(Klik op beeld voor grotere weergave.)

DE KOMENDE EN GAANDE MAN #1
PROLOOG

Boudewijn Bollmann is een fijne fotograaf. En nu ook een columnist voor MonoBrow. Wat een leven.

----------------------------------------------------------------------------

Zo nu en dan voel ik de bittere noodzaak om ergens over te schrijven. Dat kan in een dagboek, maar deze blog leent zich veel beter voor mijn onderwerp:

straatfotografie.

Het woord straat suggereert dat zulke foto’s per se op straat genomen moeten worden, maar in een (muf) kantoorgebouw, op de wc, in het park of pretpark telt ook.

Kortom: in alle openbare ruimtes. Of zoals de Engelsen het zeggen: in public. Aldaar spelen zich machtige taferelen af die – in al hun onnozelheid – een passende foto verdienen.

De Komende en Gaande Man is de titel van een serie blogs die ik de komende tijd ga schrijven. Natuurlijk met begeleidend beeldmateriaal in de vorm van foto’s. Samen doen ze een poging de schoonheid van de straatfotografie te ontrafelen.

Zodat jij als lezer zèlf aan de slag kan. Desnoods zonder fototoestel, want uiteindelijk draait het om de glimlach die de eindeloze stroom Ontelbaren* je op het gelaat doet toveren.

Het is een eerlijke manier van kijken, die straatfotografie. Je komt ergens aan, maakt de foto en gaat weer weg. Snel, gestaag, geconcentreerd.

Daartussen: de beproeving in het gelaat zien en een ultiem gevoel van geluk op de koop toe. Een vreedzaam scherpschutter, dat ben je. En als het goed is jaag je de momenten zelf een beetje aan.

In de eerstvolgende aflevering van De Komende en Gaande Man: veelgebruikte trucjes in de straatfotografie (gebruik ze niet).

Boudewijn Bollmann


(*de Ontelbaren: mensen die onze steden bevolken. Van daklozen tot superblitse zakenlui.)

Ze zijn binnen. Handgenummerde exemplaren van Twisted Streets # 7.
Prima zoethoudertje totdat Was Er Maar Iemand Die Mij Uit Allerlei Sprookjesboeken Voorlas, verschijnt.

Wil je nummer 7 hebben?

Dan moet je me gewoon een keer in real live tegenkomen. Ik zorg namelijk dat ik altijd een stapeltje bij me heb. Ok. Zucht. Als je het lief vraagt stuur ik je er eentje op.

Boudewijn Bollman en MonoBrow gaan terug als Alpenkreuzers naar Frankrijk. Het is alleen weer even geleden dat ik de beste man gesproken heb.

Tijdens de opening van deze fotoexpo van Vice op precies te zijn. Daar duwde hij me een flyer in m'n handen van Twisted Streets #7. Dat is zijn fotozine. En dat is niet te doen.

Maar goed. hij had er met rode stift opgekrabbeld dat het bijna gereed is. Nu weet ik niet hoe lang bijna duurt, maar we zijn inmiddels een maandje of wat verder en ik zie nog niks.

Dus hoppa: ga naar Twisted Streets en vraag waar nummer zeven blijft. En in the meantime catch je een bad one en klik je op de foto's.

Boudewijn Bollmann is de man. MonoBrow houdt van mensen die talent hebben en hier vervolgens ook wat mee doen. Soms is hij alleen iets te enthousiast. Twee weken geleden nog, toen sprong hij met z'n racefiets over een ramp. En landde vervolgens met z'n kop op het asfalt.

Resultaat: vier voortanden kwijt, een gat in z'n hoofd tot aan z'n schedel, lichte hersenschudding en een gekneusde neus en bovenlip. Gelukkig gaat het nu weer. En kan hij zich weer richten op z'n werk. En die MiniMail met MonoBrow.

Ziet er pijnlijk uit...
'Ik moet nog wel platliggen, maar ik kan in ieder geval weer typen. Kan ook niet wachten totdat ik weer kan fotograferen.'

Anderhalf jaar geleden pakte je voor het eerst een camera op. Wat zou er gebeurd zijn als je toen iets anders, ('n grillpan?) in je handen kreeg?
'Dan was ik dezelfde freak geworden als nu, geobserdeerd door de oneindige mogelijkheden van het desbetreffende attribuut. En dan ook een beetje rondkijken en rondhangen, een doel kiezen en keihard toeslaan. Gelukkig hoef je met een fototoestel niet letterlijk te slaan om iets vets te krijgen.'

Was je daar dan mad goed in geworden?
'Always in it to win it. Zelfs als ik goed zou willen worden in sporten en dergelijke zaken, moet dat wel lukken denk ik.'

Wat was de meest creepy situatie waarin je je tijdens het fotograferen bevond?
'Tilburg CS, half 6 in den ochtend, twee Marokaanse homo’s op de foto gezet in een donker steegje. Dat vonden ze niet zo leuk. Gelukkig was ik op dat moment samen met een dakloze die mij gered heeft (met zijn imposante bos dreads) Anders was ik nu een fototoestel armer geweest (in dat geval liever een grillpan armer).'

Ok.
'Fotograferen tijdens een gothicfeestje ervaarde ik echter ook als redelijk angstaanjagend.'

Nooit de behoefte gehad om een oproep in een krantje te plaatsen waarin je zegt dat je een professionele modelfotograaf bent met eigen studio? En dat je dan allemaal domme meisjes over de vloer krijgt die into naaktfotografie zijn omdat ze denken dat ze daarmee doorbreken?
'Gedaan, maar toen kwamen er allemaal vieze mannen met haar mee.'

Wat zul je nooit mooi kunnen vastleggen?
'Vogeltjes, watervallen, zonsondergangen en al die andere vreselijk kekke zaken des levens. Of zoals ATCQ rapt the birds and the bees and all those groovy things.'

Hoe direct zijn je platen? Doe je veel nabewerking?
'Sowieso probeer ik zo min mogelijk achteraf te kadreren. Ik wil het kader uit mijn hoofd kennen, dat maakt alles veel sneller en je weet wat je krijgt. Daarom ook liever vaste lenzen dan zoom. Soms doe ik wat kleine kleurbewerkingen (.raw), maar nooit inhoudelijk gaan zitten klooien want dat is gewoon niet zoals de werkelijkheid is. En als je “aanstootgevende beeldelementen” als prachtig glimmende puisten gaat lopen retoucheren: dan moet je gewoon zelf keihard geretoucheerd worden.'

Hoe fotogeniek is een MonoBrow? En waarom?
'Asociaal fotogeniek. Foto’s die je doen fronsen doen het per definitie goed.'

Waar kom je binnenkort mee?
'Mannen, eenzaamheid en eten. En sowieso Twisted Streets #7.'