Nieuw op MonoBrow. NBF
Ava Mees (net verhuisd naar San Francisco) post regelmatig over Amerikaanse toestanden. Deze keer lees je hoe het was op het personeelsfeest van George 'Schudden met dat lichtzwaard' Lucas. Sick.
(Moeite met volzinnen? De rauwe data vind je
hier.)
-------------------------------------
Om met de deur in huis te vallen: ik heb de Star Wars films nooit (helemaal) gezien. Ik kan niet tegen die ouwe special effects en eigenlijk heb ik überhaupt een hekel aan sci-fi. Geldt dat als godslastering op deze site? In ieder geval.
Mijn huisgenote werkt voor George Lucas als 3-D animator. Zo kwam het dat ik als plus 1 op de lijst stond voor de jaarlijkse Holiday Party van de Lucas Companies. Mijn verwachtingen liepen hoog op. Het beloofde een groots en meeslepend feest te worden, ik werd geacht me op te tutten in sjiek (oké) wit (no way).
Ik hoopte op een overweldigend aantal robotten en prinses Leia's, een kans om Harrison Ford tegen te komen in de rij voor de plee, en een paar liter champagne om de dorst te lessen.
In werkelijkheid begint de dag van het feest met de moeder der katers. Wanneer ik me uit bed weet te slepen en me naar huis begeef wil ik niets liever dan onder de dekens kruipen in een joggingbroek. In plaats daarvan zal ik me in een kek jurkje moeten hijsen en weer van die vermaledijde kuthakken aan moeten.
Het feest is enorm, het thema is Winter Wonderland. Alles op deze plek ademt kantoormensen in een cocktailjurk. Zo moet het voelen op een Super Sweet Sixteen feest te zijn: eten is gratis, drinken is gratis, overal kermisattracties, karikatuur tekenaars, fotohokjes, nepsneeuw, chicks met witte pruiken, suikerspinnen, lange rijen voor de Ikea gehaktballen. Alleen zijn de pubers hier vervangen door opgetutte dertigers, allemaal in gezelschap van date.
Universeel gegeven en ongeschreven regel op holiday parties: iedereen wordt te dronken en begaat fatale fouten in bijzijn van collega's, bazen en personeel. Wat ze aan de ene kant uitermate amusant maakt en tevens levensgevaarlijk. Op dit feest is het niet anders.
Naarmate de avond vordert en de drank blijft vloeien, beginnen dames hun schoenen uit te trekken, wordt de band (die bestaat uit vier achterlijke gladiolen in Santa Claus pakken die alles van Vanilla Ice tot Justin Timberlake coveren) steeds meer gewaardeerd, zoent de baas van mijn huisgenoot me bij wijze van begroeting in de nek terwijl zijn vrouw lachend toekijkt, en word ik gedwongen tot een ritje in de kermisattractie die een beetje overeenkomt met een achtbaan met één rondje.
Ik heb één probleem. Ik heb een kater waar je niet overheen kan drinken. Het is er eentje die Spa rood blieft. Ik probeer met een glas wodka in de hand wanhopig nog een poging tot aangeschotenheid, maar het wil niet baten. Ik zal de avond nuchter moeten doorstaan. Wat betekent: dronken nerds, een kutband en nergens een George Lucas te bekennen.
De enige bekendheid die ik kan spotten is die dude uit Friends die het extreem rijke vriendje van Monica was. Treurig op alle fronten. Het is de eerste keer in San Francisco dat ik zielsgelukkig ben wanneer de bar vroegtijdig sluit.
Mijn troostprijs? Een Star Wars lightsaber in de kleur groen.
Tevens verkrijgbaar bij de Intertoys voor 1,95.
Maar toch.
Posts
