Thys noemt me af en toe dudethefuckster. Dat vind ik erg mooi. Ik ben dan ook een gast. Een kerel. Een vent. En jongens zoals ik die van tijdschriften houden zitten goed. Die worden bediend met blaadjes over videogames, jagen, gitaren, of samplers en sequencers.

Maar wat als je nu zoals ik ook wel eens iets over kunst en shit wil ontdekken? Dan kom je al snel bij van die navelstaarderige toestanden als Mr Motley terecht. Of blaadjes met alleen maar typografie en namen op de cover die je niets zeggen.

In de boekhandel van Palais de Tokyo kwam ik The Journal tegen. En ja, ook zij hebben namen op de voorkant. Maar whatevéur, zoals ze dat in Parijs zeggen. Plus Miranda July en Beirut staan erbij.

Zo hebben ze een aardig modestukkie waarbij de dragers iets vertellen over het bijzondere moment waarop ze de outfit aanhadden:

En staat er in dit nummer een repo van Kenneth Cappollo: die skatefoto's zijn echt wonderschoon.

Ga anders langs bij z'n blog en doe 'm de groeten.

En neem een abo op The Journal. Doe ik dat ook.

Pocket Calculator Show is fris als een Duitse Herder in de duinen van Castricum aan Zee. Want vol met de 411 over boomboxen, walkmans, digitale horloges en meer. Welke had jij?

MonoBrow x moderne kunst, dat is vragen om moeilijkheden. Ik loop er per ongeluk wel eens tegenaan. Maar meer ook niet.

Neem die nieuwe expositie in de gallerie Hidde van Seggelen in Londen. Het is dat er opeens een intrigerende poster op m'n bureau belandde. Anders had ik je echt niet kunnen vertellen dat Morgan Betz een schilder is die daar nieuw werk laat zien.

Is het concept Geld Sparen In Plaats Van Het Uitgeven Aan Dure Crap Die Je Op MonoBrow tegenkomt Waardoor Je Nooit Genoeg Hebt Voor Vakanties, té abstract voor je?

Wacht dan nog even met geld lenen voor een retourtje naar het land van de rubberen poppen. In W139 is er van eind april tot eind juni een expo waar je ook werk van Morgan kunt koekeloeren.

Nog meer drollementigheid rechtstreeks uit de straten van Parijs:

Patta breidt uit:


Jim Henson was erbij:


rim-skills, voor al uw rim accessoires. (Ja ok, er staat aim, maar dat zag ik later pas.)


De man die naar dezelfde kapper als Wilders gaat:


Dit vind ik een gave bak jongen:

En lijkt dat refrein van Skatt Bros. niet als twee druppels voorvocht op het liedje van Pokémon? (Check rond 1:10.)

The Hundreds is overgenomen door LVMH, het moederbedrijf van Louis Vuitton. Classic.

Hier het hele verhaal.

Nog classicer:

'Streetwear is natural to us, after all, Louis Vuitton did create the world's first all-over-print.'
LVMH CEO and Chairman Bernard Arnault

De kotsresten zijn zaterdag waarschijnlijk nog nauwelijks tussen de profielzolen van m'n Jordan 3's uitgepulkt. Toch moet ik dan weer.

Ik werd namelijk laatst gemaild door Elske van HeyHeyHey. Zij organiseren een nieuwe editie van Too Much Fun Club. (Niet te verwarren met deze boys, haha.)

Beter ga je daar gewoon naartoe met je goeie grappen en je bek.
Want die line up is beter dan een meisjeshandtas waar een zakje Dropduo's uitsteekt.
Moeilijk? Welnee.

MonoBrow geeft 2 x 2 kaarten weg.

Mailen is meedoen!

Paris was dus goed. Vooral dankzij de intel van the most connected girl in showbiz Femke. En die lijst van Rafael. Waarvoor merci, ook namens mevrouw MonoBrow.

Roll that clip enzo:

Henny heeft z'n eigen straat!


Poppetje


Lele, daar houden ze wel van in Palais de Tokyo


Faire kaka


Q-bert!

Toe maar, gamers zijn heus niet allemaal hentai-kijkende, slechte fantasy-lezende, ook het derde seizoen van Battlestar Galactica-goed vindende mannetjes. Sommigen weten gewoon heel scherp hoe laat het is:

Kijk, hoe het dus zit: ik zie vooral schoonheid in functionaliteit.

Hoekige horloges die tegen een klap met een hockeystick kunnen: ja
Spijkerbroekmerken die 'n stukje trendiness voor je pols brengen: nee

High tech jackies: ja
Beige blèrgh van Nederlandse modemerken: nee

Maar wat zeg ik dan in herpesnaam tegen deze Jordan's die alles behalve voor het gelakte hout van sportstadions of het asfalt van pleintjes gemaakt zijn?

Leuk hoor, dat iedereen en z'n grootje nu schrijft over Hadouken!.
Maar kom op, hoe lang klik je nu al MonoBrow? Precies.

Zo lang.

Anyhoo, die gasten staan dus maandag de 31ste in de Melkweg. Het lukt me helaas niet om kaarten voor je te fixen. Alleen bij Paradiso houden ze van haar tussen je wenkbrauwen.

Michael Jackson is misschien oud nieuws als Nu.nl's homepage van gister.

Maar hey, één woord: Neverland.

Nog een woord: foto's.

Neverland - Fototour

Sick! Vooral die van de hoofdingang met dat bronzen beeld van een spelend meisje. Lege pretparken zijn eng als clowns.

In twee jaar kun je van verliefd naar niet meer praten gaan

In twee jaar kun je nul bezoekers veranderen in vierduizend unieke bezoekers per maand

In twee jaar kun je 730 dagen je stronteigenwijze gang gaan

In twee jaar kun je vaker wakker worden met een kater dan de eigenaar van de poezenboot

In twee jaar kun je een shitload aan avonturen beleven die met geen blog te beschrijven zijn

In twee jaar kun je van je oude vrienden weer je nieuwe vrienden maken

In twee jaar kun je een tof merk introduceren en neerzetten:

MonoBrow feliciteert VICE Nederland en geeft redelijk exclusief twee kaarten weg voor dat feest waar bands optreden die je buddies pas over een jaar kennen.

Zodat jij nog zeker 12 maanden moet wachten totdat je kunt zeggen: Dude, Dead Pixels heb ik allang gezien tijdens die 2-jarige Vice hardheid.

2 x Vice

(Tis niet plus 1, dus zorg dat je iemand kent die al een kaart heeft.)

Part time MonoBrow feessies ferslaggever V. (hint: ze staat twee keer op de foto) nam haar werk iets te serieus. Iets té gratis drank, iets té hard dansen en iets té after in Hotel Costes met zo'n dakje op de o.

Maar ja, ze was dinsdagavond dan ook in Parijs voor dat Reebok Freestyle offensief waar Churchill jaloers op geweest zou zijn.

Genoeg ingrediënten voor nasty verhalen zou je denken. Maar wat ik ook probeerde, V. hield haar mond dicht. Je moet het doen met de foto's. Gelukkig staat iedereen erop.

Yelle!


De pet. Het gebit.




Die ene van The Teenagers


Ai


Marc Deurloo is into Antoine Peters



Agyness met vlotte jongens

Remixers worden wakker. En doen voor deze track wat Pilooski deed voor Beggin'.

Please?

The Kinks - Where Have All The Good Times Gone

Via Mewzick

Shortama: (zelfstandig naamwoord, mv: shortama's)

Ik draag een .... tijdens het kijken naar Boer Zoekt Vrouw

1) pyjama die men draagt tijdens het nuttigen van shoarma

2) kledingstuk dat door shorty's tijdens het voorspel aan- en direct weer uitgetrokken wordt.

De laatste keer dat Zeeman een actie had was ik net te laat. Dat filiaal op de Jodenbree had niet alleen geen bruin velours huispak meer in mijn maat, ook de promotionele posters waren op. Deze keer ben ik scherp.

Zondagavond was dat nieuwe feestje van de mensen die je Multisexi brengen. Ultraviolet was goed en er werd lekker gedraaid. Alleen duurde het lang voordat het stuk ging.

Gelukkig hebben we deze mooie plaat van Rogier nog. (Geschoten door Jochem die trouwens voor de PANL Awards is genomineerd dus geef die man een ballon.)

Dit is het verhaal: speciaal voor MonoBrow gaat V vandaag naar Parijs voor het Reebok Freestyle World Tour Collection feessie. Dat schoentje bestaat namelijk 25 jaar.

Niet onaantrekkelijke mevrouwen zoals Agyness zijn erbij, Yelle met haar eigen Freestyle is erbij, MonoBrow is erbij.

Nou ja, een beetje dan. Want ik moet gewoon werken vandaag. Maar whatever: Reebok is lekker bezig sinds die Voltron jongens en Pump re-releases. Benieuwd of ze ook een party kunnen maken. Je zult het hier de komende dagen merken.

Over rare families gesproken. Ik was laatst op bezoek bij Maarten (aka de Nederlandse Saturo Iwata) en samen keken we naar een oude aflevering van Louis Theroux. Deze zoon van was op bezoek bij de meest gehate familie van de Verenigde Staten. Zo eng dat het weer leuk wordt.

Dus blijf in die Paassfeer en start de band:

The Most Hated Family in America

Sommige mensen vullen al hun vrije uren met het maken van blogpostings. (De weg naar World Domination tm is lang.) Weer anderen besteden zes weken aan het nabouwen van een level uit een classic videogame.

Geef die man wat props.....


....van papier.


Sorry. Die was flauw.

Oh en veel plezier morgen bij Fight Club.

Alife en Asics are at it again. Het resultaat van hun laatste samenwerking was so so (tenzij het je ding is outfits te dragen waarin je lijkt op een figurant uit de Muppet Show). Nu gooien ze het op die subtiele tip.

Wat zeg ik, deze variant van de Gel Lyte is werkelijk wonderschoon. Al was het maar omdat m'n Air max-manie even m'n neus uit komt. Prijs en beschikbaarheid? Kwestie van je favoriete gympengrutter stalken.

Ok. online gamen met je spelcomputer, dat doe je natuurlijk gewoon met je Xbox360. Stabiel, makkelijk en vol shit die je kunt downloaden en proberen. Dan kun je als PS3 nog zo'n geweldig mooie interface hebben, zo compleet en doordacht als Xbox Live is PSN gewoon niet.

Maar ja. Als je deze commercial ziet, zou je toch bijna zo'n zwarte ufo kopen...

Benieuwd wat die mannen van Lemonade van deze animatie vinden.

Het kan het grootste modeslachtoffer overkomen: op een dag sta je op, grijp je een outfit bij elkaar en kijk je in de spiegel. Krrrrk zegt het glas. Je combi vloekt als een N.W.A.-album.

Dan kun je een aantal dingen doen. Je schouders ophalen. Of net zoals een vijftal inwoners van New York de inhoud van je complete kledingkast één kleur geven.

Kijk dan!

Google Maps gebruik ik zelden. Ik heb namelijk het richtinggevoel van KITT met een lege accu. Wanneer ik dan ook naar een gedetailleerde kaart kijk, gebeurt er weinig in m'n kop.

Maar Google Sky, dat is andere Ketellapper. Dat is echt ziek.

Als je die app gebruikt besef je even hoe Galactus zich moet voelen. (Of God, maar dat hangt af van je culturele bagage.)

Hier een overzichtje
van tien toffe plekken in het heelal... (even scrollen)

Je bent baas in eigen blog of niet natuurlijk. Daarom vertel ik je nu net zo gemakkelijk dat ik via de NRC een cd-box heb gescoord met requiems van beroemde klassieke componisten:

Ja lach maar. Dat ik elke week voor tig gig aan stamperts binnensleep, wil niet zeggen dat ik alleen naar electro luister of nooit meer 'n cdeetje in m'n stereo gooi.

Plus deze verzamelaar bevat dingen waarvan ik niet wist dat ik ze gaaf vond. Laat staan dat ik het wist te vinden. En alsof jij me kon vertellen dat een requiem een muziekstuk is dat gespeeld wordt tijdens kerkdiensten voor overledenen. Hoppa!

E. Honda, die heb ik op het doosje gezet om deze posting toch nog even straat te maken.

Deutsche Grammophon - Requiem

Soms heb ik zo'n hekel aan mensen die dezelfde dingen gaaf vinden als ik. Neem de treurige types die deze Star Wars spoof maakten.

Dit is niet zomaar een incidenteel gevalletje Emo's Met Teveel Vrije Tijd. Nope, het is erger dan dat.

Wanneer artistieke vakmensen een mooi product afleveren (case in point: Michel Gondry's Be Kind Rewind), staat er opeens een berg idioten op die HET IDEE JATTEN EN ER VERVOLGENS IETS VERSCHRIKKELIJKS MEE DOEN. Ze maken het namelijk na. Maar dan slecht.

Of ben ik nu heel cynisch?

Het ging natuurlijk al mis met het fimpje vanaf het moment dat die ringbaard in beeld kwam.

Intifada Soundsystem draaide laatst nog voor en na The Cool Kids in Paradiso. Daar maakte ik dit niets-aan-de-hand-fillempie:


Ook realiseerde ik me dat ik Intifada's blog nog nooit geplugd heb. Wat jammer is, want op Boite Diabolique post de de beste man regelmatig obscure tracks.

Of z'n eigen remixen, zoals deze onderkoelde Baltimore-achtige bouncer:

Beck - Sissyneck (Intifada Soundsytem Remix)

Extra lachen is het beeld bij die posting. Malle Pietje & de Bimbo's hadden in hun clip natuurlijk al goed gebruik gemaakt van de gehersenspoelde kindjes uit de docu Jesus Camp. Maar die animated gif mag er ook zijn.

Vorige week kregen we bij LG&F het agentschap Unit op bezoek. Zij vertegenwoordigden ooit Maurice Scheltens. Ik kende die fotograaf niet, maar m'n chief Joeri wel, hij is zwaar fan.

En ik nu ook. Maurice tilt dat stilleven-ding naar een hoger plan als een blower in 'n coffeeshop die z'n toekomst uitstippelt.

Portfolio - Maurice Scheltens

Groeten uit MonoBrow.
'De blog die je de komende twintig minuten niks beters te doen geeft.'

Grunten is het nieuwe blaffen! Ook op maandag!

Je had het misschien nog niet in de gaten, maar Robin zet regelmatig verse mixen op z'n Myspace-pagina.

En dat is mooi want hey, alsof jij zin hebt om elke keer in het weekend kapot te gaan als Ikea tijdens de clubnachten waar hij draait. (Dat doet hij meestal met RFH Delfos of Fightclub en Fanclub dj's, dus kenners weten nu genoeg.)

Daarom op MonoBrow de laatste mix van BIN.

BIN - Fancy Detlev mix

Dit kwam ik tegen op Humobisten: de trailer van The Man Who Souled The World, een docu over Steve Rocco. De skater die zakenman werd en met z'n World Industries alles op z'n kop zette.

Ik heb eigenlijk nooit gereden op een World Industries board, maar deze advertentie hing wel een jaar of wat bij mij aan de muur:

Binnenkort staat er een weekend Parijs op het programma voor yours truly. Dat betekent van dat lekkere brood bij Le Pain Quotidien, vanaf de Eifeltoren naar beneden spugen en kijken of Andrea Crews nog wat leuks aan het doen is.

Plus we gaan met eigen ogen zien of die Kitsuné apparel nu echt mooi staat. De muziek van dit label is in ieder geval diverser dan die van Edje B.

Ach, de kleding zal ongetwijfeld dikker zijn dan de enkels van je moeder tijdens een vlucht naar LA. Al was het maar omdat ze zo slim zijn geweest niet hun eigen muzikanten/producers, maar juist mensen die erop zitten te vragen om shit te ontwerpen:

- Evening dress Commuun for Kitsuné
- Collection Kitsuné and Pierre Hardy
- Underwear Schiesser for Kitsuné
- Series of Candles Kitsuné and Heeley

Die paars met gele van Magic Johnson had ik vroeger! Ik kreeg er zelfs een shirtje bij waarop hij en Larry Bird naast elkaar stonden. Beetje in die stijl van een tekenaar uit MAD magazine.

The Presets zijn hard als de stemmen in je hoofd.

Donderdag staan ze in Paradiso en omdat de mensen het daar gewoon snappen mag MonoBrow

2x2 kaarten

weggeven.

Mail me!

Deel drie van de MiniMail met Michiel van Lemonade. Hier deel 1 en deel 2

Wat is echt heel erg stom aan je vak?
'Het is echt erg veel werk, en mensen snappen er niks van. Dat werkt zeker met reclamebureaus heel frustrerend. Nu is dat niet erg als je werkt aan een heel leuk idee, maar er wordt zoveel crap verzonnen...'

Dat zie je elke dag weer op tv enzo
'Het is jammer dat ALS je dan een keer zelf op de creatieve stoel kruipt, al je ideeën worden afgeschoten en je uiteindelijk met een soort verwaterde suffe commercial zit, terwijl je weet dat het beter en mooier kan.'

Tsja, de klant betaalt..
'Dit klinkt misschien heel neerbuigend, maar ik voel dit toch echt bijna elke dag: het is zo jammer dat het overgrote deel van Nederland een fucking slechte smaak heeft, en omdat je nou eenmaal dat product hebt te verkopen, ben ik daar de dupe van.'

Welke film met mad veel fx heeft de tand des tijds goed doorstaan?
'Da's makkelijk: TRON. Hoe ontzettend dope is die film nog steeds. Ik denk dat komt omdat ze hem wel MOESTEN stileren (het ging gewoon niet anders). Ten tweede is er tijdens die film zoveel uitgevonden door de mensen die later Pixar, Blue Sky en Industrial Light & Magic zijn begonnen, dat ik als nerd elke keer helemaal warm wordt van binnen.'

Nice
'Die film is sowieso gemaakt uit een soort pioniersdrive, en liefde, dat zie je er echt aan af. Hetzelfde geldt voor Toy Story, daarin is zo veel ontwikkeld waar ze nu de rest van de Pixar films mee hebben gemaakt. Het is grappig om die film weer te kijken. Ik herken de stijl die inherent is met het stoeien met je 3D-pakket.'

Hoe dan?
'Ze hadden toen nauwelijks een interface om mee te animeren - het was gewoon een soort preview windowtje en een soort Excel-sheet met allemaal waardes eronder. Omdat die film echter gewoon gedragen wordt door het verhaal, en omdat ze die film lineair hebben aangepakt en alle shots dus steeds beter en beter worden, valt die houterigheid na tien minuten niet meer op.'

Ooit opgewonden geraakt door digitaal bloot?
'Eh ja, net zoals iedereen op deze planeet. je moest es weten wat er allemaal aan de Playboy wordt gephotoshopped.'

Hehe
'Nee, dus. Maar ik was wel ooit als puber helemaal verliefd op een chick uit een videoclip met onwijze prostethic makeup, een soort half masker waardoor haar lippen en kaak een ultra zulu-look kreeg, zoals Jen de galfling uit The Dark Crystal. Weet alleen niet meer om welke clip het ging...'

F Scott Fitzgerald is een flinke vent. Hij is die Brett Easton Ellis, die Jay McInerney avant la lettre. Een schrijver die schrijft over een verloren en verwarde generatie. Plus z'n vrouw heette Zelda. Hoe gaaf is dat.

Fitzgerald riep ooit dronken tegen een verslaggever dat niemand ouder moest worden dan dertig. Hieronder lees je een samenvatting van een interview in de New York Post met de beste man. Vlak na z'n veertigste verjaardag....

Interview - F Scott Fitzgerald

Het blijft kicken, kletsen met mensen over iets waar ze heel goed in zijn. Klaar voor deeltje twee van die MiniMail met Michiel van Lemonade? (Hier deel 1.)

Op welke klus ben je het meest trots?
'De vormgeving van Mysteryland. Ik vond het erg leuk om die landkaart te maken, vooral omdat ik daarvoor gevraagd werd, met als voorgangers Zender, Danny & Chris, en Luuk Bode, en Dadara, allemaal van die iconen van de vormgeving. Oh ja en Micha Klein is een keer gevraagd, maar daar ben ik niet zo'n fan van.'

Begrijpelijk
'Het was te gek om op dat festival rond te lopen en alle vormgeving daar te zien die was afgeleid van onze vormgeving. Best een kik met een pil in je mik.'

Kun je met wat jij doet ook doorbreken of opvallen als je niet de beste programma's en computers hebt?
'Absoluut. Er wordt hele toffe shit gemaakt op drie hoog achter, vooral omdat animatie echt een vakidiotenvak is. Het gaat uiteindelijk, net als alle kunsten, om goeie ideeën. Of die nu doorwerken in het verhaal, of de vormgeving, of in de techniek.'

Ok
'Het is alleen jammer dat animatie niet zo'n ontzettend draagvlak heeft. Je had vroeger nog videoclips, maar da's ook een beetje over, nu de media zo'n consumptiecircus is geworden - vroeger was er veel meer plek voor wat onconventioneel spul. Maar misschien ben ik gewoon wat zuurder geworden, haha.'

Haha
'We hebben in ieder geval het internet als mooie vervanging, en animators hebben elkaar daar redelijk goed gevonden. Ik check bijvoorbeeld Dekku elke dag om te kijken wat er op de planeet allemaal gemaakt wordt wat ik verder nooit te zien zal krijgen.'

Morgen het laatste en nu al door Leonard Maltin legendarisch betitelde deel van dit interview.