Verjaardagen zijn het ergst. Dan neemt je zus die swanslap van een zwager mee. En nog voordat hij z'n eerste cola light op heeft staat hij voor je boekenkast. Lafjes koolzuurboeren latend begint hij:

"Zoohoo, apart zeg, die verzameling boeken van jou. Even kijken, wat hebben we hier: Inhumans, mmm, wel veel plaatjes voor een boek niet? Hehe."

"Oh en ik zie dat je dvd-collectie ook gegroeid is. Je hebt nu alles van The Simpsons. Raar, je hebt toch nog helemaal geen kinderen? Of wil je me soms iets vertellen, haha."

/Nnnggghhhggg

---------------------------------------------

De volgende keer dat die beunhaas voor je neus staat duw je gewoon deze drie werken van 100% academici in z'n handen:

- Striphelden Op De Divan ontleedt de psyche van Asterix, Kuifje, Superman en andere gasten.

- Trigger Happy is een onwijs verhelderende verhandeling over videogames, door één van m'n favoriete videogamesjournalisten.

- The Simpsons And Philosophy bevat verschillende essays die de gelaagdheid van deze tekenfilmserie blootlegt. Shit is diep!

-----------------------------------
Stel, je gaat een kleine drie weken naar Frankrijk. Ga je dan voor één potentiëel geniaal en grappig maar fakking pittig boek, of neem je vier toegankelijke maar ook mooie paperbacks mee?
-----------------------------------

Dus deze 900+ pagina's tellende dikzak:

Infinite Jest - David Foster Wallace
- Generatiegenoot maar alles behalve een vriend van Bret Easton Ellis, schijnt met Infinite Jest een ultiem boek geschreven te hebben. -

Of deze sick little monkeys:

The other hand - Chris Cleave
- Het verhaal heeft een bizar plot dat je niet mag verklappen. Over het goede en kwade in al die andere gasten waar je mee op aarde rondloopt. -

A Fraction Of The Whole - Steve Toltz
- Vader & zoon literatuur. Gastje heeft bizarre pa en bijbehorende crazy familie en probeert plek te vinden. -

The Mysteries Of Pittsburgh - Michael Chabon
- Debuut (binnenkort verfilmd) van één van m'n lievelingsauteurs. Drie woorden: Coming. Of. Age. -

Tommy Wieringa - Caesarion
- Nieuwste van de schrijver van het boek met de meest belachelijke craptitel ever. Als je je roman Joey Speedboat noemt ga ik je niet lezen. Die boodschap is aangekomen. Caesarion klinkt goed en schijnt nog beter te zijn. -

Bij de sigarenboer vragen om het nieuwe nummer van De Optimist is een frustrerende ervaring. De kans is groot dat hij denkt dat je hem in de maling neemt.

Jij: 'Heeft u de nieuwe Optimist voor me?'
Sigarenboer: 'Wel godverdegodver! Al die tyfysbuitenlanders en junkies hier in de straat!'
Jij: 'Eh...'

Bovendien is De Optimist een online gebeuren. Wat best handig is als je jezelf Digitaal Cultureel Magazine noemt. Maar niet opschiet als je bij je sigarenboer you love to hate staat.
-------------------------
Deze vrijdag: De Optimist x Popup Café x FNNNN

22:00 - 3:00
Voor 5 euro's ben je binnen en krijg je twee drankjes.

Had ik al gemeld dat de drank goedkoop en lekker is? En de locatie is de plek waar het de komende maanden allemaal gebeurt in Amsterdam. Serieus.

Geen flauwe grappen over het gebit van Scarlett Thomas. Wel een extra plak tomaat en ijsbergsla voor haar roman The End Of Mr. Y
-------------------------------------

Scarlett schrijft niet alleen verhalen, ze gaf ook literatuur colleges. Daar zaten vast gastjes tussen die net als ik wel eens fantaseren over het schrijven van een roman. Blijkt het volgens haar gewoon een trucje te zijn:

"...you write a list of everything you are remotely interested in at the moment and then the challenge is to work out a plot that connects all these things. And then another one. And again, until you get it right."

Maar denk niet dat je op deze manier volgende week je plot uitgewerkt hebt:

"This isn’t a meaningless game, however... People who find they don’t have a list… Stop writing. If your list is boring… Stop writing. If your list doesn’t add up to something meaningful…"

The End Of Mr. Y

Waarom? Daarom:

+ Variant op Kledingkast met deur naar andere dimensie-tori
+ De Matrix-stelling: wat als er een andere werkelijkheid is?
+ Protagonist heeft sex-issues
- Soms iets teveel abstract geneuzel over werkelijkheid

Het verhaal zet je op een toegankelijke en prikkelende manier aan het denken over realiteit, herinneringen en hoe we met elkaar in verbinding staan. Weer eens wat anders dan je klemzuipen.

Conclusie
HAMBURGER ZEGT: Verrassender dan een botje in je Febo kroket.

Niks te zien hier. Alleen maar de langverwachte trailer van de verfilming van één van de meest grimmige, sombere, brute, intense en tegelijkertijd tedere romans die ik ooit gelezen heb. Met kanibalen en shit! Dat ik The Road gaaf vind las je al eerder.

De trailer heeft ook potentie, al was het maar omdat Omar uit The Wire erin zit. En van de kop van die orc-hakker uit Lord Of Je Moer ben ik ook fan. Bummer: de hamsterwangen van Charlize Theron zijn in effect, die hebben me nog nooit overtuigd.

Check verder de geniale roltitels die de acteurs kregen: Baby eater en Man in Cellar #1

The Road zit nu in post-productie en het lijkt erop dat 'ie pas in oktober uitkomt. Heb je mooi nog even de tijd om het boek te lezen.

Nieuw op MonoBrow: boektips van een hamburger met smaak.
Zelf een boek tippen? Mail me.

---------------------------------------------------

Michael Chabon houdt van taal en verhalen vertellen. Of het nu in boek- of stripvorm is of om filmscenario's gaat: deze gast just loves to write. En dat doet hij goed.

"After winning a Pulitzer for The Amazing Adventures of Kavalier and Clay (2000), he became determinedly unsnooty, writing a fantasy for children, several comic-book scripts, a screenplay for a martial-arts Snow White, and another for Spider-Man 2". (Guardian.)

Waarom? Daarom:

+ grote fantasie
+ echte karakters
+ warme verhalen
+ prachtige zinnen
+ de dude snapt pop culture

Kavalier and Clay en Summerland zijn dikke pillen, beter begin je daarom bij

Gentlemen Of The Road

Een avonturenroman met meer actie dan een Aldi-folder. Waardoor je je weer even dat kleine ventje/vrouwtje voelt dat wegdroomt met een door je moeder gesmeerde boterham met pindakaas binnen smikkelafstand.

Conclusie
HAMBURGER ZEGT: Vette hap!

Best raar dat de tweedehands variant van sommige dingen echt smerig is. Ik noem een vloerkleed, matras, haarborstel of suède jas.
Brrr.

Bizar dus, dat tweedehands boeken gewoon goed te doen zijn. Sterker nog, een boek dat gelezen is door iemand anders, inclusief ezelsoren en aantekeningen maakt het exemplaar in mijn ogen alleen maar waardevoller.

De vorige eigenaar werd kennelijk gegrepen door het verhaal. Dus het boek heeft z'n werk gedaan. Goedzo boek! Maak nu mij maar gek.

Life Of Pi scoorde ik in de Verenigde Straten Staten.

Jaja, literatuur, letters, moeilijk moeilijk. Hey en wat zie ik er goed uit met m'n Uniqlo vest en AA shirt. Alleen een beetje schraal dat ik m'n Getunde Subaru Met Dikke Velgen-pose gebruikt heb voor deze foto. Best wel treurig eigenlijk.

Life Of Pi - Paperback

The Gone Away World van Nick Harkaway is een cadeautje van Miss MonoBrow. En misschien wel het boek dat ik zelf had willen schrijven.

Want:

* er zitten ninja's in
* het gaat over een apocalyptische wereld en dat is gaaf.
* het is dik dus als het goed geschreven is krijg je meer bang voor je buck
* er schijnt een hoop humor in te zitten
* de pagina's zitten volgepropt met crazy ass karakters

Ik was al verkocht bij die eerste bulletpoint.

Support je lokale boekverkoper

OF

Fuck dat. Je gaat voor goedkoop.

En totdat het boek op je deurmat valt lees je gewoon 'n interviewtje met Nick in New York Magazine.

Die gekke internetters toch. Nu hebben ze weer bedacht dat het geinig is om je boeken op titel x inhoud te sorteren. Het is natuurlijk ook een sneaky niet-pretentieuze manier (aka super pretentieus) om te laten zien hoe fuckin' belezen je bent.

De foto hierboven is mijn eerste poging.
Op Flickert vind je er nog meer. Nice!

Gesorteerde Boeken - Flickr Pool

Tattoos zijn leuk als knappe meisjes die scheten laten.

Dat je buurjongen die Aprilia's spaart, net weer een nieuwe tribal op z'n schouder heeft laten zetten doet hier niets aan af. Jij hebt wel smaak en rockt die diepe shit, die literaire shit. Dat maakt je uniek.

Niet? Eh, oh. (Lees ook de comments...)

Still, het blijft g.a.a.f.

(Foto: tattoo door Jan Paul)

Wiegertje zit in New York. Terecht. Want New York is als je moeder die je vraagt gehaktballen te maken wanneer je op vrijdagmiddag dronken thuiskomt. Meedogenlozer worden steden niet gemaakt.

Effe die update:

Hoe hard is New York?
'New York is knetterhard. Ik heb nog nooit iets harders meegemaakt. (En ja, dat zei je moeder ook vannacht etc.)'

Wat doe je daar eigenlijk?
'Voornamelijk uit het raam turen, en zien dat het goed is. Maar ik schrijf ook veel dingen, ik lees, ik schuim de nachtelijke straten af, winkel en kijk Keeping up with the Kardashians-marathons.'

Hoe hard lachen de mensen om je accent?
'Niet superhard! Iedereen hier is nog in de veronderstelling dat Nederlanders acht verschillende talen spreken. Ik laat er lekker een ongegeneerd Amerikaans accent uitrollen, maar ben eigenlijk geschoold met een Britse tongval en dat is ook wel een groot succes. Aan mijn Queens-accent werk ik nog. Het is een proces.'

Hehe
'Mijn naam krijgt hier trouwens een minder daverend applaus. Vrijwel niemand kan er iets mee, en 'Wiegertje' wordt voor het gemak maar afgekort tot V (spreek uit: vie). Dat is wel wennen, met een naam van drie lettergrepen waar geen 'v' in zit. Eén nieuwe beste vriendin kan het wel vlekkeloos uitspreken, en wordt daar dan ook alom om geroemd. Overigens stelde ze me toen ze een keer dronken was per ongeluk aan haar vrienden voor als This is Wiegertje. She doesn't speak any English. Ik hou van haar.'


Vertel: waar gaat je toekomstige roman over die zich in NYC afspeelt?
'Nee! Want ik denk niet dat een toekomstige roman zich in NYC gaat afspelen. Ik geloof niet dat een verhaal er relevanter van wordt als het zich hier afspeelt. (Zie: Giphart, Ronald. Phileine Zegt Sorry. Amsterdam: Balans, 1996.)'

Hoe lopen al die hipsters erbij?
'New Yorkse Hipsters zijn uiterst gestudeerd nonchalant. Ik ben nog niet richting Williamsburg gegaan, maar in de Village is het skinnyjeans, morsig effen shirtje en opa's zondagse schoenen wat de klok slaat. Ik hoopte op wat meer circus, maar isschien moet ik daarvoor dus naar Brooklyn.'

Wat is je meest classic New York foto?
Nog een bandje gezien dat wij pas over een half jaar snappen?
'Nog niet. Ik ben wel naar de Teenagers geweest, iets wat we in Nederland al enige tijd doorhebben, en dat begon bij het publiek in de Bowery Ballroom pas net te dagen, voor zover ik kon zien.'

Die gasten zijn live behoorlijk ruk heb ik gehoord.
'Verder heb ik tot dusver teveel mannen met gitaren en hartezeer meegemaakt. Mannen met hartezeer moeten uit de buurt van gitaren gehouden worden. Maar voor echte experimentele meuk moet je waarschijnlijk ook naar Brooklyn. Manhattan is te duur voor dat soort langharige onzin.'

Hoe zeg je in het New Yorks Dit was het weer. Tot de volgende keer?
'Get out of my way, bitch! Oh, cute shoes!'

F Scott Fitzgerald is een flinke vent. Hij is die Brett Easton Ellis, die Jay McInerney avant la lettre. Een schrijver die schrijft over een verloren en verwarde generatie. Plus z'n vrouw heette Zelda. Hoe gaaf is dat.

Fitzgerald riep ooit dronken tegen een verslaggever dat niemand ouder moest worden dan dertig. Hieronder lees je een samenvatting van een interview in de New York Post met de beste man. Vlak na z'n veertigste verjaardag....

Interview - F Scott Fitzgerald

Dave Eggers heeft dus net dat mooie boek geschreven dat je nog steeds niet gelezen hebt. Wat je waarschijnlijk ook niet gecheckt hebt is McSweeney's. Een platform dat Dave heeft opgezet dat werk van schrijvers uitgeeft die toevallig net zo grappig en bijzonder zijn als hijzelf. En peep dit: voor iets minder dan honderd euro krijg je het komende jaar alle shit van deze uitgever. Opgestuurd. En dat zijn toch al gauw een boek of tien. Sjiet, wat lult MonoBrow ook. Alsof jullie aan literatuur doen. Morgen weer een stukkie over nieuwe shirtjes.

Jonathan is een goeie gast. Hij schreef dit boek. Als je de Sopranos gers vindt, en je kunt je langer concentreren dan de tijd die je nodig hebt om een stukkie hype van MonoBrow te checken, sjees dan nu naar je local literatuur winkel. En scoor Motherless Brooklyn. Da's namelijk de Soprano's, maar dan beter en in boekvorm. Anyhoo. MonoBrow wilde je wijzen op een artikel van Lethem over plagiaat in kunst. Sjawel. Interessante shit. Moet het alleen nog wel even uitlezen. (Eh, ok. Moet er eigenlijk nog aan beginnen.)

MonoBrow is gek op Spunk. Wat een talent daaro. Neem Wiegertje Postma. Je kan geen slecht tijdschrift openslaan of goed radioprogramma aanzetten of je ziet en hoort Wiegertje. En terecht. Ze heeft die schrijfskills en ze is fucking aardig. Daar kunnen sommige types nog wat van leren. Hoor ik daar iemand MiniMail interview gillen?

Jij bent natuurlijk een stuk gevatter en slimmer dan je vriendjes. Worden ze daar crazy van?
'Klopt, klopt. Je kunt er lang of kort over wezen, maar een gevatte aard als de mijne schrikt nou eenmaal af. Ik beschik echter ook nog over een rijk palet aan kwaliteiten die wél in mijn voordeel werken. Zo let ik bijvoorbeeld nooit op de rommel, praat ik zelden teveel, ben ik een Zwarte Weduwe tussen de lakens, koop ik wel eens Fruit2Day voor de Missus etc. Dat scheelt meestal allemaal wel.'

Wanneer kunnen we de Great Dutch Novel van je verwachten?
'Enige tijd ná de Otterinvasie van medio maart '12.'

En waar gaat 'ie dan over?
'Weet ik nog niet helemaal zeker maar ik denk iets met otters.'

Waarom stoppen mensen jou in het veel te krappe en ordinaire hokje 'chick lit'?
'Ik vermoed dat dat aan mijn tieten ligt. Ik heb tieten, best goede nog, en ik heb een boek geschreven. Dan heb je dat wel eens. Maar! Dat was voor zover ik weet alleen in het NRC, in een bespreking van vier vermeende Chick Lit's/Chick Litten (samen met Sophie van der Stap, Merel Roze en Aaf Brandt Corstius ) en Aaf, ik en onze respectievelijke tieten kwamen er goed vanaf. Dus ach.'

Wat zou je nooit in een roman over jezelf schrijven?
'Nee, ho. Ik zou nooit een roman over mezelf schrijven omdat ik mezelf ken, en hallo. Dat gaat dus nergens over.'