Ook voor gympengekken wordt het een dure maand. Bjorn van Nike SB vertelde me net dat er een Made For Skate Nike Air Blazer is ontworpen (geïnspireerd door de Hobie schoen uit '79) die exclusief in Amsterdam verkocht gaat worden.

Op zondag aanstaande om 12 uur gaat het model in de verkoop.

Beter ga je nu al met je slaapzak voor de gevel van Spuistraat 125a liggen, aka van die Star Wars première toestanden.
Er zijn namelijk maar 23 paar geleverd....

Ye got the internet going nuts. Maar ondertussen krijg je van MonoBrow een liedje uit de tijd dat je schaamhaar nog enkelvoud was en je met wc-papier en goedkope bh's van V&D in de weer was.

Krush - House Arrest (The Beat Is Law)

Random fact: Die zangeres is de vrouw van Kevin 'Inner City' Saunderson en Mark Brydon van Krush werd later extra famous als producer van Moloko. Hele verhaal.

Afgelopen zaterdag kreeg ik een cadeautje van Jak. Roxy en de house revolutie is geschreven door Job de Wit, toevallig één van de weinige gasten die op een intelligente manier over house (en rap) schrijft.

Het is dat ik bang was geen zin had om geweigerd te worden en daardoor de laatste paar jaar van de Roxy niet heb meegekregen. Maar als er binnenkort een boek over de Seymour Likely verschijnt, hey, dan mogen ze mij interviewen.

Die club was een soort Bitterzoet avant la lettre en dan met stijlvol interieur.
Hoe dan? Nou gewoon, precies zoals ik het zeg.
(Ingericht door Ronald Hooft, die je ook kent van Brasserie Harkema, het mooiste restaurant van Amsterdam.)

Boekie haal je hier:

Roxy En De House Revolutie - Job de Wit

Na een paar pijnlijke operaties en reanimaties is het dan toch gebeurd: Nike Air Jordan is overleden. Het was een trouwe vriend voor velen. Iemand waarop je altijd kon rekenen. Z'n immer verrassende looks, z'n gevoel voor detail: we zullen het allemaal missen.

Goed, de laatste jaren ging het bergafwaarts met z'n gezondheid. Ook omringde hij zich met dubieuze raadgevers, waardoor een groot gedeelte van z'n onafhankelijke geest verloren ging. Toch zal hij altijd in onze herinnering blijven als de classic der classics.

Mocht u persoonlijk afscheid willen nemen, in de comments sectie van deze posting bevindt zich het condoleance register

Air Jordan ligt opgebaard op deze plek:

AIR JORDAN 2009

New York was niet alleen over straat lopen en stoer doen met m'n halve liter Starbucks. Er moest ook geshopped worden. Dus dan kom je al snel bij SpongeBob terecht.

Tweedehands:



En nieuw bij Duane Reade:

Als je een oudere MonoBrow-lezer bent denk je niet gelijk aan skateboarden als je een Swoosh ziet. Dat is iets voor een jongere generatie: die SB sjappies die gewend zijn zorgeloos met een board het schoolplein op te rollen.

Niet wetende dat mensen zoals yours truly jarenlang scheldkannonades van kampers en vieze blikken van vieze meisjes moesten doorstaan, als ze weer eens met schoenen met rare flappen en gaten in de zijkant liepen. Tegenwoordig krijgen skaters de mooiste mevrouwen. Tsja.

/dwaalt af.

Toch zat de sponsor van het Indiaase cricketteam ook al in de jaren zeventig in het rolplank gebeuren. Dus credible is die pop up store met de expo Made For Skate wel (of REAL als je op hip hop zit).

Mocht je expo's hoogdrempelig vinden als studentes Communicatiewetenschappen, rustig: behalve de tentoonstelling is er ook een boekje met hetzelfde onderwerp (skateschoenen door de jaren heen).

DAT MOET GEVIERD WORDEN.
Deze zaterdag is er Huiskamer Hits.
MAIL ME DE NAAM VAN JE EERSTE BOARD EN IK DOE M'N BEST VOOR JE



DUBBEL ZIN IN:

3 x +1 kaarten voor Huiskamer Hits

2 plekken op de lijst van de expo opening

Soms ben ik zo NIET on point dat het pijnlijk wordt. Een paar dagen geleden was ik bij Concrete en kocht ik deze twee issues van Super 7, het Japanse Toy Collector Lifestyle Mag & Shop gebeuren.

Ik ging specifiek voor deze twee jongens omdat ze op een andere manier gedrukt waren dan de rest van de issues. En ik er daarom vanuit ging dat het om de nieuwste exemplaren ging. Eenmaal thuis kom ik erachter dat het om onwijs oude nummers gaat.

/Doet Homer Simpson



Oh, mocht je dit kicken vinden, bij The American Book Center hebben ze een Super 7 boek met heel veel sexy poppetjes erin.

Harde bakken. Die heb je volop in New York.
Ik heb er een paar gepicachu'd:

MEER in game footage van de relatieverbreker het knokspel Capcom VS Tatsunoko.

Hold up! Niet gelijk wegklikken. Want ook als je computerspelletjes niet trekt als de piemel van je beste vriend word je happy van die absurde animaties en het algehele vakmanschap van deze samenwerking tussen spelletjeontwikkelaar Capcom en animatiestudio Tatsunoko.

Niet? Dan installeer je DownloadHelper als add-on voor Firefox en maak je een mp3 van de video. Kejje lekker housen op die JPop.

John Starks. De kleine man die samen met Trekpik Ewing de New York Knicks groot maakte. Ben ik dus even blij met dit shirt van Free Gold Watch.

Kenners herkennen het plaatje als het moment waarop de shooting guard van de Knicks met links over Michael Jordan en Horace Grant van de Chicago Bulls heen dunkt. (In een overigens dramatisch verlopen pot voor het b-ball team uit de Big Apple.)

De achterkant haat ook lekker, met die gefade, rode 2... Snappie snappie?:



En dit label grappie mag er ook zijn gappie:



Ik kwam deze tee bij Turntable Lab 04 in Lower East Side tegen. Aardige gasten. Ze tipten me tijdens het afrekenen dat er die avond een feest was waar Q-Tip draaide.

Niet dat ik geweest ben natuurlijk. Want waarom zou je dat doen als je ook naar de nieuwste van Clint Eastwood en daarna vroeg het mandje in kunt? Precies.

Zucht.

Sooo. Die Canadezen weten wel hoe je (met assistentie van m'n meest hete kennissen) shine pakt tijdens een opening. Fucking zwarte loper. Fucking free drankies (alles). Fucking lekker eten. Fucking iedereen was er en fucking loaded goodie bag. Check mijn verregende exemplaar dan. Fuck:



- Sid Lee stickervelletje
- Sid Lee cdeetje met tracks van onder andere Chromeo en Boys Noize
- Sid Lee zine over De Pijp
- Sid Lee kaartje met tekstje over dat iemand niet weet wanneer ik jarig ben
- Sid Lee goeroe boekie
- Sid Lee drankie met alcohol hoop ik

Thanks Sid.

Eindelijk. Na vijf winters en een zoektocht die zelfs voor de Bones Brigade te ver ging, heb ik een nieuwe jas gevonden. De name: The North Face. De game: high tech en sober. Precies zoals m'n schoonmoeder het prettig vindt. Sterker nog, ik ken geen merk dat zoveel oog voor detail en afwerking heeft.

Hotdamn wat zit dat ding goed in elkaar.

Plus het zijn eigenlijk twee jassen, een wind- en waterdichte buitenkant en 'n fully flegded uitneembaar donsjack aan de binnenkant. En overal dat logo. Zodat ik lekker m'n shine kan pakken als ik over de Nieuwendijk loop.

Ik scoorde 'm in de North Face shop in de Kalvertoren aka de meest verschrikkelijke winkelervaring op aarde.

Geparkeerd bij die tweedehandsmarkt in Brooklyn. Je weet: de plek waar modellen in het wild lopen en Amerikanen in de rij staan voor Antwerpse wafels.



En toen later ergens in Manhatten:



Ik heb ook nog Fuck This Life gekocht van NeckFace en z'n vriendjes. Later meer....

Sick! Style chief Joey Elgersma is het gelukt de hand van Obama te schudden. Dat heb je al gelezen op Swurdin. Maar ik kon het niet laten en vroeg Joey eh,: HOE DAN

Hoe voelde de binnenkant van z'n hand die je geschud hebt?
'Als de hand van Michael Jordan! Heilig. Goddamn wat was ik blij dat het gelukt was dat moment zeg. Ik had zweethanden gast! Niet meer normaal.'

Hoe ruikt hij uit z'n mond?
'Geen idee. Ik heb niet met hem gezoend.'

Wat vond hij van Joey Elgersma?
'Het is niet dat ik uren met hem gechilled heb. Hij was wel echt heel vriendelijk. Hij vroeg hoe lang ik was en of ik basketbalde. Ik stotterde een beetje en zei 6.4 sir & I used to be a center sir. Very nice to meet you sir. Waarop hij THANK YOU zei met een grote smile!'

Iedereen heeft het over de stijl van z'n vrouw. Maar wat vind je van Obama's look?
'Hier heb ik hele discussies over gehad op de terugreis. Hij draagt vrij simpele pakken. De meeste zijn van een traditioneel pakkenbedrijf genaamd Hart Schaffner Marx.'

Aha.
'Zo'n bedrijf dat al langer dan 100 jaar bestaat in Amerika. Beetje saai voor ons,
maar de swagger van een president mag natuurlijk niet te flashy zijn. Het staat hem wel alllemaal goed!'

Heb je tips voor de beste man?
'BLIJF LEVEN! WE HEBBEN JE NODIG!'

Stoere Boykes

Tijd voor de New York Shoppies Checklist.
Ik heb ze gerate voor je op twee eigenschappen:
merchandise en vibe

Supreme


M: Kut. Dit is echt een label dat het moet hebben van één of twee hele gave dingen per collectie. Dat zie je als je die shop binnenstapt: lelijke shirt prints, stomme overhemden, lame schoenen, wat een grap.

V: Kutter. Luister gasten: als je het stom vindt dat je merk een succes is en je daardoor hordes mensen binnenkrijgt die het niet snappen maar wel graag je overpriced spullen kopen, dan kun je twee dingen doen: vriendelijk blijven en dat geld vangen of stoppen en alleen nog maar shit voor je vrienden ontwerpen en ze dat tijdens Tupperware parties geven. Maar behandel je klanten niet als mongolen.

UNIQLO


M: Sahweeetah! Wat wil je allemaal hebben? Broekies met een mooie pasvorm? Strak afgewerkte wollen vesten? Kwalitatieve shirts en sokken? Japanse tech en strakheid?

V: Whatever. Het is een grote shop, dus word je behandeld als in elke andere grote shop.

Dave's Quality Meat


M: Redelijk. Volop Nike Air Blazer, rare Vans en SB. Alleen de shirtcollectie was wat mager. Wel weer goeie truien en jasjes van Reason enzo. Plus een hoop voor mij onbekende merken.

V: Relaxed. Gasten nemen de tijd voor je en je kunt gewoon alles proberen en passen. Wat best handig is als je in een kledingwinkel bent.

Clientele
Dit zit op de plek waar vroeger X-Large zat. Hier werd ik ook weer zo keihard genegeerd door een gast die tegen z'n collega alleen maar Son dit en I know people, son dat uitkraamde. Echt heel vermoeiend. Plus ze verkopen er hele lelijke exclusieve sneakers. Oh en Raekwon of Ghostface heeft er een testimonial op de muur gestift. Dat is wel lachen. Maar ik vond de vibe zo nasty dat ik geen foto van de gevel genomen heb.

Turntable Lab 04


M: Sahweeetah! Lekker uitgebreide collectie kunstboeken en -mags, shirts en cd's. Oh en skate dvd's.
V: Nice. blog url's uitwisselen, alles.

Mishka


De shop van Mishka had het hoogtepunt van MonoBrow Doet New York moeten worden. Beetje jammer dat ik na een lange tocht door een gaar deel van Brooklyn voor een half gesloten gevel stond. Er ging net een gast naar binnen die zei dat dit de loods en kantoor van het merk was en dat ze helemaal geen shop hebben.

D'oh!

Ook suf
Hij tipte me nog wel dat Boundless hun spullen verkocht. Die winkel zit ook in Brooklyn, maar daar ben ik uiteindelijk niet meer geweest. Net zoals de Alife Rivington Club. Oh en aNYthing ben ik ook vergeten.

Haat je me nu?

Crazy word ik van mensen die nu nog in de media roepen dat de eighties terug zijn. WAKE DE FUCK UP EN RUIK DE SANDWICH SPREAD, CHIEF. Die jaren tachtig bepalen alweer tien jaar het mode/muziek/film-beeld.

Bedrijven als American Apparel draaien erop, dj's draaien erop en eBay draait erop. En MonoBrow natuurlijk.

Want hey:
in een permanente staat van jeugdsentiment verkeren is een levensstijl.

Blij als een ventje was ik dan ook toen ik in New York het album Zo! & Tigallo love the 80's scoorde. Niet vanwege het sucky artwork of de styling.

Maar wel omdat het een projectje is van Little Brother's Phonte (hier nog meer van die gast) en de producer Zo!. Net als Nouvelle Vague coveren ze een aantal jaren tachtig hits. Alleen rappen ze er niet over maar zingen ze een lekker moppie.



De productie is tight: het is expres redelijk klef, met een soort Shanice - I Love Your Smile-vibe. (Da's 1990, maar fuck it.) En tegelijkertijd voel je die boom bap. I like.

Wacht ik load effe een liedje up:

Zo! & Tigallo - Take On Me

En als je een verzamelaar bent: er zijn maar 2500 exemplaren gedrukt. Gaaf toch? Scoor 'm hier.

Het is kut maar onvermijdelijk. Omdat we straks allemaal weer in broeken met flare lopen moet je er hier, nu, jetzt, maintenant op MonoBrow ook aan geloven: postings over die seventies era.

Skateboard Kings is een reportage uit '78 van het Britse programma The World About Us.

En wat dit verslag interessanter maakt dan bijvoorbeeld Dogtown & Z-boys, is dat het allemaal net even wat alledaagser in beeld is gebracht. Dus niet van die kleffe heldenverering zoals in de film van Stacy Peralta.

Nope. Hier zie je de beroemde skaters zoals ze zijn. Dus lijken ze soms op figuranten uit een Wes Anderson film. En zie je de meest ille interieurtjes, mode en straatbeelden.

Stylisten en antropologen zonder baan weten genoeg.

*

Zie je wel. Het gaat prima met je. Een week lang geen MonoBrow updates en je redt het als de Reddertjes.

Maar toch. Leuk is anders. Daarom de komende dagen NYC related postings:

* Straatdingen met stickers

* Japanse auto's

* Straatdingen met fietsjes

* Spongebob

* Straatdingen met merken

* Geen party pics

* Neckface

* Q-Tip (anti climax story)

* En ook stukkies die niks met de grote stad te maken hebben maar waar je wel om gaat lachen gniffelen.




* (klik op de foto en check die NBA logo-jas!)

Hij stond al een eeuwigheid gepland, die week New York. En komt nu eigenlijk heel goed uit. Dus de komende week niet of nauwelijks postings op MonoBrow aka de blog die breder gaat dan de onderrug van je moeder.

En geen zorgen: ik neem m'n Ixus 75 mee.


Checklist

- Mishka shop

- Nintendo World

- Nike Town

- Bronx Museum

- Vul jij 'm verder aan in de comments?

Klote Ewoks



Photo credit: Powerpig

We kunnen er lang en breed over ouwehoeren, maar dat je MonoBrow checkt betekent dat je bovengemiddeld geïnteresseerd bent in graphic design. Je vindt het leuk om tegen je boys te roepen dat je in de stad een tof postertje met mooie typografie bent tegengekomen.

En van die animaties van Hayzee's Press Start krijg je een harde usb stick.

Maarrr, geef nou maar toe: wanneer je in de bios (ruimte die mensen tegen betaling bezoeken omdat ze geen straffe internetverbinding hebben en zo via een groot doek kijken naar officiële versies van films) zit, HAAT je die pokke titels aan het begin. Mooigemaakte moeilijkdoenerij.

Dat duurt maar, de namen van gasten die een stukje tape op de set geplakt of een stoel voor de regisseur voorverwarmd hebben.

Je wil gewoon BLAM. Je wil gewoon actie. N.U.
Snap ik toch.

ART OF THE TITLE

Een paar weken geleden mailde Martijn me. Of ik z'n verse gympies wilde pluggen. Ik dacht het wel. Als m'n vader z'n groenten vroeger net zo lekker had gepresenteerd, lustte ik nu waarschijnlijk spruiten.

Maar eh, wie is die Martijn? Oh wacht, hij wil zelf iets zeggen:

"We hebben het afgelopen jaar flyers gemaakt voor de Battlejuice-feestjes, waar we steeds dingen met fruit en hiphop deden. Eind September hebben we de expo op dat feest gedaan en daar zijn die schoenen voor gemaakt.'

Aha
'Toen ik die hamburger Nike op je blog tegenkwam was dat wel een beetje een teleurstelling. Onder het motto snoep gezond, zijn we aan de slag gegaan.'

Heel goed
'We hebben uiteindelijk 21 uur doorgewerkt om deze twee schoenen echt van fruit en groente te maken. Ze staan nu uitgedroogd op m'n kamer. Natuurlijk is er wel gebruik gemaakt van Photoshop om de zaken een beetje dicht te stitchen en te clonen, maar dat is ook alles.'



Lekker hoor
'We hadden ook een pompoen van 5,5 kilo ingeslagen, die onaangeroerd is gebleven tijdens het project, en Defill kan beamen dat ik daar een killer soepje van kan maken.'

En verder dan?
'Ik heb eigenlijk weinig meer met sneakers sinds de neon hype. Draag zelf, sinds m'n zeegroenappelblauwe High Hair dunks versleten zijn, voornamelijk Adidas runners, of m'n Lowa wandelschoenen (klasse B). Ik heb nog nooit Nike schoenen met air gehad.'

Gooi het er maar gewoon uit, toe maar
'Ik ben opgegroeid in de expat-luchtbel Brussel. Ik ging van de lokale fanfare naar graffiti naar streetart naar illustraties, naar grafisch ontwerp naar fotografie en nu wil ik eigenlijk gaan borduren, en ooit richting advertising.'

Of zoals een friend ooit zei: fuck oogkleppen
'Het klinkt misschien ADHD'erig maar dat is het niet, ik heb me overal wel minimaal een jaar eenzijdig mee bezig gehouden. Defill (Paul) woont in huis bij mn ex. Die ex is gelijk ook de reden dat ik het afgelopen jaar geen eigen werk meer heb gemaakt en het liefst in de grijze massa zou willen verdwijnen om me op mijn verzamelingen te richten (Easyshoppers, 80's trainingsjasjes, vermiste kattenposters, bidprentjes) en HEIMAT kijken. Maar het lukt niet.

Of zoals MonoBrow ooit zei: fuck sitting down next to the suits
'Dat komt omdat Paul de koning van de peptalk is. Dus houden we op mijn studentenkamer van 16 m2 shootings voor albums die op Topnotch uitkomen, of van die fruitschoenendingen. Paul conceptualiseert, we werken samen uit, ik visualiseer, en mag in ruil het fruit houden.'

Wat een leven.

MonoBrow geeft

2 x 2

op de lijst weg.


Mail me voor vrijdag je Bangers-openingszin en ik doe m'n best voor je.

Deze winter verrast de Arnie Alberts/Naf Naf-look (probeer daar maar eens een link van te vinden) je als dat doorschijnende blousje van oma.

Ok, deze bodywarmers zijn niet zo mooi als de exemplaren die Reinout Oerlemans droeg in GTST. Maar wel net zo verantwoord.

Het vintage winkeltje Fruition (met de meest begerenswaardige, exclusieve items ever) vroeg customize coning Darren Romanelli om van oude stoffen met voornamelijk Coca Cola prints verse one-of-a-kind items te maken.

Hier nog meer beeld.

Deze animatie (door ene Jeff Hale) heb ik vaker gezien dan een foutmelding op een Windows pc. Wat een betoverende toestand, elke keer weer. En je kunt natuurlijk nooit te jong zijn om met die funk in de trunk in aanraking te komen. Bedank The Pointer Sisters daar maar voor.

Ik heb 'n mp3 gemaakt van het filmpje:

Pointer Sisters - Pinball Count

(Via dat crappy MegaUpload, sorry.)