Eerst had je de trailer.

Nu dus in game footage.

/kwijlt als 'n Darfur baby voor een Olvarit abri.

En hier zie je een paar volwassen mannen praten over een computerspel waarbij je met een cartoony poppetje een ander cartoony poppetje moet zien neer te hoeken.

Voordat je denkt dat ik Street Fighter belachelijk maak: weet hoe gaaf ik dat vind.

Deeltje twee van de MiniMail met Isabella Rozendaal. Hier de eerste posting.

Heb je ooit foto's van mensen niet gebruikt om ze tegen zichzelf in bescherming te nemen?
'Jawel. Maar dat was dan ofwel omdat het iemand was die ik kende, of omdat het gewoon te plat was. Een foto van een kwijlende gehandicapte is voor mij bijvoorbeeld niet zo interessant. Ik schep er veel meer genoegen in te laten zie hoe mensen ervoor kiezen zich te presenteren.'

Van welke onderwerpen krijg jij rode koontjes tijdens het fotograferen?
'Dieren! En jagers, op dit moment. Ook oude vrouwen die er nog heel goed uitzien. Of daar in ieder geval heel erg hun best voor doen.'

Wat is het mooist om vast te leggen?
'Een foto is voor mij geslaagd als hij gemengde gevoelens oproept. Lelijk maar toch mooi, belachelijk maar toch vertederend, gruwelijk maar toch lief, zoiets.'

Lees je wel eens een roman? Nog een tip?
'Bij vlagen, als ik tijd heb. Ik vond de boeken van Houellebecq heel goed.'

Vind jij World Press Photo ook zo stom? Met die voorspelbare foto's van rampen en oorlogssituaties?
'Ik vind de World Press Photo ontzettend stom. Maar dat is misschien wel omdat ik schandalig weinig interesse in politiek heb. Ik begrijp dat nieuwsfotografie belangrijk is, en er zijn persfotografen die echt hun vak verstaan. Maar toch denk ik dat mensen inmiddels teveel oorlogsfotografie hebben gezien om er nog echt van onder de indruk te zijn.'

Ja
'Beelden van jongens met geweren en sjaals om hun hoofd, die achter een tank aanlopen in een stofwolk, of een huilende moeder met een bloedend kind in haar armen, daar lig ik niet wakker van. Ik ben een paar keer op de World Press exposities geweest en ik vond er weinig aan. Ik was wel onder de indruk van het boek van Geert van Kesteren, Why Mister Why. Daarin wordt, ook omdat het zoveel foto's zijn, meer een verhaal vertelt waarin je je kunt laten meeslepen.´

Wat doe je de komende tijd?
´Mijn boek On Loving Animals wordt net uitgegeven, dus dat gaan we vieren! Ik hoop dat veel mensen het leuk vinden en kopen.´

Haha
´We moeten nog een releasefeestje organiseren (ergens in januari). Verder wil ik nou ook wel heel graag nieuwe dingen fotograferen. Ik ben net begonnen met een serie over jagers (zie mijn site), die wordt heel hard.´

Bottom Biting Bug is een behoorlijke hit in Japan. Niet verwonderlijk. Want waar anders slaat een tekenfilm over een insect dat in billen bijt aan? Precies.

Idee erachter is dat mensen te individualistisch zijn en zich totaal niet meer interesseren in anderen. Dat doet de Bottom Biting Bug wel. Hij stimuleert kinderen om socialer te worden.

Ik vraag me alleen af of je tanden in de billen van een vreemde zetten de manier is om dit te bereiken.

Hoe dan ook: de game voor je Nintendo DS komt volgend jaar uit. Dus voorlopig nog even op een stokje bijten.

Isabella rekt het begrip MiniMail tot absurrrrde lengtes. Maar vooruit, als je wat te vertellen hebt, dan heb je wat te vertellen.

Mensen worden steeds mediabewuster. Willen ze nog wel zomaar door jou op de foto gezet worden? Gaan ze niet zeuren over geld of privacy?
'Dat wisselt heel erg. Zo heb ik laatst door heel Nederland dierenartsen opgebeld voor patiënten met extreem overgewicht en de reacties wisselden sterk per regio.'

Hoe dan?
'In Limburg waren ze vreselijk wantrouwig: ik moest overschakelen op een Limburgs accent om iets gedaan te krijgen. Ik heb mezelf zelden zo hard uitgelachen.'

Altijd goed
'Het hangt ook van de situatie af. Ik ben er inmiddels achter dat er massa's mensen zijn die het prachtig vinden om op de foto te gaan, dus als iemand er geen zin in heeft doe ik daar niet moeilijk over. Als mensen dronken zijn, op een feest ofzo, willen de meesten niets liever.'

Herkenbaar
'Over geld heb ik eigenlijk nooit iemand gehoord, hoogstens willen ze een foto toegestuurd krijgen. Maar ik geef toe dat ik weleens foto's heb gebruikt van mensen die er niet zo gecharmeerd van waren, als een foto te goed is en ik heb hem al gemaakt, kan ik hem niet laten liggen. Je komt trouwens bijna overal mee weg als je zegt dat het voor school is. Als ik een foto niet specifiek voor een blad of opdracht schiet gebruik ik die smoes nog weleens.'

Je portretten lijken tegelijkertijd volledig geënsceneerd en snapshot'erig.
'Mijn foto's zijn eigenlijk zelden geënsceneerd, hoogstens geregisseerd. Een paar jaar geleden op de academie heb ik wel wat mode- en reclamefotografie gedaan, dus daar is het denk ik een overblijfsel van. Meestal zoek ik bestaande situaties op omdat je nooit weet wat je te wachten staat. Mensen hebben fantastische huizen en kleren, die hebben jaren aan hun interieur en hun image gewerkt, daar kan geen stylist tegenop.'

Aha
'Door de goede situaties op te zoeken lijkt het soms bijna alsof je alles geënsceneerd hebt. De omgeving en aankleding van je foto's is heel erg belangrijk, ook in een documentaire. De meeste mensen die ik fotografeer hebben niet zoveel met fotografie, dus die vraag ik ook niet om dingen te doen die ver van hun bed zijn.´

Wat dan?
'Ik laat me leiden door de dingen die ze zelf leuk vinden. Als ik bijvoorbeeld bij een poedelfokster thuis ben zal ik misschien vragen of ze haar hond een jurkje aan wil trekken, maar alleen als dat iets is wat ze zelf ook zou doen. Je leert jezelf al gauw bescheiden en open op te stellen, ideeën die je ergens vooraf over had blijken vaak veel minder interessant dan waar de mensen zelf mee komen. Dat maakt je foto's gelijk een stuk minder voorspelbaar.'

Morgen deeltje twee!

Dit is zeker gers en anders gewoon bique: allemaal rapgrafieken. Beter ben je niet van de straat, anders snap je het echt niet. En blijven scrollen, haha.

Tandartsen in opleiding krijgen in Japan een Real doll voor hun kiezen.
Maar dan eentje die altijd hoofdpijn ik bedoel tandpijn heeft.

Als je wel eens in Amsterdam naar een ruimte gaat waar je moet betalen om binnen te komen en dan plotseling in een slechtverlichte space staat, met enorme muziekproducerende zwarte dozen, hard zwetende mensen, 'n sneakerverneukende derrie op de vloer en kwaadkijkende gasten in zwarte pakken met zo'n zilver v'tje op de borst, dan is de kans groot dat je weet wie David en Luigi van Beesmunt Soundsystem zijn.

En weet je waarschijnlijk dat ze niet alleen onwijs aardig zijn. Maar ook nog eens een aardig moppie kunnen draaien. Of maken. Zoals deze die ik van ze gemaild kreeg:

Beesmunt Soundsystem - Crap Clap Club

Doe ze de groeten op hun Myspace.

Classic! Allemaal idiots gehesen in zelfgemaakte kostuums.

Kijk mam: zonder handen!

Oh boy.

M'n buurman was een tijdje terug zo vriendelijk me te wijzen op deze dingen. En of ik er ook niet één wilde.

Nu weten trouwe MonoBrowers dat ik redelijk strak ga op Casio G-Shockerigheid. Dus natuurlijk maakte ik die zeventien euro over voor DIT LACHEN EXEMPLAAR. Wat een samenwerking is tussen de ontwerpers van Furni en de site Coolhunting. We're on the hunt. We're after you:



Cheers piley!

Lekker dansen! Het is een kinderfeestje uit MonoBrow´s basisschooltijd: met ribfluwelen knalblauwe Pointer broek, gelstekels en goedkope gympen. Op een remix van The Whip's Sister Siam door Bitchee Bitchee Ya Ya.

Via Bigstereo.

Amsterdam is weer lekker Uptight deze vrijdag.

Alleen op MonoBrow:

3(+1) x gastenlijst!

En pak dan gelijk deze strakke stonewashed jeans dragende, rouwrandjes onder z'n nagels rockende, Amstel bier drinkende, berehap etende, 95 kilo wegende

Intifada Xmas 07 mix

Ddoei.

Tinker Hatfield (de man die de mooiste Nikes ontwierp), die een Nike SB heeft vormgegeven? Het moet niet gekker worden, gek.

Then again, van Air Jordan naar een dikke air is helemaal niet zo'n rare sprong.

Meer dan 'n close up van de P-Rod II (want dat is het model waar het om gaat) heb ik helaas niet gevonden.

De eerste gymp van ze die ik echt mooi vind moet nog gemaakt worden. Maar K-Swiss geeft sneakerfreakers wel een hoop warmte in koude dagen.

Beter leg je die extra large zelfgebreide sjaal van je meisje in je nek en kom je morgenmiddag gewoon langs bij de conceptstore van K-Swiss.

Tis tijd voor die oud Hollandsche gezelligheid met chocomelk gloeiwijn en eh, dj's. Oh en doe dan gelijk de groeten aan Jonathan. Die heeft het namelijk allemaal gefixed voor je.

Shit ist toll ja.

Woah! Tijd voor een ontdekking van The Teenagers. Die je vast nog kent van de legendarisch leuke MiniMail op MonoBrow.

Anyhoo. Zij plugden een zangeres op Bigstereo:

maak kennis met twee gave liedjes van Ladyhawke.
(Die inmiddels d'r MiniMail antwoorden heeft opgestuurd, dus daar lees je later meer over.)

Oh. Link is borked. Dan gewoon via Hypem...

Grappig. Opeens kom ik Mike Clark de hele tijd tegen. Dit weekend nog, bij Teki Latex. Maar goed. Vandaag kan jij hem ook de groeten doen tijdens die expositie Straatpasta. Mooi hoor.

Straatpasta
opening vanaf 19.00
Pakhuis De Zwijger

Meer dingen die je moet weten.

Niet iedereen weet wat hij moet denken van internetkunst. Ontastbaar, vluchtig, oppervlakkig? Whatever. Dingen raken me!
Zoals nieuw werk van Rafael Rozendaal.

Jello Time
(Geluid aan.)

Gasten die grappen uithalen met advertising in de openbare ruimte, dat kan lachen zijn.

Maar zelden gebeurt het zo mooi als die pixelator toestand van Jason Eppink. Dik!

Via Good

Subwalk is een nieuw initiatief in Arnhem. Echt die shopExpositieruimteAtelierHybride toestand. Dus altijd wat te doen.

Zondag bijvoorbeeld. Dan opent een nieuwe tentoonstelling van Raymond Teitsma. Hij maakt dingen die je ooh! laten doen.

Beter bekijk je dat gewoon zelf. En als je zondag geen zin in gezelligheid hebt, ook best. De expo duurt nog tot 31 januari.

Very Nearly Almost is een geinig blaadje vol met foto's van grafische dingen die op straten van Londen te zien zijn. Ik had deeltje drie en vier besteld. Mooi spul hoor. Hier kun je dat scoren.

Een pagina van dichtbij:



En er zaten (niet zulke hele mooie) stickers bij:

Als Helmut Lotti keek ik gister naar de Gouden Kooi. Daar zat een nare dikzak in met een bril die in 'n zwembad sprong en zei dat hij God was.

Jij nog een religieuze ervaring eh, ervaren?

Tijdje terug las je hier iets over die remloze, gefixte fietsjes.

Nu krijg je een alley cat race in Amsterdam voor je kiezen. Gefilmd door David, met een op 'n fietshelm getapete camera.

Vooral dat bijna ongeluk rond 2:40 is gezellig.....

Isabella Rozendaal is vrolijk. Zaterdag mag ze namelijk bekenden en bewonderaars handjes geven die haar feliciteren tijdens de opening van haar expositie On Loving Animals (Gemeentemuseum Den Haag).

Ze lacht nog harder omdat er ook een mooi boek bij gedrukt is. (Support your local artist en koop dat!)

En ik ben ook een happy camper. Want ik regel 'n MiniMail met deze diafragma dominerende dame. Heb je nou geen zin om naar Den Haag te komen, begin januari wordt het allemaal nog eens dunnetjes overgedaan in Damsko.

Oh! En ik zag gister dat haar werk ook staat in het nieuwe Best Of Vice fotoboek!

Vrolijke boel vandaag.

Vergeet Lastnightsparty. Vroeger ging het ook helemaal nergens over!

Anyone for wat shame hair?

The Party - Square America

Oh en dus vanavond Girl Talk in Paradiso, Aux Raus in Desmet en een Blend ding, ergens. (Thanks, Wong.)

Ready For The Floor van Hot Chip. De track vind ik niet zo goed. Beetje dunnetjes en saai. Terwijl ik de band wel heel sympathiek vind.

De clip is gelukkig wel geinig. Er is in ieder geval van alles te zien. Wat best handig is als je het over een visueel medium als de videoclip hebt.

Stel je toch voor dat er niks gebeurt als je naar je scherm kijkt. Dat zou me toch een slaapverwekkende boel worden hey!

Hahahaha. Men Who Look Like Old Lesbians.

Kom maar door met die Nederlandse voorbeelden.

Sorry hoor. Maar ik hoorde dit ook pas gister. Toen had je dus in de kleine zaal van Paradiso moeten staan. Voor de hardste twintig minuten sinds poepen na een week vakantie in Griekenland.

Optreden van Santogold.

En iedereen was er:

Julesdavid
Beesmunt Soundsystem
Amstereo Galaxy
Verenigde Straten
Myspace
Atomica
Hoepla
Wongchi

4 crappy foto's.

Oh, iets anders: ben je leuk en een vrouw? En kun je fotograferen? En kom je vaak op concerten en feessies? En wil je af en toe plaatjes voor MonoBrow maken? Mail dan even naar die gmail-toestand onder aan de pagina. (Hey, vrouwelijke fotografen krijgen veel meer gedaan dan gasten.)

Ik leerde Speed Racer kennen via dat shirt van de Fresh Prince
(op 42 sec. en verder):



En ondanks het suffe verhaal ga ik wel redelijk hard op het artwork van Tatsuo Yoshida.

Een paar dagen geleden had USA Today de primeur door het eerste beeldmateriaal uit de Speed Racer film te posten.
(Geregisseerd door de Wachowski broers, die na het abominabele Matrix 2 en 3 en de matige stripverfilming V for Vendetta wel iets goed te maken hebben.)

Eerlijk gezegd weet ik het nog niet zo goed. Die screenshots gaan héél verrrr.

Gelukkig heeft m'n goeie friend Jeroen meer met large dan met medium. Anders had ik deze verse, groene polka dot Nike-toestand (Nike Town San Francisco) keihard aangehouden en was ik 'm gesmeerd.

Tis een extra goed jackie want die stippen zijn van velours en liggen erop. Voor die speciale vingertoppensensatie. Nice.

Zin in zaterdagactie? Geef MonoBrow dan wat liefde en stuur me een mail naar dat adres onderaan deze pagina.

Ik geef namelijk twee plekken op de lijst weg (1 +1)
voor We Love....

Dat stukje nachtelijke warmte voor leuke mensen in Flexbar.

Met onder andere Franse straatrellen en Nederlands zinloos geweld.

Ik ben zelf erg blij met m'n huisbroek:


Maar een Lele liedje over skinny jeans, daar word ik pas echt een vrolijke Lange Frans van:


Cancer wat mooi allemaal. Plus petje af voor de stylist die dan zo casual een oud exemplaar van The Face op de grond heeft neergelegd.

En wat is het verhaal met dat lekkere ding?

Niet schrikken. Het is niks permanents, MonoBrow gaat gewoon even op die nerdtip.

Ik zeg: back in the days op de MSX 1 en 2. Met floppy disks vol moois van Konami, Taito en Capcom. En dan vooral shoot em ups. Waarbij je een klein vliegtuigje bestuurt dat kogelregens ontwijkt in kleuren waar zelfs de ontwerpers van My Little Pony misselijk van worden.

Dat dus. Nou, daar blijk je mini replica's van te hebben. De spacecrafts van Nemesis, R-Type en Darius Gaiden zijn gewoon te koop.

Hiero!

De fotografie van Melanie Einzig is niet verkeerd. En doet me zelfs af en toe denken aan deze friend. Wat jij?

Ewa! Het was dit weekend rustig in MonoBrow City. Even niet die Half Zes In De Ochtend Gaan We Nog Even Door-situatie. Daarom ben ik wel weer toe aan wat gehakgabber. En was die mail van m'n vrienden van Chewy Chocolate Cookies goed getimed.

Ze hebben net een absurde remix gemaakt voor LOTO. Dat is een band uit Portugal die op hun nieuwe album Beat Riot samenwerkt met gasten als Peter Hook (Joy Division/New Order) wat goed is en Del Marquis (Scissor Sisters) wat dan weer wat suffer is.

Absurd dus. Want er zit een soort permanent kerncentraletoeterdefcon5ding in waar je ballen zich spontaan van terugtrekken in je buik of hoe heet die ruimte waar ze soms in terugpoppen en je compleet van in paniek raakt?

Hoe dan ook: enthefuckjoy!

LOTO - Back To Disco (Chewy Chocolate Cookies remix)

En deze zag je aankomen: binnenkort MiniMail met Chewy Chocolate Cookies.

Djeez! Hoe lang moet ik nog zoeken naar Guitar Hero III voor m'n Xbox360? Uitverkocht bij alle gameshops en speelgoedwinkels, en dankzij die absurrrde levertijden heb ik sneller een echte gitaar gekocht, les genomen en m'n eerste optreden gefixed voordat die game bezorgd is. Zucht.

Maar het is dus echt leuk. Zeker als je een paar vrienden en een stuk of vierentwintig Heineken Twister flesjes in de buurt hebt. Moet je kijken wat een gezellige boel dat wordt. Nog steeds geen idee waar ik het over heb? Zo dan.

(foto Rob Boudon)

En dit is het laatste deel van de MiniMail Met master Mick. (Hier deeltje eentje.)

Jij zit er bovenop en middenin: waar ga je nu hard op?
'Mmmh. Diddywah en de Rotterdamse kunstenaar Siebe Thissen (check dr. auratheft) hebben altijd wel goeie muziek, veel ouwe dingen. Verder ben ik erg blij met mijn Asics bowling schoenen (Japan-exclusives) die ik laatst van mijn schatje kreeg. Ik kan ze zelfs niet op internet vinden. En de nieuwe mini op 't Museumplein.'

Wat is het laatste dat je gekocht hebt en hoe blij ben je ermee?
'Een kilo vlees in de aanbieding. Mijn lievelings, ik ben er erg blij mee.'

Jij hebt ook warmte voor Rotterdam. Maar waarom is Amsterdam die best?
'Ik vind Amsterdam niet beter dan Rotterdam (behalve Ajax dan). Ik woon hier nou eenmaal.'

Geloof je in print? Of is het echt allemaal online waar het gebeurt?
'Qua geld verschuift alles naar online, denk ik. Qua gevoel is echter een heel ander ding. Ik krijg een heel ander gevoel van een back issue van de Thrasher online dan van een oude Thrasher uit '93, zonder kaft, op dat rare slappe papier en met allerlei plaatjes eruit geknipt voor op mijn agenda toen, sna'kb'doel?'

Zeker!
'Ik wil wel het ontwikkelen van vergankelijke websites stimuleren. Dat lijkt me wel wat.'

Wil je nog de groetjes doen?
'Yeuy! Als je zo aandringt: Aan mijn prachtige lieve vrouw Arlette, die toch maar bij me bleef ondanks dat ik ongeveer 4 uur per week samen met haar doorbracht omdat ik de rest van de tijd aan het werk was, aan Armand, voor de rest van die tijd, haha, aan Henri en Matthijs omdat ze zo fucking getalenteerd zijn, aan Femke Dekker, Ava Mees List en Dennis Duijnhouwer van boekenclub de Vogel omdat we de beste boekenclub ter wereld zijn, nog wat extra aan Femke, omdat ze de beste associate editor was die ik me kon wensen, natuurlijk aan mijn gappie Daantje en aan mijn moeder, mijn drie zussen en mijn petekind Eline, gewoon omdat ik nog nooit eerder de kans kreeg dat te doen. En aan jou, Monobrow, omdat je een dope blog runt. Mag ik nu Woody Woodpecker nadoen?'

Heb jij 'm al ge pre-ordered?
Anders op donderdag even langsgaan. Dan komen er nog een paar in de verkoop bij Benny.

Oh, en als je dan toch in de buurt bent, laat je verse kicksen dan zien in de Bitterzoet. Tijdens de release party van die Ben G DC Gabtsby:

Creepy en mooi tegelijk. Nu nog een paar toffe games voor die lelijke ufo en hoppa: weer iets om veel geld aan uit te geven deze kerst.

Mick Johan is een bijzondere vent. Als hoofdredacteur van Vice bepaalde hij dik twee jaar lang wat AAN was. Nu is 'ie lekker bezig met z'n kunst, heeft hij een eigen bedrijf en eh, nou ja, dat moet hij je zelf maar vertellen...

Miktor & Molf: hoe dan?!
'Miktor en Molf is een duo dat bestaat uit Matthijs Booij en Mick Johan. We kennen elkaar van de kunstacademie en werkten daar erg prettig en veel samen. We hebben elkaar weer gevonden en houden ons nu full on bezig met het ontwikkelen van goede concepten voor reclame, televisie en de fatoe, maar ook met grafisch ontwerp in de breedste zin van het woord.'

Netjos
'Daarnaast maken we Briljante Kunst. Dit alles gaat overigens onder de vleugels van HRD/BLCK enterprises, een instituut onder de bezielende leiding van Henri de Maar. Dit alles sinds twee maanden, dus later zeker meer hierover.'

Sta je nog steeds op alle lijsten nu je geen chief van Vice meer bent?
'Ik loop sowieso eigenlijk overal gewoon naar binnen (met dank aan Vincent Vos, mijn stagiair, haha).'

Wat is het meest bizarre dat je bij Vice hebt meegemaakt.
'Een interview thuis bij de mannen van de Pedo Partij (ben ff de originele naam kwijt). Samen met Henri (de Maar) ben ik naar Leiden gegaan om deze viespeuken te interviewen. We waren bij de stichter van de partij thuis (dat is die gast die de foto van Amalia op zijn website heeft gepubliceerd en zijn huis hing vol met foto's van spelende kindjes en Hans en Grietje-beeldjes.'

Gezellig!
'Die andere gast (ben zijn naam even kwijt) die zijn halve gebit mist was er ook en het ging van "ze zijn zo naïef, hun huid is lekker zacht en glad" naar "het is een vertrouwensrelatie die je aangaat met die kinderen, mijn huidige vriendje is bijvoorbeeld 13" en vandaar ging het alleen maar verder.'

Holy crap
'Henri en ik zaten behoorlijk aangetast in de trein, ongemakkelijk om ons heen te kijken of iemand aan ons kon zien waar we geweest waren. Oh, Henri heeft trouwens een klein beeldje uit dat huis meegenomen dat me tot op de dag van vandaag herinnert aan deze hele geschiedenis.'

MORGEN DEEL TWEE.

De man. Dat pak. De sprong.
Bedankt Evel Knievel (17/10/1938 - 30/11/2007).