En dan net zo makkelijk een Ocean Pacific shirt rocken.

Bliss.

Dork Yearbook

(Waarschuwing: bestes site ooit.)

Shir Khan is een oude bekende van MonoBrow. En goed in het maken van soundtracks voor druilerige donderdagen.

Als ik The Source was en labelbaas Shir Khan een zwarte boom bap-maker uit de Verenigde Staten zou je nu drie zwartgekleurde microfoon-icoontjes zien. En wist je genoeg.

Tracklist in de comments....


Shir Khan - Bodytonic Podcast 34

Ik weet hiet niet hoor. Deze clip van Phoenix is wel vakkundig gemaakt enzo.

Maar ja, dat is de met het complete werk van Kluun gevulde boekenkast van je nog bij z'n ouders wonende oom uit Epe ook.

Mental Theophilus staat 22 april in de kleine zaal van Paradiso.

Voorlopig is de claim to fame van Theophilus London z'n mixtape. Die is lekker als de nek van je schatje na een zomerse dag in het park. Ben dan ook benieuwd of hij het live waarmaakt.

Op zich is m'n Kleine Zaal in Paradiso record heel goed: The Cool Kids was awesome, Santogold was awesome, Whitest Boy Alive was awesome. Dus ja.


Theophilus Blog

Theophilus Twitter

En deze track staat niet op z'n mixtape

Theophilus - Ooos & Aahhs

Terminator Salvation-kinderkostuums zijn echt een big ding in sommige kringen.

(Via Toys R Evil)

Academicus Elizabeth 'Patatje' Currid onderzocht hoe creatievelingen (kutwoord) in New York elkaar vinden en soms legendarische samenwerkingen ontstaan.

Ook maakt ze duidelijk dat de creatieve industrie misschien wel belangrijker is voor de stad dan wat er op Wall Street gebeurt.

Niet echt schokkend, natuurlijk. Maar wat mij opviel in het onderzoek was dit stukkie:

Cultural producers use their social lives for career mobilization (sometimes consciously, sometimes not) The social milieu offers the perpetual possibility to advance their careers In this respect, cultural producers expressed ambivalence towards their social lives.

Dat is dan opeens heel herkenbaar. Want aan de ene kant feest je om te feesten en bezoek je openingen omdat je de kunst gaaf vindt. Maar je beseft ook heus dat het kansen zijn om mensen te ontmoeten die werk voor je hebben. Daarom ga je ook veel uit.

En daarmee ben je bijna net zo suf als marketingengetjes die netwerkborrels bezoeken om daar hard door nietszeggende powerpoint-presentaties de woorden social media en relevantie te blaten en moeilijke wijn te drinken.

Hoe dan ook: interessante shit. Hier vind je de volledige presentatie die Elizabeth in Amsterdam gaf. Er staat ook een link naar een vergelijkbaar onderzoek van een gast die de Amsterdamse regio eh, onderzocht.

Het boek scoor je hier

The Warhol Economy

Moeite met een hoop woorden achter elkaar? Dit is een coole graphic van culturele hotspots in NYC.

Hey MonoBrowMevrouwtje. Ik weet heus wel dat je af en toe staat te balen voor de spiegel. Putje hier, straieetje daar en dat je weegschaal denkt dat het een toestel uit een speeltuin is helpt ook niet. Dat geschommel met je gewicht frustreert enorm.

Ik hoef je niet te vertellen dat het daar niet om gaat in het leven. Je schatje is gek op je omdat je een gaaf wijf bent. Dat snap je zelf ook wel.

Wat ik nu wel voor je regel is dat je je een beetje sexier voelt, de eerstvolgende keer dat je naar je reflectie kijkt. Kwestie van je kont in deze wonderschone dingen proppen:

St Tropez Leisure - Online Shop


(Via m'n friends van TresPlusCool.)

Nieuwe boardjes van Supreme plus lekker weer is eh, doe jij anders de wiskunde.


Suicidal Tendencies - Possessed To Skate

Tuurlijk ben jij ook lekker bezig. Je hebt een paar mooie dingen in je portfolio, je clubavond verkoopt bijna elke keer uit en de samenwerkingen die je opzet voor de merken waar je voor werkt krijgen veel publiciteit. Daarnaast..

"Hey docu-, film- en clipregisseur/grafisch ontwerper Mike Mills!
Ja het gaat goed met me. MonoBrow trekt steeds meer bezoekers en.."

Wat zeg je? Is er een boek uitgekomen dat een overzicht geeft van je beste werk van de af-ge-lo-pen vijf-tien jaar?

"I grew up being in bands, like a typical, southern-Californian, punk rock teenager. All the bands and all the music I was listening to really shaped the emotions I was having; shaped my self identity on a really deep, mysterious level. I think I've always been interested in how pop culture, art, bands, or something like skate culture, shape your innermost feelings about yourself, your innermost identity. And I've always been interested in how media affect the really mysterious inner life of a person."

---------------------------------------------
Hier m'n MiniMail met z'n vriendin Miranda July

"Tommy Hilfiger Heeft Een Clubske Opgericht Voor Mensen Met Een Fashion Inzicht, Ge Hoort Erbij"

En volgens mij hoef je morgen niet te werken of studeren.
Beesmunt in Bitterzoet dus.


1 x plus 1 op de lijst.

Mail me het meest onhygiënische wat je met een paasei gedaan hebt en ik doe m'n best voor je.

Het concert van The Knife in Paradiso (eind 2006) was wonderschoon. Bizarre visuals, mechanische poppen en DIE muziek. Muziek waar je tegelijk vrolijk en somber van wordt.

Karin Dreijer Andersson is niet de Zweedse schrijfster van de feministische klassieker Trieste Tepelklöven. Dat is die andere Karin Dreijer Andersson. Deze Karin is 50 procent van The Knife.

Gelukkig maar. Want anders had ik nu één of ander crappy zelfhulpboek vol passieve vrouwelijke agressie gepushed, in plaats van het redelijk geniale album van Karin's soloproject Fever Ray.

Waar The Knife stevig kan beuken is deze plaat vooral goed to do tijdens de betere voor-je-uit-staar-mijmer-sessies. Karin's uitgesproken en vervormde stem, melancholieke, gloomy geluidjes en shit: highly recommended.

Fever Ray - When I Grow Up

Fever Ray op Myspace

Ik wil hosselen met Bodie in The Pit.
Ik wil dronken worden met McNulty bij een wake.
Ik wil m'n mannelijkheid bewijzen voor Stringer Bell
Ik wil een telefoonlijn aftappen met Lester Freamon
Ik wil een crime scene uitkammen met Bunk


Shiiiiiiiiit.


Dead cheap bij die gasten van Bang CD

Hi
I'm Biancardi Domenico,
a the director of the program FIDGET STYLE onair in syndication on Italian's radio.

I have selected your blog because I think theare are the best in the field of house music. Let me know if you are interested to exchange a blogroll link.

For more info on the program you can visit the site
http://www.domenicobiancardi.com

I guarantee the professionalism.

Domenico Biancardi

Dit is de eerste editie van Gitaren Met Haren, een rubriek waarin mannen met kapseltjes en een gezond testosterongehalte hun shine pakken.

Ritchie Blackmore bijt het hoofd van een vleermuis spits af. Deze baas staat op nr. 55 van de lijst met beste gitaristen van Rolling Stone, was één van de oprichters van Deep Purple en begon later Rainbow. Behalve absurd mooie platenhoezen was deze band van Ritchie ook verantwoordelijk voor de meest intense powerballad sinds Sinead o'Connor.


Rainbow - Desperate Heart

Dan Witz woonde al in New York toen de enige erkenning voor kunstenaars die de straat als canvas gebruikten, bestond uit kaakcrunchende klappen door de knuppels van New York's finest.

Deze gast weet what up. Dat kun je vanaf donderdag zien in de gallerie van Sid Lee. Maar je mag pas kijken als je m'n interviewtje gelezen hebt.

-------------------------------------------------------------

Did you read a book during your flight to Amsterdam?
"I caught up on back issues of The New Yorker, my main culture connection. Bedside reading these days is art critic Peter Schjeldahl’s “Let’s See”, a collection of writings on art from the New Yorker."

Are you an avid online reader? Or is it just print for you?
"I follow the Wooster Collective blog. It’s like a daily tonic: it keeps me energized and connected to what’s going on in street art - especially internationally."

You once said that you like it when paintings have a certain ambivalent quality which makes them live a bit longer in your brain when you see them in a museum. Is that a condition for you to consider something as art?
"Not at all. For me art can be many things and found many places. As a painter I paint the type of paintings I’d want to see. Duration is one of those ineffable miracles about old master paintings that I’d like to manifest in my own stuff."

There's a lot of incomprehension between scenes: platforms like Juxtapoz look down upon highbrow art and the traditional art scene doesn't know what to make of people who create Spongebob paintings. Bit tiresome isn't it?
"Not really for me. I keep a heavy filter on what aesthetic battles I get involved in. The type of work I make takes a tremendous amount of energy and focus; anything that supports it makes it through the filter, anything distracting gets rejected. It’s kind of brutal and I’m sure I’m missing out on a lot, but that’s the way it’s got to be."

Sounds good
"As far as the aesthetic turf wars, I’ve cycled through enough art trends by now to understand that everything’s always changing and that this current bubble the urban artists are enjoying will soon be over. Being in fashion, by definition, means it will go out of fashion."

I've been told that current New York doesn't compare to the period you first lived there. Too clean and gentrified. But what's still good about it?
"Utter despair and hopelessness for the human condition isn’t staring you in the face everday like it used to be. To survive here you don’t need to have such a hard shell as back then."

Ok
"And generally the hipsters seem healthier and less angry than when I was a kid. Granted, the rage and chaos was artistically productive, but in the end that kind of world is a bad dog—it will bite you if you get too close—and I don’t really miss it."

What's your latest NYC discovery?
"I've lived here for the last 30 years and it’s only recently I became interested in the waterways surrounding us. Lately I’ve been out exploring (on an old wooden boat I’ve been restoring) and it’s amazing how many strange and forgotten things I’ve seen from the water."

When are you truly happy and at peace?
"Never. My life is a constant emergency."

Ongelooflijk dat ik deze in m'n jeugd gemist heb:



Check dat Robotech shirt op 0:35!

Julesdavid ontdekte tijdens z'n vakantie in Japan dat het land uit z'n groeven barst van eerste persing rap lp's. En wat doe je als er van iets heel veel is? Dan sla je die shit als een gek in. Om daarna bijvoorbeeld cadeau te doen aan je favoriete blogger. Stukje sickheid.

Wat Julesdavid niet wist is dat Sex Packets waar The Humpty Dance op staat, één van de eerste lp's is die ik kocht. Oh nog even over het artwork, daar was Shock G himself verantwoordelijk voor als ik me niet vergis. Stukje nostalgie.

DIT IS JE KANS OM DE MAN ACHTER SWURDIN TE ONTMOETEN.

Win een Meet & Greet met Rory

2 x plus 1 op die lijst. Dus mail me een schaamteloze vraag die je aan de blogsuperster wil stellen. De meest intelligente inzendingen winnen...