Laatst nog stuurde ik een mail naar collega's waarin ik met behulp van een paar lyrics en foto's liet zien hoe Busta Rhymes veranderd is van een creatieve frisse gast (L.O.N.S) in een wandelende grap met een kous op z'n kop en een tribal op z'n arm.

En anno 2k7 in een track rappen over hosselen op straathoeken? Nog wel over geniale beats van Dilla? Pffff.

Gelukkig is dat neppe stoere gedoe niet meer zo lucratief. En zijn er toffe initiatieven zoals het Black Soil Festival. Een film event in Bitterzoet met aan hiphop gerelateerde movies, paneldiscussies en optredens.

Die laten zien dat de hiphop-cultuur uit meer bestaat dan kille zakenmannetjes met baggy broeken en een beperkte vocabulaire. Peep dat programma dus en ga vooral langs (vanaf vanavond). Leuk en leerzaam tegelijk: is je moeder ook weer tevreden.

Heb je al een tijdje geen skateboard updates gebracht. Gelukkig maakt het filmpje hieronder een hoop goed. BACKFLIP rond 2:30!

Rolstoel actie

Voorlopig de laatste documentaire op donderdag. Maar wel weer een hele mooie.

Want of je nu spontaan een haarbal ophoest bij het horen van het woord Hobbit of juist enorm trek in elvenbrood krijgt: het blijft fascinerende shit, deze reportage over een volwassen mensje dat ze opgegraven hebben en niet langer dan een meter is. Spooky stuff.

The Mystery Of The Human Hobbit

Die Vans met een Simpsons-thema van afgelopen zomer waren niet allemaal even goehoed. De ontwerpen bestonden vaak uit niet meer dan een plaatje van een Simpsons-karakter op de zijkant van je favoriete niet Nikes.

DEZE JONGENS ZIJN DUS WEL GAAF!

Kapseltje of hairdo: hoe je die pluk op je kop ook noemt, zorg nou maar dat het er op zondag 2 december netjes uitziet.

Dan ga je namelijk naar Coffy, de officiële afterparty in BZ van het Black Soil Event. En het onofficiële afterfeest van Mos Def en Hypnotic Brass Ensemble's optreden in Paradiso.

Maar eh, officieel schmofficieel. Dingen worden vast goed. Of hard. Of gewoon leuk. Want HBE bespeelt die koperen blaasinstrumenten met bolle wangen.
En zo hoort het. (Luister zelf maar.)

Oh ja, dj The Mack (aka Mr. Speak) & DJ Shaft staan achter de één en twee.

MonoBrow geeft 2(+1) x kaarten weg.

Laat wat van je horen voor 30 november. Dan ga ik m'n best doen.

Ik ben fan van CES53. Zoals je hier kunt zien is hij al wat jaartjes lekker bezig. En kom op nou, die kater van vrijdagzaterdagzondag heb je nu wel verwerkt. Dus even de MiniMail hieronder lezen. Is goed voor je.

Is het met graffiti net als met skateboarden: nieuwe gasten zijn op jonge leeftijd veel beter dan de oudere generatie op die leeftijd?
'Ja, net als met alles. Ken je het essay de dialectiek van de vooruitgang van Jan Romein? Hierin beschrijft hij de wet van de remmende voorsprong.'

Een paar jaar geleden was de scene in Amsterdam behoorlijk dood. Tenminste, als inwoner zag je nauwelijks mooie nieuwe dingen. Klopt dat beeld?
'Daar ben ik niet zo goed van op de hoogte, ik woon in Rotterdam. Hier wordt de scene door de gemeente vermoord,geen hall of fame,geen toestemming om slooppanden te schilderen, niks,aleen 4 schoonmaakteams.'

Welke stad in Nederland heeft de beste spuiters?
'De beste spuiters komen overal vandaan, vaak trekken ze naar de grote steden zoals Amsterdam en Rotterdam.'

Waar krijg jij op dit moment een druipende spuitbus van? Wat vind je mooi?
'Van een cap die niet goed op de bus past, of beschadigd is gaat je bus druipen. Dat noemen we overkill. Ik neem aan dat je begrijpt dat elk ontwerp het beste is van dat moment, dus als je blijft zoeken blijf je vinden. Graffiti is zoals jagen of eten, je krijgt honger, en wil eten.'

Veel gympen versleten met rennen voor de politie?
'Ja uiteraard, dat hoort er bij als je iets doet wat de biggetjes niet op prijs stellen.'

Zou je net als Shoe een expositie willen? Waarom wel/niet?
'Een expositie komt eraan: medio 2008, waarom niet.'

Welke kant gaat het op qua technieken? Wat gebeurt er nu dat vroeger niet mogelijk was?
'De technieken hebben zich uiteraard verfijnd, zeker sinds de verffabrikanten zich zijn gaan bemoeien met de kwaliteit van de spuitbussen en caps. Er zijn nu mensen die met gelikte technieken 3-D graffiti en fotorealistische portretten maken.'

Aha
'Zelf hou ik daar over het algemeen niet zo van (tenzij van uitzonderlijke orginaliteit), ik maak graffiti om niet tegemoed te komen aan de wensen van het conservatieve kunstpubliek, als je fotorealisitische portretten maakt doe je dat wel. Zelf word ik graag verrast door iets orgineels, ongeacht het technische niveau, daar kijk ik zo doorheen.'

2008 gaat zo keihard het jaar van fixed bikes worden dat het niet leuk is. Jaja, ik weet: fietskoeriers en kenners lachen nu hard. Die boys leven dat al jaren. Maar hey, het is onvermijdelijk dat gave dingen niet voor eeuwig ondergronds blijven.

Zeker als er het etiket straat op geplakt kan worden. De straat is goud waard haha.

Fixed bikes dus. Eigenlijk zijn het baanrenfietsen die aangepast zijn zodat je er ook stoepies mee op en af kunt rammen. Of dit soort dingen mee kunt doen. Brrr.

Ik begrijp nog steeds niet hoe je snel door de stad kunt sjeezen zonder remmen en het dan toch kan navertellen. Misschien moet ik anders deze docu eens bekijken.

Of op het forum van deze site rondhangen. Daar schijnen ze nogal op de hoogte te zijn.

Maar als je echt wilt lachen en die gasten live aan het werk wilt zien, dan moet je deze site in de gaten houden.

(Thanks David!)

Probeer maar. Zoek 'm maar op met Google. Vinden zul je 'm niet. Want deze leren Ultimate For The Win Air Jordan jas is in een oplage verschenen waar J.K. Rowling nog geen komma voor op papier zou zetten. Er zijn er dan ook maar een stuk of vijf van. In Europa of de rest van de wereld of whatever.

Ik mocht 'm effe passen om half zeven zondagochtend. Dan staat alles goed.

Justice in Paradiso. Dat was niet normaal. Maar waar was jij?

Hier nog wat niks over de sfeer zeggende atypische plaatjes.

En m'n fillempies:

In wat nu al één van de meest legendarische MonoBrow-weekenden van de afgelopen twee jaar genoemd mag worden, was er ook tijd voor scherpte. Zo liep ik tijdens de Dutch Courage Tour eindelijk tegen dat confetti Malkovich shirt aan:

droeg een friend die exclusieve Rafael Rozendaal print:


rockte een gosert tijdens Justice in Paradiso die goeie Nike Air grap:


En was Durkl ook van de partij:


Plus Huge van Malkovich kreeg zonder al te veel moeite de Best Broek In De Melkweg Award uitgereikt door een uitzinnige fan:

Goeie stijl. Goeie tijden.

Ok. Ik weet heus wel dat je niet leest. Mocht je nou toch een keer in een ruimte zijn waar ze boeken verkopen, onthoud dan één naam: David Mitchell. Die gast jongen. Niet normaal zo geniaal.

Cloud Atlas of Ghostwritten bijvoorbeeld.

Dat zijn twee romans waarin allemaal losse verhaallijnen (van een bootreis in 1850 tot 'n groep overlevers van een nucleaire ramp in de toekomst) op een bijzondere manier bij elkaar komen. Zijn fantasie en masterlijke beheersing van zinnen zorgen ervoor dat ik hem echt die best vind. Oh en een blaadje dat Time ofzo heet, vond dat hij dit jaar tot de 100 meest invloedrijke personen op aarde behoorde.

Hier een aardig interviewtje met neef Dave.

RFH Delfos heeft 'm al een tijdje op z'n Myspace staan. Nu dus ook op MonoBrow.

Zijn lekker droge boom bap remix van de klapperrrr waar alle gasten ongemakkelijk van gaan lachen en de meisjes extra hard op dansen:

20 Fingers - Short Dick Man - RFH Delfos remix

(Isn't that cute: an extra belly button. Ouch!)

En in de bonus deze week zijn rechtoerechtaanrampestamper remix van

Thieves Like Us - Drugs In My Body - RFH Delfos remix

(Je weet wel, met dat leuke clippie.)

Beter max je dat volume op standje fuck de buren en bekijk je dit filmpje voordat je je bed induikt. En of je nu liever huigtikt met meisjes of jongens, dit is toch even die nasty shit die je zoekt voor het ahum, slapen gaan.

Met dank aan de brave borsten over at Last Night's Party.

Vergeet games waarin je als een hitman kunt spelen. Dit is for real. Een docu over

The Iceman - Confessions Of A Mafia Hitman.

De film bestaat uit een samenvatting van urenlange interviews met 'n huurmoordenaar die voor de mafia iets van honderd dudes heeft omgelegd.

Holy crap!

De reportage is niet echt goed gemaakt ofzo, maar de dingen die deze killer vertelt zijn echt gjuwulijk.

Ik zie mezelf dit shirt niet zo snel dragen. Maar The Arab Parrot jongen, dat vind ik wel allememachies mooi. Hij brengt dat bloggen even naar een platform waar zelfs Super Mario in de ruimte niet aan kan tippen.

Die papegaai is een soort mix van Face Hunter, Last Night's Party en Entertainment TV. Nuff said. Maar waar hij dan in godesnaam z'n geld mee binnensleept tussen dat feesten door...

Nou ja, dat ga ik hem dus gewoon binnenkort vragen. Hou MonoBrow in de gaten.

Bastiaan van Aux Raus mailde me deze flyer. MonoBrow's favoriete beukers treden namelijk zaterdag op tijdens het Shadow Festival, een ding voor liefhebbers van experimentele documentaires. (HoiHoi!) Dus eh, samen met 't IDFA heb je die verantwoorde fillempies overkill wel even gehad. Leuk hoor.

En mail de organisatie om op de lijst te komen....

Don't Sleep is een project van het Britse Secret Wars en Daydream Network.

Maar bij het noemen van de woorden street plus art ga ik kotsen. Dus ik zeg gewoon dit: Don't Sleep is een tour van gasten die handig zijn met stiften, spuitbussen en meer. Ze improviseren op podia en andere spots en maken dan mooie dingen.

Morgen is Amsterdam aan de beurt. Frisse toestanden, want ze gaan iets doen na het optreden van Redman tijdens die hippiecrap aka de Cannabis Cup in de Melkweg en er komt een ding op de zevende etage in de Wibautstraat.

Dat is dan weer bij yours truly om de hoek. Had ik al gezegd: gezellig? Gezellig.

Senna is een cutie. Dat durf ik alleen niet in haar gezicht te zeggen want dan kung fu'd ze m'n ass. Ach wat ouwehoer ik ook. Gewoon even een update met deze shorty die vandaag, morgen en overmorgen voor het laatst in Made In Da Shade's voorstelling Kung Fu Hossel staat.

Leden van Wu-Tang deden vroeger, na het zien van kung fu films die moves na op straat. Wat is jouw kung-fu moment?
'Het moment van opstaan na het scheuren van een spier in mijn onderrug en de voorstelling afmaken. Da's Kung Fu! Discipline en uithoudingsvermogen. Elke acteur in het stuk heeft wel een blessure opgelopen en dat vind ik echt stoer. Een fysieke voorstelling die zo écht is!'

Ooit een rising dragon fist op het gezicht van je liefje geplant tijdens een ruzie?
'Sun Tzu zegt Hij die weet wanneer hij moet vechten maar vooral ook wanneer hij dat niet moet doen zal zegevieren. Sun Tzu is cool.'

Wat voelt beter: zingen of acteren?
'Het één is voor mij een verlengstuk van het ander. Mijn eerste discipline is zang; zo ben ik in aanraking gekomen met theater. Voor Made in da Shade heb ik ter promotie van een theaterstuk [Mothership Connection] mijn eerste tracks als soloartiest gedropt. Zo werd ik lid van de Shade-familie.

Ok
'Zij zoeken voor elk nieuw project een combinatie van mensen waarvan zij denken dat die de juiste chemistry hebben om een stuk tof te maken. Zo kijken zij ook altijd verder dan hun theaterneus lang is. Ik heb al een dans- en bewegingsstuk [North By Northwest] met ze gemaakt en nu hebben ze mij ook aan het acteren en Kung Fu-en gezet. Je hoort mij niet klagen! =D'

Wat hebben rappers toch met dat kung fu-ding? Die Bollywood stijl is toch ook gaaf?
'Leuk ja, maar echt street is het niet.'

Waarom moeten we met z'n allen naar Kung Fu Hossel?
'Je mag dit gewoon niet missen. Je wordt van je linker tot aan je rechter hersenhelft bewogen. Alle zintuigen worden aangesproken. Door de muziek en geluiden, de visuals, de humor, de energie, techniek, referenties, locatie, de moves. Kom maar kijken en dan hebben we het erover ;-)'

Wat vind je van mensen met zo'n pluk kung fu-haar die uit een moedervlek groeit?
'Ieder zijn meug; ik ben geen hater.'

Wat kunnen we binnenkort nog meer van Senna verwachten?
'Je houdt nog een leuk album van me tegoed, in maart ben ik weer in het theater te zien met wederom 'n muzikaal stuk en mijn band The Peace Terrorists staat op scherp om samen met mij half 2008 podia veilig te maken!'

Grrooaaaarghhhww. In Star Wars is 'ie zeker een metertje of twee.
Gelukkig is het liliputterbroertje van Han Solo's sidekick nog steeds indrukwekkend. En je hoeft 'm nooit uit te laten. Hoewel een brace volgens mij geen overbodige luxe is, als je tenminste niet binnen no time met een Wookie met whiplash opgescheept wil zitten. (Kijk dan op die foto.)

Kopen doe je via Thinkgeek.

Dingen op je gezicht plakken die daar niet horen is het nieuwe korstjes krabben. Ik was laatst op een feessie in een zijstraat van de Geldersekade waar dat ook gebeurde.

In mijn geval was het een blauw papieren hart. Dat zat eerst op de muur en later dus op m'n bekje. Ik weet alleen niet meer hoe het daar terechtkwam.

Hey maar Vanshe dus. Met een nieuwe clip bij hun single Cat & The Eye. Lachen hoor. Beetje irritant alleen met die bandjes uit Australië dat ze niet zo hupsakee naar Amsterdam komen.

De combinatie blote lijven, lichaamssappen, harde en natte dingen én artistieke types is een winner. Als je dat niet gelooft moet je dit weekend vooral even naar de 301 gaan.

Daar is dan Rated X en kun je heel verantwoord naar jaren '50, '60 en '70 films met sex als thema gluren. Ik ben vooral benieuwd naar

Breaking All The Rules - The Cinema Of Richard Kern
(Zaterdag/18.00 uur)

Die gast heeft het zwaar joh. Ha.

En die dag is er vanaf middernacht een feest dat wordt gehost door Electronation. Dus kom maar op met die ranzige boel.

EDIT Woah. Was wel even die week vol reportage en documentaire updates. Volgende week eh, andere dingen.

Fanatiek gympies verzamelen is een obsessie. Ik vraag me dan ook af of de mensen die dat doen er wel écht van kunnen genieten. Van het dragen dan. Want kicks kopen om ze vervolgens op de plank te zetten, dat snap ik niet.

Nou ja, ik begrijp dat het voor die gasten (of meisjes) gewoon om de schoonheid van het voorwerp gaat. Op zich prima. Maar je hamstert toch ook geen rims om ze vervolgens op de schoorsteenmantel te showen? Dingen moeten draaien!

Ik heb dan ook liever een stuk of wat kicksen die ik gewoon draag totdat ze versleten zijn. Als ze gaar zijn kun je weer lekker op zoek naar nieuwe shit.

Hoe de geesten van sneakersickos werken, daar kom je achter als je Just For Kicks bekijkt.

Tenminste, ik denk dat je het dan snapt, want ik heb ook alleen nog maar een paar zeer vermakelijke clips gezien. Kan niet anders of het hele ding is ook lachen.

Via (On-point)

Wokkels, Biggekoppen van Katja, Dr Pepper, winegums, Bastogne koeken, gele M&M's, dry roasted pinda's van Duyvis, gele Fernandes, Bonbon Bloc: allemaal dingen waar ik van ga stuiteren. Die sugar rush jongen, dat is lekker.
Maar goed. Je kunt ook overdrijven:

The Half Ton Man

Een fascinerende documentaire over de man die elke dag een hoeveelheid calorieën naar binnen schoof die gelijk staat aan vijftien pizza's. Nice.

Hij heeft de grootste gedrochten op aarde ontworpen. Toch is Tinker Hatfield vooral de man achter de mooiste dingen voor je voeten.

Tijd dus, voor een praatje met Air Tinker.

Reportage over Tinker Hatfield

Nog even, dan is zelfs je kleurenblinde oma die in een emmer Glorix gedoopte Pantone waaier-mode zat. Hoeveel felgekleurde kleding kan je als grootsteeds modeslachtoffer nog verdragen?

Maar tot die tijd hard genieten van deze mooie broekies van Durkl! Haha.

Subtiele details en een redelijk relaxte pasvorm, zo te zien. En je hoeft geen Dries van Noten te zijn om te snappen dat goed zittende pants zo'n beetje het moeilijkst zijn om te ontwerpen. Lekker bezig dus.

Die huispakbroeken komen trouwens ook als de clou van een Road Runner cartoon: snoeihard.

Hij had de meest belachelijke moves sinds die keer dat je vader tijdens z'n bruiloft je moeder ten dans vroeg.

De vraag is alleen of je pa net zo'n toffe bril had als MC Hammer.

Maar whatever. Geloof het of niet: de beste man komt terug. Helemaal met die Web 6.2 gekkigheid.

Volgens Wired is het interweb straks een nieuwe social network site rijker die gericht is op alles wat met dansen te maken heeft. Dancejam is de naam van de game en het zit nu nog in de bèta-fase. Wat je er allemaal kunt doen lees je hierrrrrrr.

Het is een kwestie van tijd totdat de aarde definitief onleefbaar wordt. Maar ja. Het alternatief is ook niet alles. In outer space word je namelijk helemaal crazygek.

John Carpenter's Dark Star

Genieten.

Je hebt misschien al over Andy Rementer gelezen op MonoBrow. Hell, als je Freshcotton dwangmatig klikt, ken je de prints van deze supervriendelijke grafisch ontwerper wel. En net als Karl Malone deliver ik ook altijd. Dus hupsakee: die MiniMail.

Have you ever drawn something to impress a girl? What was it and did it work?
'Nothing specifically. Though in general, most artists are working to impress other people. Of course I'm always yearning for the approval of my girlfriend. She hasn't left me yet, so yeah, I guess it worked.'

What do you think of artists who complain unceasingly about the traditional art world/scene and read Juxtapoz all day?
'I can complain a lot about traditional art, especially modern art. A lot of it is baloney and gets me very worked up. The key is to recognize what you don't like and try to improve upon it the best you can. And if you can't do that, well then I assume you spend a lot of time spreading your frustration and negativity on the internet.'

What's your current obsession?
'I'm really mad for storing my cheeses in Tupperware containers at the moment. Besides that, I'm also learning to play the banjo, experimenting with watercolors, and hanging around coffee shops doodling and listening to other peoples conversations.'

You've worked at Fabrica in Italy for two years. What happens when I mention the word pesto?
'My leg stars shaking if you mention pesto, though my entire body goes into convulsions if you mention prosciutto.'

Haha
'Anyhoo, Fabrica was a great experience for me. It was extraordinary to meet loads of talented people from around the world, and discover the common thread which unites all of us...the need to be liked and getting wasted.'

What kind of clothing is best suited for your designs?
'Sweater-vests, slacks, english shoes, and a pipe.'

What will never stop to amaze you?
'The fact that people keep waking up everyday and doing creative stuff. That keeps me going.'

Imagine that the government forbids artists to work. What would you do instead and could you be happy doing just that?
'I've thought about this before, and believe I could be quite content as the local sign painter in a small town. Ok, it is related to creativity but it's also a job and I'd be damn good at it.'

Any future projects that you could give my readers a sneak peak of?
'Nothing visual, sorry. Instead I can tell you that I will be in a group show here. (From November 10th - December 1st, 2007).

Nice
'Also my work will be featured in Area 2, published by Phaidon, coming out sometime next year. And I'm desperately working to put out something in the form of a printed book, comic, etc. very soon.'

Gewoon, een paar van die lachen tv-commercials voor videogames. Van vroeger. En als je klaar bent met kijken mag je me vertellen dat het niet eerlijk is dat het ventje van de advertentie hierboven de mooiste outfit allertijden aanheeft.

Pole Position
(Heeey! You look like a real jerk!)

Ms, Pac-Man

E.T.
(Mooi geproduceerd filmpje voor de slechtste game ooit.)

Zelda
(Now you're playing with power!)

Misschien niet zo gepast, maar ik kan er niks aan doen dat ik vuurwapens gaaf vind. 'n Merk als Rogue Status snapt dat ook en flirt er harder mee dan een single tijdens een avondje speeddaten. Wat dan weer een lastige oneliner is om te gebruiken als bruggetje naar

DE TOFSTE DINGEN MET GUNS ERIN:

1.
Guns Don't Kill
Docu van VPRO-pappie Wim Schepens over de obsessie die Amerikanen met wapens hebben.

2.
Delfs Blauwe Uzi
Van pop art gast Charles Krafft.

3.
Schietsport vereniging Qua Libra
Biertje erbij en doorladen die handel.

4.
John Woo
Hij maakt al jaren geen mooie dingen meer. Maar John Woo is wel de man die Met Twee Pistolen In Je Hand In Slow Motion Op Boeven Knallen Ziet Er Goed Uit Op Het Witte Doek, heeft geperfectioneerd.

5.
Call of Duty 4
Het blijft bizar dat het leuk is om poppetjes neer te knallen op een spelcomputer. Maar terrring, als het er zo realistisch en spectaculair uitziet zoals in deze game, dan is het echt té gers.

6.
Wapens van Lego
En allemaal echte stukkies.

Nou ja. Gelukkig is het groene Bic.

HALLO! DIT IS VOOR JOU ALS JE DIE RIPPETIERAPPERTS-MIX MAAR NIKS VINDT!

STRIP STEVE (BOYS NOIZE) LAAT JE ALSNOG HAKKEN OP VROLIJKE OUWE LIEDJES! DUS WORD MAAR WEER LEKKER VERLIEFD DIT WEEKEND!

CAPS LOCK IN COMBINATIE MET UITROEPTEKENS IS HET NIEUWE RUSTIG!

Strip Steve - Good Ol Dummies
(DP nr 40)

X

MONOBROWSKI

(Via Disque Primeur.)

Hoogtepunten van Takashi's Castle, een Japanse gameshow uit je favoriete tijdperk.

De host? Hoe kan het ook anders:

Takeshi 'Acne is niet het einde van de wereld' Kitano.

Hot damn wat zou ik graag die gast willen zijn. Beetje in die melancholieke vibe hangen, sigaretjes roken en af en toe iemand op absurde wijze voor z'n kop rammen. Om je er vervolgens kut over te voelen.

Hey maar toe, klik dan op play. Je weet dat je het wilt zien. Vooral dat stukje met die paardepakken.

En vergeet niet dat Kitano ook regisseert. Laat me weten wat je bijvoorbeeld van Dolls vindt.

Bonjourtje. Het is vrijdag dus ook jij hebt recht op peper tussen die bleke billen van je. En wel in de vorm van een lompe mix van Sammy Bananas.

Down 'm (duurt even) en lach je rot om al die classics van Positive K, Black Sheep, Nice and Smooth, Brand Nubian en noem maar op. Allemaal dingen die je toen draaide en meerapte terwijl je werkelijk geen idee had dat je de meest dubbelzinnige shit uitkraamde. Gelukkig hadden je ouders dat ook niet door.

Sammy Bananas - High Top Fades mix

(Via Fader)

In de stemming gekomen? Dan vanavond vooral even naar Million Dollar Kids in Meander. Want dat is een soort Multisexi Light, met Delfos en Cleo achter de één en twee.

Vandaag een nieuwe rubriek op MonoBrow. En omdat het me al een week niet lukt American Gangster te downloaden en ik op de boeventip ben, krijg je dit van me: Why We Bang is een docu die door amateurs is geproduceerd en het echte verhaal van het bendeleven in LA wil laten zien.

De film is gemaakt als reactie op andere documentaires over de toestanden in die crappy buurten waar bendes de dienst uitmaken. Volgens de dudes achter Why We Bang geven die geen goed beeld van wat er echt speelt, omdat ze door buitenstaanders gemaakt zijn.

(Eeh, er is ook zoiets als gedegen research, een belangrijk onderdeel van elke goede documentaire.)

Dus wat doen ze: ze maken een film die slecht ge-edit is, met 'n lompe gangsterrap soundtrack, en 'interviews' met (ex)bangers die bijna allemaal stoned of dronken zijn.

Er wordt eigenlijk maar één vraag gesteld: waarom doe je wat je doet? Het geniale en inzichtgevende antwoord dat de makers van deze film presenteren?

'Hey cuz, just because weet je, dat is gewoon de straat weet je, my niggaz staan voor me klaar weet je.'

Haha. De voice over is ook legendarisch. Met meer dooddoeners dan een handleiding voor een hamer.

Zucht. Bedankt voor de nieuwe inzichten. Uiteraard krijgt de white man ook nog even de schuld van alles. (Ja ik weet heus wel dat racisme een grote rol speelt, maar de voorbeelden in deze film gaan echt té ver.)

Nope. Weet je wat dit gewoon is: exploitation baby. De makers geven die thugs een podium waarop ze kunnen laten zien hoe stoer en hard ze zijn.

Dan is dit veel eerlijker: allemaal hele nasty clips van bendegasten die elkaar kapotmaken.

Oordeel zelf:

Why We Bang

Een tattoo van een vliegend hert. Dat lijkt me dus wel wat. En dat is in ieder geval een stuk eenvoudiger om voor elkaar te krijgen dan zelf met papier zo'n beest origamiën. Zoals de Japanner Taketori. Die dude heeft vroeger echt iets te vaak A Bug's Life gekeken. Niet normaal zo goed als zijn gevouwen critters eruit zien.

En mocht ik binnenkort de vrouw van m'n dromen tegenkomen, dan krijgt ze 'n zilveren variant. Ontdekte een tijdje terug namelijk origami kettinkies en shit:

Mestkevers zijn de nieuwe gouden naamkettingen. Ik zweer.

Deeltje twee van de MiniMail met Rafael Rozendaal. Enjoy. Deel 1: ici.


Hoe zou je de geur van je sneakers aan het eind van een lange dag waarin je computer minstens zes keer is vastgelopen, beschrijven?
'Ik draag thuis altijd sloffen! die ruiken heerlijk.'

Als ik zeg street art dan zeg jij...
'Street art is eigenlijk net als internet art, iets wat buiten instituten gebeurt, en vaak door jonge mensen. Ik zie niet veel street art die ik heel erg cool vind. Oude graffiti vind ik wel erg tof, Dondi, Lee, Keith Haring. Ik vond een tijdje Espo heel tof, nu niet meer, raar altijd hoe smaak kan veranderen...'

Ja
'Ik vind het idee van een naam kiezen en dan je hele leven die naam zo veel mogelijk verspreiden echt fantastisch.'

Ooit iets in opdracht gemaakt waar je totaal niet achter stond?
'Ja soms help ik mensen met techniek, wat dingen dtp-en. Dan zeg ik: ik help je met de software maar verder niks aan me vragen.'

Met welke projecten ben je nu bezig?
'Een gelatine-animatie, een popcorn-animatie, nieuwe tekeningen, en heel veel musea bekijken.'

Je moet het wel heel goed brengen wil je mij die stinky ass seventies leuk laten vinden. Toch is dat precies wat Malkovich flikt met hun nieuwe clip bij de track 043. Maar eh, de volgende keer misschien wat minder lsd nuttigen tijdens de opnames?

Bandlid Thomas wilde het volgende kwijt over het concept achter de video:

'Laten we het er maar op houden dat we de mooie normen en waarden van weleer weer aan de man proberen te brengen.'

En zo is het.

Wat ook zo is: MonoBrow gaat dus niet alleen hard op de nieuwste remix van Punks Jump Up of ouwe bangers van A Tribe Called Quest. Gitaren zijn gaaf man.

Fotoboeken. Gotta love 'em, ook al kijk je er maar één keer in en grijp je er daarna alleen naar wanneer je indruk wilt maken op die betweterige neef van je.

Geheid dat hij een keer niet die casual gebrachte feiten laat vallen tijdens het bladeren door Super #1 Robot.

Dat is namelijk een fraai werkje met info en foto's (d'oh!) over Japans robotspeelgoed tussen '72-'82. Lekker obscuur dus, maar dik in die ok-sfeer.

Oh en nu we toch bezig zijn, er is ook een netjes plaatjesboek uit met het artwork van studio Udon voor gamesontwikkelaar Capcom. Allemaal van die stoere poppetjes in wapperende Hans Klok-poses.

Ik kocht laatst twee mooie shirts van Rafael Rozendaal. Hij maakt niet alleen toffe prints voor kleding, maar ook (online) kunst met een blockbuster k. Ben er dan ook nogal van onder de indruk. Dus who you gonna call?

Hoor je bij een school of stroming die ik had moeten kennen? Ik ken namelijk niemand die doet wat jij doet.
'Ja, ik hoor bij een stroming: Neen, een internationale kunstbeweging met manifest etc. Ik ben enige Nederlandse lid dus je spreekt ; t uit op zn Engels. Het woord Neen is gemaakt door een bedrijf dat woorden bedenkt: Lexicon. Zij hebben woorden als Pentium, Powerbook en Blackberry bedacht.'

Sweet
'Neen.org, onze homepage, is nu ff down, maar je kunt kijken naar sites van de belangrijkste leden: Manetas, Andreas Angelidakis, Tosic, Angelo Plessas en Maiueda.'

Aha
'Neen is echt een raar iets, het is moeilijk te verwoorden maar ik weet precies wat 't is. check deze site, 1000 gedichten van Nikola Tosic.

Ik krijg soms een spontane aanval van melancholie bij het zien van je werk. Ben ik nu een aansteller?
'Ik ben altijd wel benieuwd hoe mensen mijn werk zien. Als ik het maak heeft het allemaal associaties en gedachten die misschien niet eens naar buiten komen. Bij het publiek ontstaan er weer nieuwe ideeën die ik nooit had kunnen bedenken. Ik geloof dat Duchamp dat heel erg belangrijk vond, het publiek maakt het werk af.'

Right
'Ik vind het in ieder geval belangrijk dat ik iets maak waarvan de uitkomst niet te voorspellen is. Het werk is dus niet echt een symbool of rebus, eerder een zelfstandig voorwerp dat mag doen wat 'ie wil.'

Word je 'n beetje serieus genomen door mensen die je beroemd kunnen maken?
'Het is heel gek en abstract, de publieke opinie. Je wilt geaccepteerd worden door een wereld die eigenlijk heel saai en oud is (kunstmarkt etc). Ik weet niet of je wel 's kunsttijdschriften leest?'

Niet echt
'Die zijn echt belachelijk. Toch wil je er graag in vermeld worden, al is 't alleen maar om meer te verkopen. Er zijn een paar mensen waar ik tegen op kijk die ik wel graag zou ontmoeten, Werner Herzog, Jeff Koons, David Lynch, Jim Jarmusch. Ik ben wel benieuwd wat zij van m'n werk vinden.'

MORGEN MEER!

Vergeet dat Het Is Maandag Dus Ik Ben Zuur-gedoe.

Tijd voor die HaHa!
Tijd voor SNOK!

Instant classic.

Of waar het internet voor gemaakt is:

de remix.

Zelfs de grootste, het straathoudende macho's pikken het dat hun vrienden modebewuster zijn dan hun blauwe eyeliner smerende vriendinnen.

Sneakers in clownkleuren, t-shirts met moeilijke typografie, sieraden en andere accesoires waar Boy George voor zou bedanken: shoppen voor je vriend is het nieuwe verplicht shoppen met je vriendin.

Er is maar één fashionding dat gevoelig ligt. De man bag aka he purse.

Ten eerste: wat moet je als jongen met zoveel ruimte? Je hebt toch alleen een portemonnee en een telefoon bij je?

Niet dus. Want wat ben je zonder je mp3-speler, Nintendo DS, allergiepuffers, tandenstokers, een roman, de laatste issue van Tokion, een paar handschoenen, kauwgom, markers en je Canon Ixus 75?

Right. Volgende probleem, waar stop je dat in? Want met een ambachtelijk leren geval met gesp word je een Duitse leraar. En een designding met ronde hoeken is weer té 'kijk mij eens bij een slecht presterend architectenbureau werken'.

Je kunt natuurlijk als ironisch statement met een Tip de Bruin zakje tegen je rug geplakt over straat gaan, maar die touwtjes snijen in je schouders. Nee, dan maar een gewone backpack. Alleen wel eentje zonder die Scheve Cap Ben Down Met Rap Weetje-uitstraling.

Ik zit zelf aan deze exemplaren te denken:

Eastpak x Raf Simmons
(Die witte dan, wel te groot maar toch.)

Nike SB


Rebirth
(Rond de driehonderd euro)

Misschien wist je het nog niet. Maar dit weekend doe je cultureel verantwoord en ga je naar de klote. Tegelijkertijd!

Tis namelijk die Museumn8.

Bij MonoBrow om de hoek wordt het in ieder geval gezellig. De verbouwing van Kriterion is eindelijk af en dit weekend wordt de boel voor het echie geopend.

Van Patta's own wiggedy Walid hoorde ik dat ze voor zaterdag de hulp hebben ingeschakeld van de mensen achter die shop. En dat is vragen om harde toestanden natuurlijk.

Wat dacht je van een éénmalige sneak movie, een filmbingo met als hoofdprijs een paar Nike ID Air Max in de kleuren van het nieuwe Kriterion, gamen op een bioscoopdoek en een afterparty met (sjawel daar zijn ze weer) Beesmunt Soundsystem, 100% Vooraan, Lil'Vic en The Stereotwinz. Oef.

Mocht je vanavond al trek hebben, dan kun je in die sympathieke bios terecht voor het meesterlijke Eagle vs Shark

David en Luigi zijn de twee jongens achter Beesmunt Soundsystem. Omdat we het hier niet over twee kernfysici hebben kun je een lange introductie met allemaal moeilijke links naar nog moeilijkere dingen wel vergeten. Wat je moet weten is dat het altijd feest is wanneer deze deze gasten in 't huis zijn.

Jullie zijn aan het exploderen als die nieuwe Rambo-trailer. Hoe krijg je dat voor elkaar?
'Dat vragen wij onzelf ook elke dag af. Misschien door ons prachtige Myspace profile plaatje met Beesmunt op d'r tits. Nee, ik denk dat we gewoon goed aanvoelen wat het publiek wil en we komen ook met nieuwe dingen. En natuurlijk genieten we d'r enorm van.'

In welke videogame ben je onverslaanbaar?
'David is onverslaanbaar in The incredible world of Wars in Australia en DOA beach volley ball. Luigi is onverslaanbaar in Lotto weekend millionairs en Lingo The game.'

Hoe moeilijk is het om een track te remixen? Wat staat er op het programma?
'Een track remixen, jah we hebben eigenlijk niet zoveel remixen gemaakt. De meest bekende is die van Rogerseventytwo: Paris chic. Die heeft ook de meeste tijd gekost. Maar het echte moeilijke aan produceren is natuurlijk je volledig eigen tracks maken. Daar zijn we eigenlijk pas net mee begonnen. Mamma Mamma en Souterrain Total zijn daar de eerste van. Op het progamma staat een remix van een oud disco nummer, bmore stijl. En andersom gaat er voor het eerst een remix van een track van ons gemaakt worden, door Rogerseventytwo. Daar zijn we wel benieuwd naar.'

Het valt niet mee om een feest vol te krijgen in Amsterdam. Lukt jullie dat wel? Hoe?
'Avonden waar wij draaien zijn meestal al gewoon dik vol. En we hebben ook altijd wel een dikke gastenlijst mee, dat helpt ook. Maar avonden als Woohaa! Huiskamerhits en We love zijn sowieso al dik bezocht. Van onze eigen feest in de Flexbar willen we een maandelijkse avond maken met ook veel buitenlandse dj's.'

Met welke plaat krijg je zelfs de grootste hater aan het dansen?
'De knaller van de afgelopen maand was Niggaz Fightin van Scottie B. Een dikke soort Tribal Baltimore beat waarbij echt iedereen gek gaat doen. Een andere is La bouche van LeLe, dikke Nederlandse Franse house van Parra en P. fabergé, daar gaat iedereen nog wel van horen.'

Wat is het meest bizarre verzoek dat je ooit kreeg als dj?
'Sja, Freefall van Jeckyll&hyde qua nummers. Maar we hebben ook een avond gehad dat er drie Franse gasten naar ons toe kwamen en vroegen of we na de party bij hun een stukje brie kwamen eten, dat was toch wel echt de bizarste.'

Als je dit soort ontwerpen maakt, moet je wel een goeie gast zijn. Daar ga je binnen een paar weken achterkomen. Want dan lees je op deze blogje een MiniMail met grafisch ontwerper Andy Rementer. Die je misschien nog kent van dat Freshcotton shirt van 'n jaar geleden.

Geniet ondertussen van de betere poep & pies-grappen die hij in z'n in z'n werk stopt. Doe ik dat ook, ok?

Dat 'ie goed was wist ik wel, maar nu is uit een onderzoek onder vierduizend Britten naar voren gekomen dat Matt Groening een genie is.

De bedenker van D'oh! en de rest van The Simpsons werd vaker genoemd en slimmer bevonden dan erkende smart asses zoals

Stephen 'voor mij geen drempel te hoog' Hawking

en

Grigory 'Ben je blij om me te zien of heb je 'n natte geodriehoek in je broek' Perelman.

Dat is goed nieuws. Want op MonoBrow gaat het hard met die verwijzingen naar Bart en z'n familie.

De Top 100.

Het hoort erbij, maar wanneer een relatie stukgaat is dat klote met de pet op. Dat je niet de enige bent die zoiets overkomt is natuurlijk geen nieuws.

Wel dat er nu een reizende expositie is van voorwerpen van ex-lovers. Inclusief de bijbehorende verhalen. Zo hangt er een bijl die gebruikt is door een vrouw om de meubels van haar voormalig lief in elkaar te hakken. Blam!

Het idee is dat bezoekers een voorwerp mee kunnen nemen, zodat de expositie zichzelf ververst. De tentoonstelling is in Berlijn te zien in een gebouw met geschiedenis. Maar komt binnenkort ook naar Belgrado en Stockholm.

Hier meer.