Eej! De nieuwste issue van Reload is uit. En dat is dus toevallig een heel leuk blaadje. Die restyling heeft dan ook netjes uitgepakt: mooi formaat, lekker gedrukt en de vormgeving is prima in de ok-sfeer.

Ik begreep van hoofdredacteur Jeroen dat ze bijna tien jaar bestaan. Dat is dus langer dan je zusje gek. Weet je wat aardig zou zijn? Wanneer je even bij ze langsgaat en een verjaardagscomment achterlaat.

Een gouden donut voor je meisje. Dat zouden meer mensen moeten doen.
Vinden ze lekker joh:
Gehaald bij Calourette in Parijs. Daar hebben ze er verstand van.

Een videoclip die zo tof is dat ik het niet erg vind minutenlang de überpretentieuze en totaal niet relevante (tamme drum&bass beats, in 2008!) muziek van Björk aan te horen?

Ik dacht het wel:

Björk - Wanderlust

Hier een making of.

Let's Make Out! was een geniale track die lekker geniaal geremixed is.

Of Does It Offend You, Yeah? live ook gezellig is, dat moet je anders zelf maar even gaan bekijken. Ik heb ze in ieder geval gemist tijdens 5 Days Off vorig jaar. Rebound!

Ze staan om 21.00 in de kleine zaal van Paradiso.

De Nintendo DS is erg populair bij mensen die het verschil niet kennen tussen Halo en Hello Kitty. Ze zitten dan ook niet te wachten op ouderwetse videogamegenres als de klim en klauteraar of shooter.

Daarom is het niet raar dat shit als de KORG DS-10 wordt uitgebracht. Dit is een programmaatje dat die legendarische KORG MS-10 synthesizer nabootst op je DS.

En als ik je dan vertel dat een classic als Fun Fun's Happy Station (thanks, Jak) met dat ding gemaakt is krijg je nu vast een plakkerige sensatie in bepaalde lichamelijke regionen. Is niks om je voor te schamen hoor.

Hoe hard:

Thys noemt me af en toe dudethefuckster. Dat vind ik erg mooi. Ik ben dan ook een gast. Een kerel. Een vent. En jongens zoals ik die van tijdschriften houden zitten goed. Die worden bediend met blaadjes over videogames, jagen, gitaren, of samplers en sequencers.

Maar wat als je nu zoals ik ook wel eens iets over kunst en shit wil ontdekken? Dan kom je al snel bij van die navelstaarderige toestanden als Mr Motley terecht. Of blaadjes met alleen maar typografie en namen op de cover die je niets zeggen.

In de boekhandel van Palais de Tokyo kwam ik The Journal tegen. En ja, ook zij hebben namen op de voorkant. Maar whatevéur, zoals ze dat in Parijs zeggen. Plus Miranda July en Beirut staan erbij.

Zo hebben ze een aardig modestukkie waarbij de dragers iets vertellen over het bijzondere moment waarop ze de outfit aanhadden:

En staat er in dit nummer een repo van Kenneth Cappollo: die skatefoto's zijn echt wonderschoon.

Ga anders langs bij z'n blog en doe 'm de groeten.

En neem een abo op The Journal. Doe ik dat ook.

Pocket Calculator Show is fris als een Duitse Herder in de duinen van Castricum aan Zee. Want vol met de 411 over boomboxen, walkmans, digitale horloges en meer. Welke had jij?

MonoBrow x moderne kunst, dat is vragen om moeilijkheden. Ik loop er per ongeluk wel eens tegenaan. Maar meer ook niet.

Neem die nieuwe expositie in de gallerie Hidde van Seggelen in Londen. Het is dat er opeens een intrigerende poster op m'n bureau belandde. Anders had ik je echt niet kunnen vertellen dat Morgan Betz een schilder is die daar nieuw werk laat zien.

Is het concept Geld Sparen In Plaats Van Het Uitgeven Aan Dure Crap Die Je Op MonoBrow tegenkomt Waardoor Je Nooit Genoeg Hebt Voor Vakanties, té abstract voor je?

Wacht dan nog even met geld lenen voor een retourtje naar het land van de rubberen poppen. In W139 is er van eind april tot eind juni een expo waar je ook werk van Morgan kunt koekeloeren.

Nog meer drollementigheid rechtstreeks uit de straten van Parijs:

Patta breidt uit:


Jim Henson was erbij:


rim-skills, voor al uw rim accessoires. (Ja ok, er staat aim, maar dat zag ik later pas.)


De man die naar dezelfde kapper als Wilders gaat:


Dit vind ik een gave bak jongen:

En lijkt dat refrein van Skatt Bros. niet als twee druppels voorvocht op het liedje van Pokémon? (Check rond 1:10.)

The Hundreds is overgenomen door LVMH, het moederbedrijf van Louis Vuitton. Classic.

Hier het hele verhaal.

Nog classicer:

'Streetwear is natural to us, after all, Louis Vuitton did create the world's first all-over-print.'
LVMH CEO and Chairman Bernard Arnault

De kotsresten zijn zaterdag waarschijnlijk nog nauwelijks tussen de profielzolen van m'n Jordan 3's uitgepulkt. Toch moet ik dan weer.

Ik werd namelijk laatst gemaild door Elske van HeyHeyHey. Zij organiseren een nieuwe editie van Too Much Fun Club. (Niet te verwarren met deze boys, haha.)

Beter ga je daar gewoon naartoe met je goeie grappen en je bek.
Want die line up is beter dan een meisjeshandtas waar een zakje Dropduo's uitsteekt.
Moeilijk? Welnee.

MonoBrow geeft 2 x 2 kaarten weg.

Mailen is meedoen!

Paris was dus goed. Vooral dankzij de intel van the most connected girl in showbiz Femke. En die lijst van Rafael. Waarvoor merci, ook namens mevrouw MonoBrow.

Roll that clip enzo:

Henny heeft z'n eigen straat!


Poppetje


Lele, daar houden ze wel van in Palais de Tokyo


Faire kaka


Q-bert!

Toe maar, gamers zijn heus niet allemaal hentai-kijkende, slechte fantasy-lezende, ook het derde seizoen van Battlestar Galactica-goed vindende mannetjes. Sommigen weten gewoon heel scherp hoe laat het is:

Kijk, hoe het dus zit: ik zie vooral schoonheid in functionaliteit.

Hoekige horloges die tegen een klap met een hockeystick kunnen: ja
Spijkerbroekmerken die 'n stukje trendiness voor je pols brengen: nee

High tech jackies: ja
Beige blèrgh van Nederlandse modemerken: nee

Maar wat zeg ik dan in herpesnaam tegen deze Jordan's die alles behalve voor het gelakte hout van sportstadions of het asfalt van pleintjes gemaakt zijn?

Leuk hoor, dat iedereen en z'n grootje nu schrijft over Hadouken!.
Maar kom op, hoe lang klik je nu al MonoBrow? Precies.

Zo lang.

Anyhoo, die gasten staan dus maandag de 31ste in de Melkweg. Het lukt me helaas niet om kaarten voor je te fixen. Alleen bij Paradiso houden ze van haar tussen je wenkbrauwen.

Michael Jackson is misschien oud nieuws als Nu.nl's homepage van gister.

Maar hey, één woord: Neverland.

Nog een woord: foto's.

Neverland - Fototour

Sick! Vooral die van de hoofdingang met dat bronzen beeld van een spelend meisje. Lege pretparken zijn eng als clowns.

In twee jaar kun je van verliefd naar niet meer praten gaan

In twee jaar kun je nul bezoekers veranderen in vierduizend unieke bezoekers per maand

In twee jaar kun je 730 dagen je stronteigenwijze gang gaan

In twee jaar kun je vaker wakker worden met een kater dan de eigenaar van de poezenboot

In twee jaar kun je een shitload aan avonturen beleven die met geen blog te beschrijven zijn

In twee jaar kun je van je oude vrienden weer je nieuwe vrienden maken

In twee jaar kun je een tof merk introduceren en neerzetten:

MonoBrow feliciteert VICE Nederland en geeft redelijk exclusief twee kaarten weg voor dat feest waar bands optreden die je buddies pas over een jaar kennen.

Zodat jij nog zeker 12 maanden moet wachten totdat je kunt zeggen: Dude, Dead Pixels heb ik allang gezien tijdens die 2-jarige Vice hardheid.

2 x Vice

(Tis niet plus 1, dus zorg dat je iemand kent die al een kaart heeft.)

Part time MonoBrow feessies ferslaggever V. (hint: ze staat twee keer op de foto) nam haar werk iets te serieus. Iets té gratis drank, iets té hard dansen en iets té after in Hotel Costes met zo'n dakje op de o.

Maar ja, ze was dinsdagavond dan ook in Parijs voor dat Reebok Freestyle offensief waar Churchill jaloers op geweest zou zijn.

Genoeg ingrediënten voor nasty verhalen zou je denken. Maar wat ik ook probeerde, V. hield haar mond dicht. Je moet het doen met de foto's. Gelukkig staat iedereen erop.

Yelle!


De pet. Het gebit.




Die ene van The Teenagers


Ai


Marc Deurloo is into Antoine Peters



Agyness met vlotte jongens

Remixers worden wakker. En doen voor deze track wat Pilooski deed voor Beggin'.

Please?

The Kinks - Where Have All The Good Times Gone

Via Mewzick