Begrijp er niks van. Welke deo ik ook smeer, spray of plamuur: na een paar keer dragen krijg ik altijd van die smerige gele vlekken in m'n witte shirts, ter hoogte van m'n oksels.

En geloof me: ik douche op zeker elke dag, poets m'n tanden en spreek vreemden met u aan. Ben dus echt niet één of andere dakloze stinkmongool. (Sorry mam.)

Best irritant, aangezien 2007 het definitieve doorbraakjaar van het witte shirt met print is/was.

Tips? Anyone? Please? En ja, ik heb die Ossegal gerockt, en uit pure wanhoop zelfs die okselbush geschoren. Of zoals Geoffrey zou zeggen: siiiiiiiick.

Patricia Colli is een schatje met een aangeboren neiging alles van Caran D'Ache vast te pakken. Tenminste, daar lijkt het op. Hoeveel kleuren kun je anders in je ontwerpen proppen! En gelukkig maar, want anders had MonoBrow het nu zonder t-shirtjes met van die behoorlijk zieke prints moeten doen. Ze zijn lief en creepy tegelijk. Net zoals dat Goth meisje dat nu al een half jaar bij jouw bushalte instapt waar je nog steeds niks tegen gezegd hebt omdat je niet durft.

Anyway. Op de Flickr van Patricia zie je waar ze toe in staat is. Stuur haar vooral een mailtje, want als je geen cash hebt om haar shirts te kopen, wil ze ook graag kleding ruilen. Voor Myspacers is dit ook best ok.

EDIT: Patries heeft wel zin in een MiniMail. Binnenkort dus op deze plekje!

Van dit Original Fake shirt wordt MonoBrow vrolijk. Niet van de prijs trouwens. Maar ja, heb je wel die exclusieve Japanse look. Uitverkocht? Hier kun je ook nog op bieden .

Zwoel stelletje, niet? Amy Eldon en Leo Voloshin heten ze. Ze gaan binnenkort trouwen. Maar het ding is dat ze onder de naam Moonblood die shirts met puike prints maken. Voor de mensen. Ze zijn nogal gek op die handgeschreven shit. MonoBrow gaat vooral hard op die Iron Maiden-stijl print. Maar dat komt omdat hij liever een striptekenaar was dan een chroniquer van tijdelijk moois.