Nu we deze week toch over het tuinpad van m'n ouwe lopen: Upside Down van Vanessa was echt een basisschool banger van me.

En weet je wat bizar is? Dat mijn moeder vroeger een tijdje gewerkt heeft in de schoonheidssalon van de moeder van Vanessa.
Toch eens vragen of ze daar toen ook al aan boob opblazen deden.

(Via Wesley.)

Maartje helemaal in de war. Of ik haar nieuwe horloge niet gaaf vind ofzo. Nou, heus wel. Ik had al van het Zweedse Tritoni gehoord.

Maar ik wist dan weer niet dat één van de dudes achter A Blue Chicken het merk importeert. Hoe dan ook. De hele dag een Casio om m'n pols gaat ook vervelen.

En Tritoni doet een paar dingen goed: het is cheap, en gewoon van plastic met roestvrij staal. Plus al die kleuren... Eens kijken of ze groter gaan worden dan Swatch in de jaren tachtig:



Ik krijg er binnenkort één opgestuurd, dan ga ik kijken wat er gebeurt met m'n omgeving als ik 'm draag. Kejje lachen.

Tijd voor een bekentenis: ik vond m'n basisschooltijd de beste tijd van m'n leven.

Kom op nou:

Game & watch Snoopy table top!


modder tot aan je oksels door het buitenspelen!


Net doen alsof je Indiana Jones bent tijdens trefbal!


Meester Visser!
Djeez wat doe ik nu weer. Sentimentele volwassen gasten die hun kindertijd verheerlijken zijn kut als Warner Bros cartoons.

Maar toch. Deze is voor alle MonoBrow meisjes die het stiekem met me eens zijn. Grijp je platinum card en koop die hap:


Kenner Tree House

MonoBrow = Amsterdam. Maar soms ook Den Haag.

Isabella mailde me. Vanaf vandaag kun je namelijk naar Pre-Accelerator, een expo van mevrouw Rozendaal, Marleen Sleeuwits, Antistrot-gast David Elshout en Pierre Derks.

Tis in Villa Nuts, Den Haag. Beter ga je gewoon. Wat een talent gek:

Hoorde dat het vrijdagnacht lekker los ging op de verjaardag van Vieze Freddy. Ook mooi.

Classic! Nog meer leuks bij Benny. (Vooral dat Penfield jekkie.)

Morgen dus een ladies night in Studio 80. Hell yea! DAT BETEKENT DRIEHONDERD STUITERENDE TIETEN, BUMPENDE BILLEN, GLIMMENDE LIPPEN EN GEHEID RAMPESTAMPEN NA AFLOOP!

Oh.

/leest de flyer nog eens goed

Stitch is een initiatief dat volledig gerund wordt door vrouwen. Nu begrijp ik niet zo goed waarom je dit zou willen onderstrepen, want een goed feest organiseren heeft niks te maken met het feit of je een foef of jodokus in je underpants hebt zitten.

Hou 'm fris, dan blijf je fruitig zoals m'n neef uit Noorwegen het altijd zei.

De vrouwen van FNNNN en types als DJ 92 % waterstofperoxide staan achter de decks. Interessante line up me dunkt.

Voor de weggeef exclusief op MonoBrow:

Stitch - 1x plus 1 gastenlijst


Mail me voor zaterdagmiddag. Dan doe ik m'n best voor je.

Open Shop Amsterdam zit trouwens ook in de organisatie. Kende jij die club?

Maar het is wel cute als de hel.

Jonathan Woss komt wel vaker grappige dingen tegen als hij die crazy Japanners onder de loep neemt.

Maar Hard Gay is absoluut for the ultimate win.

(Mmmm. Een hoop sex vandaag. Als dat maar goed gaat.)

Zieke primeur voor K Space op de Nieuwezijds. Shintaro is een Japanse striptekenaar die in vergelijking met z'n Japanse vakgenoten de meestal voorspelbare mangameuk wat intelligenter benadert:

Extreme sex op een artistiek verantwoorde manier verbeeld? Count me in! Sowieso leuk om langs te gaan. Kago is zelf ook van de partij...

En ik heb uiteraard een MiniMail gefixed... Binnenkort dus op MonoBrow: alles over getekende genitalia of hoe spel je dat.

Hihi.


(rap 101: Bij een rapbattle draait het erom je tegenstander met scherpe teksten te overmeesteren. Als het even kan geïmproviseerd. Tip: kijk je muzikale vijand in de ogen als je dit doet.)

Palais de Tokyo toont nu Cellar Door, een vrij stevig klappende expositie van ene Loris Gréaud. Dat is een kunstenaar die ooit van het conservatorium in Parijs werd geschopt omdat hij een muziekstudio aan het opzetten was waarmee hij een einde aan muziek wilde maken. Fris!

En over de ruimte gesproken waar Nick & Simon klassieker na klassieker creëren: de verschillende onderdelen van z'n installatie in Palais De Tokyo worden door een engineer in 'n studio bediend. Live en shit. Supergood!

Miss MonoBrow op die Ixus 75 tip:





Er werd ook live gepaintballed door gasten in coole zwarte pakken:

MonoBrow vindt The Black Ghosts lekker met een rollende r. Lees maar.

En dit clippie bij hun nieuwste liedje is ook mooi. Goed character design vooral. Hoewel uiteindelijk 'n beetje saai. Maar hey, in Dragon Ball Z gebeurt ook nooit wat en daar kijken toch echt hordes jongetjes naar.

MonoBrow. De blog met argumenten waarmee je bij je vriendjes aan kunt komen.

Hier op MonoBrow lees je af en toe kleine interviews met goeie gasten (m/v). Daar probeer ik altijd wat van te maken.

Net zoals Jason Crombie van Wooo magazine.

Of Craig Bierko dus. Die gaat gewoon lekker in bad zitten en vuurt die vragen tijdens het inzepen af.

Ha. Dat was dus best een geslaagde zaterdagmiddag. We gingen natuurlijk naar de opening van Dexpo in Arnhem. Met twee artists in de auto, dus dat divagedrag was niet te doen.

Maar er is ook getoeterd naar vrachtwagenchauffeurs, er zijn gevallen paprika's opgeraapt, trotse ouders gesignaleerd en pastijtjes gegeten.

Rol die band:

FOTO'S DEXPO

Jongen: 'Hoor je dat, die ruis door de speakers? Irritant man!'

Meisje: 'Dat is een stukje tenenkaas dat tegen de naald geplakt zit.'

Die jongens hebben echt mooi werk geleverd. Dus kom vooral kijken....

Op de basisschool heb ik spreekbeurten gehouden over hamsters, speelgoed en skateboarden. Ik begon die laatste met deze clip uit Police Academy 4 waarin de Bones Brigade 'm ript als de naden van een H&M shirt.

Goeie stylist ook. Wat jij, Lee?

Tijdens het Vice-gebeuren kwam ik Bastiaan van AUX RAUS tegen. Of ik z'n nieuwe clip al gezien had.

De schattige schandknapen doen het in dit filmpje wat rustiger aan.
Denk huzarensalade in plaats van hossen.

In Wire spelen ze net zo makkelijk op de verjaardag van oma, in cultureel buurtcentrum 'De Balorige Batik'er.' En krijgen ze zelfs tante Erica aan het dansen. Pjagtig.

Aux Raus Myspaceje.

Mijn grootouders zijn allemaal redelijk oud geworden. M'n opa Jan door elke dag een grapefruit naar binnen te werken. Niet door dagelijks I Wanna Be Sedated van de Ramones te zingen.

Toch is dat precies wat de oudjes in Young@Heart, de nieuwe docu van Stephen Walker, doen. De bejaarden in deze film maken deel uit van de theatergroep Young At Heart. En hebben de afgelopen tijd op podia staan zingen als gekken. The Clash, Sonic Youth of Sex Pistols: de rimpelige rockers coveren supergroepen net zo gemakkelijk.

Ramones - I Wanna Be Sedated

Sonic Youth - Schizophrenia

Talking Heads - Road To Nowhere

In de New York Times nog wat extra intel...