakt door multitalent Yoann Lemoine.)

Nu MonoBrow toch in de stemming is: hier heb je een andere toffe track van haar via Bigstereo:

Me And Madonna (Comité Central Clap-Clap Laz-Laz Remix)

O-Ren Ishii is de meest opwindende badass sinds Chun Li d'r dijen voor het eerst aan de wereld toonde. Wat een vrouw. Maar dat het echte leven van iemand met een vagine in combinatie met de Japanse maffia geen pretje is, verbaast je natuurlijk niks.

Toch had niemand verwacht dat het boek dat Shoko Tendo over haar fucking gewelddadige jeugd als dochter van een gangsterbaas schreef, zo goed zou verkopen in Japan. Het is nogal een nasty onderwerp voor die mensen daar moet je weten. Extra weird is dat Shoko d'r verleden verwerkte door gigantische Yakuza tattoos te nemen.

Then again: da's net zo duur als een paar jaar therapie. Maar wel een stuk mooier. Ook mooi is dat haar levensverhaal eindelijk in het Engels vertaald is, terwijl het al sinds 2004 in Japan verkocht wordt. Hier meer over haar ervaringen. Bizar toch? Boek bestellen kan ook.

David Horvath is die boy van Ugly Dolls. Hij heeft samen met z'n vrouw Kim Sun-min een studio. Daar maken ze behoorlijk geinige poppetjes en meer (klik op items en scrollen maar!). De spoken en kleine freaks die je hierboven ziet heten UMA's (Unidentified Mysterious Animals) en zijn baby versies van z'n Mothman en Flatwoods monsters, die weer door Wonderwall gemaakt zijn en verkocht worden. MonoBrow krijgt maar geen genoeg van die geschrokken uitdrukking op de bekjes van die new rave neefjes van Casper. Op hun blog nog meer plaatjes. GHOST?!

Geef MonoBrow veel wit, een beetje rood, een beetje blauw, wat leer, een stukkie suede, toefje katoen en HOPPA. Hoe goed wil je er deze zomer uitzien? Precies. Beetje suf alleen dat deze crazy opwindende Sk8-Hi's al vanaf gister via Vans te krijgen moesten zijn. Voor een magere vijftig dollar. Maar ze staan nog steeds niet online! Kom op nou.

MonoBrow en James Worthy (nee niet deze gast) gaan verder terug dan een regressie-therapie. Niet verwonderlijk. Die Worthy houdt net als MonoBrow van pielen met woorden, flauwe grappen, fatalities en onbereikbare vrouwen.

En over dat laatste schrijft de beste man de beste tori's op z'n site. Maar voordat je je daar instort eerst part one van de langste, maar dan ook echt langste MiniMail ooit. Wauw.

Het gerucht gaat dat je met al die scherp geschreven inzichtelijkheden over vrouwen vet veel relaties gered hebt.
'Helaas wel ja. Het is overduidelijk dat ik vrouwen begrijp en door mij te lezen kunnen mannen hun vriendin beter begrijpen. Terwijl het juist mijn doel is om vrouwen los te weken van hun vriend en dan toe te slaan, maar ik heb mijn mannelijke lezers flink onderschat.'

Zie je wel.
'Dus op die manier heb ik inderdaad best veel relaties gered ja. Maar uiteindelijk gooi ik mijn eigen ruiten in. Aan de andere kant is seks ook maar seks en prefereer ik de Nobelprijs voor de huiselijke vrede en een v.i.p. tafeltje in de hemel.'

Wanneer was je voor het laatst ondersteboven van een vrouw en hoe kwam dat?
'Afgelopen weekend nog. Ik was op een feestje en daar was een meisje dat ongegeneerd om haar eigen grapjes kon lachen. En dan niet van dat vrouwelijke gegiechel met rode wangetjes en kleine oogjes, nee, zo’n echte Ron Brandsteder-lach. Veel mannen vinden dat onaantrekkelijk, de mensheid in het algemeen heeft het sowieso niet zo op mensen die om hun eigen grappen en grollen lachen.'

Tsja.
'Ik krijg er een gigantische erectie van. Haar grapjes waren ook gewoon echt grappig, dus dat maakte het al helemaal briljant. Vrouwen met humor zijn schaars net als mikadospellen in een opvanghuis voor mensen met Parkinson. Daarnaast had ze ook nog eens het uiterlijk van een Zuid-Amerikaanse soapactrice en tja, iedereen weet dat ik gek ben op Peruaanse Linda, Roos en Jessica’s.'

Geloof je in datingsites?
'Het is niet belangrijk of ik er in geloof. Zolang al die liegende stakkers er maar vertrouwen in hebben. Op het internet hebben vrouwen een goede baan, een groot huis, een vakantiebungalow in Zuidwest Portugal en een ongebruikte baarmoeder. In het echte leven werken ze in de C1000, wonen ze in Almere, zien ze een avondje bingo als vakantie en als klap op de vuurpijl hebben ze 4 kutkoters.'

Ha!
'Toch hebben die datingsites wel een soort van nut. Als die mensen een lief mailtje krijgen vol met complimentjes is hun dag ook weer goed, die sites werken als een soort van liefdesplacebo. Het is allemaal gebakken lucht, maar het helpt ze wel de dag door.'

Hoe moeilijk zijn Amsterdamse vrouwen?
'Echte Amsterdamse vrouwen bestaan niet meer. Echte Amsterdamse vrouwen rocken tijgerprints, roken mentholsaffies, hebben een grote bek en vallen op blingbling Sjonnies die door de stad rijden in een afgekeurde Opel. Tegenwoordig is alles import, iedereen is een Amsterdammer, maar dat heeft ook wel wat.'

Want?
'Amsterdam is niet alleen een stad, het is een mindstate, een geloof. Als Amsterdammer ben je beter dan de rest, mondiger dan de rest en lekkerder dan de rest. Ben je dit niet dan moet je ervoor zorgen dat je beter kan bluffen dan de rest. En of onze hoofdstedelijke vrouwen moeilijk zijn, ach, zolang je zegt dat je een kunstenaar bent, jezelf niet al te vaak scheert en felgekleurde T-shirts draagt heb je een kans.'

Zo makkelijk?
'Nou, daarnaast heb je een goed verhaal, een vlotte babbel en een levensdoel nodig. Heb je dit alles, dan zijn onze vrouwen net zo moeilijk als het taalgebruik in de Donald Duck.'

Later deze week deel twee van James' MiniMail.

Het is iets waar MonoBrow nooit op let omdat er zelden iets interessants gezegd wordt: de Dit-Verhaal-Is-Opgedragen-Aan-Mijn-Grootje-pagina in 'n roman.

Maak kennis met Tim Dowling, een journalist voor het Britse The Guardian die zelf net een boek heeft geschreven. (Over een gefrustreerde journalist die obsessed raakt door een forum waarop alles wat hij schrijft afgekraakt wordt.)

Omdat hij nogal worstelde met het kiezen aan wie of wat hij z'n werk zou opdragen, besloot hij er een grappig stuk over te schrijven voor z'n krant. Volg je het nog?

Tis behoorlijk geestig en hier lees je dat.

Of niet natuurlijk. Je kunt ook op dit klikken. Smeerlap.

Tsja. Soms mis je iemand. En omdat dit geen crappy lifeblog is nu geen mooie verhalen over de ex van MonoBrow. Maar wel even dat traantje wegpinken bij het zien van Aaliyah's sweet snoetje. Potverdikkie. Wat een lekker ding.

Geen idee hoe lang ze nu al dood is. En al helemaal geen idee waarom het dan vandaag Memorial Maandag is. MAAR DAAR GAAT HET NIET OM. Gewoon even in die melancholieke vibe naar die clips hieronder kijken. En wees ondertussen blij dat Timbaland weer een nieuwe muze gevonden heeft.

Kijk dan!

Oef.

Kijk dan nog beter!

In Amsterdam komen ze al een paar jaar met Artis de Partis, een karakter dat nog het meest lijkt op een gevulde stinkende sok van je aan zwemmerseczeem lijdende opa. Met die onzin hopen ze dat mensen vaker langskomen om te kijken naar zielige beesten die opgesloten zitten in hokken die anderhalve eeuw geleden gebouwd zijn.

MonoBrow vindt die campagne en dat poppetje maar niks. Beter kijken ze van Artis eens naar Duitsland. Scholz & Friends koos daar voor de Neunkircher Zoologischen Garten een hond als promotiemedewerker. Hij wordt alleen wel opgegeten door een krokodil. Helemaal die Steve Irwin vibe.

Arm hondje