Zaterdag wordt het r.u.k.weer. Dan kun je twee dingen doen: met een zak Wokkels op de bank en laptop op schoot naar crappy cam ripjes kijken. Of je schrobt de cruesli-vlek uit je joggingbroek en sleept je net iets te dikke kont (niet mijn woorden) naar het Popup café.

De Zweedse grafisch ontwerper / redelijk geniale gast Finsta presenteert daar zijn nieuwe boek met de ingewikkelde titel Finsta Graphics. Wordt gaaf, wedden?

Finsta - Werk

De eerste keer dat je die witte dino in Artis zag. Of met je vader bij een of andere opgraving stond te kijken. Maar ook je Dino Rider die je op vakantie bij je had en er zo realistisch uitzag tussen het lange gras en de rotsen op de Franse camping. Dat gevoel dus.

Ontwerp door het Franse collectief Ill Studio.

Dat het een project was voor de Duitse band Can en het Franse kledinglabel Christophe Lemaire kan je natuurlijk weer helemaal niks schelen.

MonoBrow. Fucking up fotoshoots door lekker in z'n neus te pulken sinds 2007.

Shirt scoor je via @JulesDavid.

The amazing mr Ben Oosterkerk had het na een aantal jaren op de Vice redactie wel gezien en maakte de enige logische career move die je als Vice vent kunt doen: hij stortte zich full time op het maken van zombieportretten.

Snel dit artwork als profielfoto instellen op Facebook; kom maar binnen hete emo-, goth-, George A. Romero-groupies.

Ben Oosterkerk - Portfolio

James Quigley droomt niet vaak over vreemdgaan met het Albert Heijn-meisje van de kaasafdeling. Wel over monsters met barstende puspuisten, ingewanden die niet begrijpen dat ze binnen moeten blijven en andere nastiness. Gelukkig voor jou tekent hij die ellende van zich af.

-----------------------------------------

Is all your work hand drawn?
"Yes, all of my work is hand-drawn. I do use the computer for coloring my work."

What does your mother say when you show her your monsters?
"I've been drawing demons and mutants my entire life so at this point my mother isn't surprised by the sorts of things I draw now."

Do you make up stories when drawing?
"That depends on the piece. Currently the Demonology series that I'm working from is inspired by an old occult text known at the Goetia. As far as my other work is concerned, I do imagine the characters as having particular personalities and I put in subtle details that I'd like to think might lead a viewer to see some of the secret things that I see in my work."

Your work reminds me of Jim Phillips and a friend said he thought of Pushead. What's so appealing about drawing freaks and beasts?
"Jim Phillips is obviously a big influence on my work. I've had a lot of people mention Pushead when describing my work. I'm a big fan of Pushead. Like a lot of other artists, I think that what I do is a more refined extension of what I've done since I was a kid."



Which is?
"My childhood and teenage years were spent obsessing over comic books, toys, horror movies, and punk and metal record covers and posters. There's a particular dark current of irreverence and malignant visuals that I've always been drawn to and I imagine that similar artists past and present have found their place in the grotesque. Drawing monsters and freaks is simply more interesting to me than producing typically beautiful art."

Do you ever dream about your creatures?
"My dreams are a very fertile source of inspiration for a lot of my visuals. I draw a lot from my subconscious when I'm sketching."

Brrr. Do you like to draw other stuff too?
"I don't draw much else besides freaks and monsters but in my sketchbooks I do a lot of simple classic cartooning and spend a lot of time creating characters."

What are you working on now?
"I'm making monsters and gore for horror films. I'm also in the early stages of producing a few different toy lines for a new toy company called Playge, making strange stuffed animals and action figures that are in line with my aesthetic- disgusting vile stuff hopefully."

Nice
"As well, I'm producing shirt designs for a great company in LA called Lore Clothing, continuing to do work for Transworld Skateboarding and a few other publications, skateboard art for Heroin skateboards, artwork for my own apparel company Dead Druid, and a few other projects including writing and making the art for a role-playing game that I've been working on for 10 years."

What scares you the most?
"Large bugs."

De man met de baard is Michael Perry. Hij is geen ontevreden klant van American Book Center die z'n woede van epische proporties uit door met een stift schattige illustraties op de etalage te tekenen.

Hij is wel verantwoordelijk voor het meesterlijke Hand Job, een boek over handgemaakte fontjes of hoe heet dat in jouw wereld meneertje en mevrouwtje Designer. Plus je kent hem misschien nog van die Reload cover.



Ja? Ok. Vergeet je kater van de eerste blockparty van het jaar. Vanavond sta je vanaf 19.00 tot 21.00 in de Treehouse Gallery. Daar geeft Michael een presentatie van zijn boeken, signeert hij de borst van je vriendin en maakt hij ter plekke screenprints die gratis worden weggegeven.

/heeft het zo gehad met al die grafische postings.

Voor een magazine dat ik met een paar ex-collega's maakte voor Rich interviewde ik Shoe. Hij ontwierp een embleem voor het bureau. Dat magazine kun je halen bij Atheneum en FOAM, hier alvast het interview:

-------------------------------------------

From bold, quick throw ups and tags to the slow and delicate proces of creating calligraffiti. Has Shoe finally softened?
‘Yes, I have become more soft. Let me share my theory about softness: All are born soft. When you grow up, you become curious and start asking questions. The more questions you ask, the tougher you become. Youth is for practice, experiment, input. Creating as much chaos as you can handle. This I did and the softness got going. Now, having seen the seasons change fourty times, I feel it is time for output, time to consolidate. I even find myself using the word 'harmony' now and then.’

Haha
‘But it's all good, the wide vision of the angry (careless) young man has transformed into a smooth sailing (still careless) artist with a zen-like focus... No, haha. Just kidding! But my point is, that although the creative process will always be a struggle, I now grasp the idea that it isn't only me and my silly brain that's doing the creating. There are many unnamable things that influence the process. Some call this intuition, or worse, oneness. I know what you're thinking... He's not gone soft, he's gone completely bonkers!’

Not at all
‘Well, check this out: (off the record) When I work on a calligraphic piece -like the Rich graphic- there's this continuous question: how do I so swiftly decide which curves are good and which need tweaking? This then triggers the notion that my goal is to uncover the secret of life. But I guess that is what every artist aims to do, right? No? It's just me? Whatever. Soft is good. Hey, I haven't been in jail for over ten years. But that's not counting DUI arrests... A shoe will never be a sandal... Understand?!’

So what do you enjoy most: assignments or autonomous work?
‘Good question. Again. They are practically the same. The only difference is that one type of job has a client called 'them' where the other type of job's client is 'me'. There is no essential difference between a window-down whole-tram by L'Oréal and one by Shoe. Multinationals think and operate in the exact same, primitive way that a fifteen year old angry (careless) young man does.'

Ok
'An organization of 100.00 people has the same structure as a person. You know; board of directors on the top floor telling the others what to do, etc. But I don't see any CEO that realizes he really doesn't decide shit and subsequently transforms into a smooth sailing (still careless) artist with a zen-like focus... Whatever, I created a situation for myself where my work either fits a campaign for 'them' or 'me'.’

How important is recognition for you?
‘Recognize me, respect me, love me, never forget me and say my name. Especially after I'm dead.’

What do you think of graphic design in Dutch advertising?
‘Read the weekly columns in Adformatie by Dolf Hell. Those should be published in deluxe format. Otherwise I'm just happy that the Futura Extra Bold Condensed is back.’

What’s the main reason for you to get up every day and do the things you do?
‘Now, that is a terrible question.’

What can we expect from you next?
‘Unexpect the expected.’

'Mooi werk. Daar kun je een hoop van zeggen, maar niet dat het lelijk is'

Zo sprak m'n achteroom uit de Achterhoek altijd terwijl hij verlekkerd naar de billen van z'n veertig jaar jongere vriendin keek.

Raphaël, grafische gast en baas van DDB Amsterdam's LogoBar, doe dan:

Raphaël Bartels - Portfolio

Potentiële klanten connecten via LinkedIn.

Karen is verantwoordelijk voor de nieuwe look van GlamCult. Aan dit uiterlijk moet ik nog wel wat wennen. Gelukkig maakt de cover mevrouw met het Patti Smith-shirt dat een stuk makkelijker. Bonjour!

De oude GlamCult was zwartwittig, nu is het full color met alleen z/w typografie. But why?
"Dit heeft 2 redenen. Ten eerste is het onderdeel van het concept en ontwerp dat daaruit is ontstaan. Het beeld is altijd het belangrijkste en ligt dus op de voorgrond. Het duwt als het ware de tekst, koppen en bodyteksten weg. Hierdoor ontstaan er elke keer nieuwe lay-outs, afhankelijk van het formaat en de hoeveelheid van de fotografie."

En het logo?
"Dat is ontstaan uit 2 lagen van het woord GLAMCULT. Door 1 laag te verschuiven krijg je een schaduweffect. Dit gedeelte wordt op de cover altijd uit de foto gesneden en is dus wit. In het binnenwerk is dit bij grote artikelen ook gebruikt, zonder beeld bij CULT en bij reportages en kleine interviews zonder laag-op-laag effect."

Wat is er tof aan werken op krantenpapier?
"De uitkomst is nooit 100% zoals je verwacht, dus er zijn altijd dingen die je van tevoren niet had kunnen bedenken, en misschien niet zo had gewild qua vormgeving en gevoel."

Aha
"Ook is een krant iets tijdelijks, iets wat mensen na een tijdje weggooien. Het wordt geel, en dat voegt naarmate de tijd vordert iets extra's toe. Het tabloid-formaat geeft ook veel vrijheid; we hebben de mogelijkheid om veel beeld groot weer te geven."

Heb je nog ontwerp easter eggs in het design gestopt?
"NOPE, deze x niet."

Dan toch vast wel iets gejat van een ander modeblad?
"Hahaha, nee NATUURLIJK niet. We wilden vanaf het begin iets nieuws ontwerpen wat past bij de filosofie van GLAMCULT. Ik denk dat dit goed gelukt is."

Nog een paar jaar, dan wordt er bijna geen print meer gemaakt. Word je dan verdrietig?
"Dan word ik heel verdrietig, maar ik denk dat dat nog héééééééééél lang gaat duren hoor! Er zal altijd drukwerk blijven bestaan, op wat voor een manier dan ook. Het heeft meer gevoel en materialiteit in zich dan internet."

Grafische gast Adriaan Mellegers is niet alleen handig met een Apple. Zet de man in de afdeling Beige Afritskleding van de V&D in Terneuzen, en hij komt geheid met iets fashionables naar buiten.

Dat is waarschijnlijk de reden dat hij voor Code gestrikt is om te poseren in een outfit. Hij beantwoorde ook een paar diepgaande vragen:

Dit is de gefilmde flyer voor xXx, een feest van Diesel in Noord waar ik voor ben uitgenodigd:



Je mag alleen naar binnen als je met nog twee andere mensen komt die in hetzelfde thema aangekleed zijn.

Zal eens kijken of ik nog wat kaarten kan hosselen voor je.

(Via Illegal Advertising.)

Alife doet gewoon net alsof de Garbage Pail Kids nooit zijn weggeweest. (Mmm, die link gaat naar de new school smeerkezen. Die originele series waren toch beter.)

Thuisbezorgde pakketten uitpakken is beter dan onderbroekies van billen schuiven. Want de ronde jongens van je vriend(in) ken je inmiddels wel.
Maar de verrassing van zo'n pakje! Die zorgt steeds weer voor een Henny Huisman-moment.

Deze keer was het een envelop van Will Laren. Hij had me een shirt opgestuurd met daarop de Vechtsportende Tovenaars-print. En I like.

Via via hoorde ik dat Kitsuné een project gestart is om je computer mooier te maken. En wel door bevriende kunstenaars een wallpaper te laten ontwerpen. Andy Rementer was één van de grafische gasten die meedeed. Nu is dat toevallig een oude bekende van MonoBrow. Dus vroeg ik hem hoe en wat dan:

What's the French word for wallpaper? (No Googling!)
'Etapes?'

Who asked you for this project?
'A contact through Threadless who is friends with Kitsune Noir proposed my design for a wallpaper, and I said cool!'

Kitsuné is a record label that's also into fashion. How would you describe your style?
'Cartoony, colorful, fun, underground comic inspired, organized but kinda vulgar.'

Do you have a screen dump of your own wallpaper?
'I have the default mac blue gradient thing going on. No frills there.'

Raphaël Bartels is een nieuwe bekende van MonoBrow. Hij is verantwoordelijk voor het superslicke animatiefilmpje van Achmea. En in z'n vrije tijd doet hij ook aan hobbies.

Hoe die eruit zien ontdek je deze vrijdag. Dan hangt z'n werk in De Duivel, het café waar ik ooit naast een Phillie blunt rollende Guru zat.

De Duivel
Reguliersdwarsstraat 87
Opening om 19.00
Vegetarian Hot Dog Music by All Out K
Baloney Buffet

Toedeledoki dus.

Grafische koppen. Dat is dus echt een ding aan het worden.

Eerst die Uma Thurman van Abstrasctik.



Dan weer die Maartje van JulesDavid:



Of dat SebastiAn ontwerp:




















EDIT: nog eentje:



(Daar had je bij moeten zijn.)

Karen komt alweer bijna terug uit New York. Hier liep de grafische gast ik bedoel griet stage bij 2x4. MiniMail! MiniMail MiniMail!

Hoe beroemd is die club ook alweer waar je stageloopt ?
'2x4 is een ontwerpbureau. Even copy pasten:"Recent 2x4 collaborators include MTV, Lincoln Center for the Performing Arts, Yale University, Gehry Partners, Chanel, The Museum of Modern Art, Nike, and the Guggenheim Museum.'

Ok
'...Current 2x4 projects include branding and architectural design for Clo, a wine bar launching in New York; a wayfinding and information system master plan for the new Chinese Central Television Headquarters in Beijing; several projects on the Novartis campus in Basel, Switzerland; and new brand identities for the Harvard University Art Museums and the Los Angeles County Museum of Art.'

Wat vinden ze van je? Eerlijk zeggen.
'Haha, op een beoordelingsformulier stond bij alles het meest linker vakje 'excellent' aangekruist. Dus ik neem aan dat ze erg blij zijn met me!'

Heel goed
'Ze hebben me zelfs gevraagd langer te blijven, maar helaas is de stagevergoeding te miniem om dat te kunnen doen.'

Heb je grafische goden ontmoet?
'Ik zie alle ontwerpers bij 2x4 als goden, maar Michael Rock, 1 van de partners van 2x4 is een legende. Dat ik de mogelijkheid heb om met hem werk te bespreken is geweldig. 2x4 is een redelijk groot bureau, dus zit je 10 uur per dag in deze clique van ontwerpers en architecten. Veel anderen ontmoet je niet.'

Bummer
'Oh en tijdens een bezoek aan Columbia University gaf Massimo Vignelli een lezing over de historie van z'n bedrijf. Hij heeft een paar wereldberoemde logo's ontworpen, zoals dat van American Airlines, Benetton, Ducati en Knoll. Maar hij is helaas in zijn eigen stijltje blijven hangen en hij vindt ook nog dat iedereen zou moeten ontwerpen zoals hij! Belachelijk natuurlijk.'

Bij welke celeb ben je het dichtst in de buurt geweest en hoe rook 'ie?
'Famke Jansen, ze was haar hondje aan het uitlaten terwijl ik lunch haalde. Mariah Carey was net iets te ver weg om te kunnen ruiken en Jake Gyllenhaal was ook te ver weg.'

In welke shop heb je je stagevergoeding in één keer uitgegeven?
'Overal uitverkocht en toch nog tegengekomen bij Barney's:
De MARC by Marc Jacobs 'huge hillier hobo'. Tijdloos en te gebruiken tot aan mijn dood. En de Alife PUMP van Reebok in fluor roze. Ze zijn gemaakt van tennisbal materiaal!'

Welke fout maak je maar één keer in New York?
'1. Deuren van winkels proberen open te duwen, hier is alles PULL vanaf de straatkant.
2. Te weinig TIP geven.
3. praten over een beamer terwijl dat woord hier helemaal niet bestaat.'

Wat als ze je vragen om terug te komen voor een full time baan?
'Moet ik goed over nadenken, maar aangezien ik verslaafd ben aan NYC, is de kans groot dat ik JA zeg!'

Iedereen was er.

Zelfs de Fontanel boykes:



Sweat Shop - Plaatjes Kieken

Nbc Jurgen is nogal onder de indruk van grafische gast Stefan Sagmeister.
Wist ik veel dat hij al jaren de meest gave dingen maakt.

Wat zeg ik, die ouwe Sagmeister gaat conceptueel verder dan een progrockband uit de seventies. Maar dan zonder de pretentieuze teksten.

Het verhaal achter

Things I Have Learned In My Life So Far

ben ik alleen alweer vergeten of heb ik nooit onthouden.

Veel belangrijker voor jou is dat deze Duitse dude vrijdag een lezing geeft.

de UvA organiseert dat ding. Meld je hier aan en vergeet niet:

Knowledge Is Power Rangers!

JulesDavid en Maartje doen allebei mee. Niet suffen dus, want dat betekent dat het gaaf wordt.

Het is in dit geval Sweatshop, een expo over t-shirts met inzendingen van echt vrij harde mensen. Tis wel in Breda, maar daar kan ik ook niks aan doen.

Dus hoppa, pak die Moleskine en kras op 23 mei 20.00 uur. Dan is namelijk de openingsparrrty.

Vlak voor het zover is help ik je nog even herinneren met een extra posting. En geef ik gelijk een paar Sweatshop shirts weg. Zo ben ik dan ook wel weer.

X.