Geen paniek. Je kleine neefje heeft geen adhd. Hij doet sinds kort aan Wushu, de wedstrijdvariant van Kung Fu.

Indrukwekkend. Maar kunnen die gasten ook dit:

Jaja, ik weet het. Je hebt al een tijd geen MiniMails gelezen op MonoBrow. Ik was er gewoon even klaar mee. Maar nu hoppa! en verder. Binnenkort spreek ik een regisseur, een ontwerper van sneakers en nu een dude die iets doet wat nog nooit op MonoBrow voorbij is gekomen...

---------------------------------

De kans is vrij groot dat je wel eens om een van z'n grappen gelachen hebt. Tijs is dan ook een scenarioschrijver die het vooral in de haha-hoek zoekt. Lees maar.

Wat gebeurt er met je haargrens wanneer je een negatieve recensie over je werk leest?
'Niet zo heel veel, mijn haargrens gaat vanzelf al gestaag naar achteren.'

Lach je vaak om je eigen grappen?
' Ik lach altijd het hardst om mijn eigen grappen, dan weet ik meteen dat ze misschien niet helemaal geschikt zijn. De laatste keer 'professioneel' was in een bespreking over de bioscoopbon. Ik vond een filmpje met heel veel afgezogen lichaamsvet en een hand die daar dan uitkomt erg grappig. De rest niet.'

Zou je het ook redden in het buitenland?
'Ik hoop het. Ik ga het binnenkort proberen, want ik heb een Tweede Wereldoorlog comedy liggen waar wel interesse voor is vanuit Duitsland.'

Hoe vaak stop je privégrappen in je scripts die alleen leuk zijn voor je vrienden?
'Nooit. Ik schrijf voor een groot publiek.'

Je bent een onwijs aardige vent. Maar zit er ook een donker script in je waar Bret Easton Ellis zelfs klamme handjes van zou krijgen?
'Dat betwijfel ik. Ik schrijf voornamelijk licht drama en komedie. De donkere dingen gaan me niet zo goed af en ik ben er niet zo in geïnteresseerd. Maar misschien komt dat nog.'

Je werkt thuis. Hoe lukt het je deadlines te halen en dus niet om de twee zinnen afgeleid te worden door zakken honingdrop en bizarre internet toestanden?
'Ik heb gelukkig een kantoortje achter de puzzelwinkel van mijn vader dus de afleiding komt voornamelijk van bejaarde buren die koffie komen drinken. Nu is het trouwens even op een dieptepunt want midden in hun verhuizing zijn mijn ouders in mijn kantoor komen wonen. De deadlines kunnen nu dus alleen gehaald worden met de deur op slot en de muziek keihard aan.'

Waar ben je nu mee bezig?
'Ik ben nog de laatste herschrijvingen aan het doen voor Spion van Oranje, een grote absurde spionagekomedie die in mei opgenomen gaat worden. Verder ben ik bezig met wat Shouf Shouf de serie scripts en ben ik wat nieuwe projecten aan het opzetten. Maar na de intensieve herschrijvingen van de Spion van Oranje ook vooral relaxen.'

Nou ja zeg. Ben ik uitgenodigd voor de lancering van dat R.A.P.-gebeuren (Alife x Patta x Rockwell) in de Bittersour, ZIT IK AL TWEE DAGEN ZIEK THUIS. En lekker lebberen kan ik ook vergeten want ik heb een koortslip.

Ik heb 'm, een dag voor de officiële release. Niet slecht.

Gaafste ontdekking tot nu toe: in het appartement van de hoofdfiguur waar je mee speelt staat een tv waarop je een show kunt checken featuring: Bas 'Never underestimate a good kick to the groin' Rutten!

Pop culture jongen, dat doet niemand beter dan Rockstar.

Jij weet dat die crappy toeristen fashion natuurlijk heel erg 2003 is.

Maar no way dat je wist dat 2008 het nieuwe 2003 is.

Shirt haal je op de Albert Cuyp.

Gaaf toch. En handig.

Haha. Dit is echt zo grappig voor je huisdier, buurman en kleine zusje.
Die gasten worden gek als je Franz & Shape's liedje opzet:

Franz & Shape - Psichedelica (Felix Cartal Remix)

Gewoon weer via Discodust.

Een blog is zo goed als z'n laatste posting.

Heb ik dan even geluk dat Mick 'tussenhaakjes' Johan zich heeft laten inweiden door MonoBrow.

Na een nacht vol tuinslangen, jeneverflessen en in de fik gestoken stropdassen heeft de man met de zwoele oogopslag bewezen dat hij er klaar voor is.

Vanaf nu regelmatig een volgelinkte alinea met gekkigheid.
Exclusief op MonoBrow. Mick. Take it away.

Wapeneigenaars zijn de meest gelukkige mensen, de poort naar de hel is gevonden, de most likely to be eerste vrouwelijke president van de States is uit op een derde wereld oorlog, en Stephen Hawkins zegt wegwezen!

Is er dan helemaal geen goed nieuws vandaag?
Jawel.

Mick 'Internet is zeker de moeite waard om voor op te staan' Johan

Are You the One van The Presets is een banger van de bovenste plank.

Eh, MonoBrow, dat is 'ie op zich al meer dan een jaar. Old!

Rustig.

ER IS NET EEN VERSE REMIX ONLINE GEGOOID DIE JE HELPT KONINGINNENACHT DOOR TE KOMEN!

Are You The One -The Presets (LifeLike remix)

(Via Discodust)

Er wordt nogal wat gehaat op Nike. En terecht. Maar dan komen ze opeens weer met die geweefde jongens. Zonder swoosh, hysterische kleuren of collabo-concept om van te kotsen.

Wat een gave gymp.

Je hebt 'm ook nog in het wit:

Lykke Li is heel goed voor je. Zeker in het voorjaar.
Mooie clip ook. Eens kijken of ik een MiniMail met haar kan fixen.

Ok. Fuck it. De stylist en art director van deze video zijn God.

Psychologiestuderende MonoBrowers weten al lang whatuppie: als je zoals MonoBrow een stoere werkende moeder hebt (hoi mam!) en je runt een blog, dan is het nogal duh dat je af en toe een posting live gooit over een stoere werkende vrouw.

Meet Nancy Spero. Zij is een kunstenares die altijd bezig is met gezellige onderwerpen als machtsmisbruik, de mannelijke dominatie en privileges van het Westen.

Haar werk vind ik niet altijd even tof. Maar deze posters met 'n hiërogliefenalfabet wel. Je kunt ze kopen in De Appel. Daar is tot 22 juni Spero Speaks, een expo van Nancy met interviews en haar teksten.

Ok. Deze posting kan wel wat compensatie gebruiken:

Nu we deze week toch over het tuinpad van m'n ouwe lopen: Upside Down van Vanessa was echt een basisschool banger van me.

En weet je wat bizar is? Dat mijn moeder vroeger een tijdje gewerkt heeft in de schoonheidssalon van de moeder van Vanessa.
Toch eens vragen of ze daar toen ook al aan boob opblazen deden.

(Via Wesley.)

Maartje helemaal in de war. Of ik haar nieuwe horloge niet gaaf vind ofzo. Nou, heus wel. Ik had al van het Zweedse Tritoni gehoord.

Maar ik wist dan weer niet dat één van de dudes achter A Blue Chicken het merk importeert. Hoe dan ook. De hele dag een Casio om m'n pols gaat ook vervelen.

En Tritoni doet een paar dingen goed: het is cheap, en gewoon van plastic met roestvrij staal. Plus al die kleuren... Eens kijken of ze groter gaan worden dan Swatch in de jaren tachtig:



Ik krijg er binnenkort één opgestuurd, dan ga ik kijken wat er gebeurt met m'n omgeving als ik 'm draag. Kejje lachen.

Tijd voor een bekentenis: ik vond m'n basisschooltijd de beste tijd van m'n leven.

Kom op nou:

Game & watch Snoopy table top!


modder tot aan je oksels door het buitenspelen!


Net doen alsof je Indiana Jones bent tijdens trefbal!


Meester Visser!
Djeez wat doe ik nu weer. Sentimentele volwassen gasten die hun kindertijd verheerlijken zijn kut als Warner Bros cartoons.

Maar toch. Deze is voor alle MonoBrow meisjes die het stiekem met me eens zijn. Grijp je platinum card en koop die hap:


Kenner Tree House

MonoBrow = Amsterdam. Maar soms ook Den Haag.

Isabella mailde me. Vanaf vandaag kun je namelijk naar Pre-Accelerator, een expo van mevrouw Rozendaal, Marleen Sleeuwits, Antistrot-gast David Elshout en Pierre Derks.

Tis in Villa Nuts, Den Haag. Beter ga je gewoon. Wat een talent gek:

Hoorde dat het vrijdagnacht lekker los ging op de verjaardag van Vieze Freddy. Ook mooi.

Classic! Nog meer leuks bij Benny. (Vooral dat Penfield jekkie.)

Morgen dus een ladies night in Studio 80. Hell yea! DAT BETEKENT DRIEHONDERD STUITERENDE TIETEN, BUMPENDE BILLEN, GLIMMENDE LIPPEN EN GEHEID RAMPESTAMPEN NA AFLOOP!

Oh.

/leest de flyer nog eens goed

Stitch is een initiatief dat volledig gerund wordt door vrouwen. Nu begrijp ik niet zo goed waarom je dit zou willen onderstrepen, want een goed feest organiseren heeft niks te maken met het feit of je een foef of jodokus in je underpants hebt zitten.

Hou 'm fris, dan blijf je fruitig zoals m'n neef uit Noorwegen het altijd zei.

De vrouwen van FNNNN en types als DJ 92 % waterstofperoxide staan achter de decks. Interessante line up me dunkt.

Voor de weggeef exclusief op MonoBrow:

Stitch - 1x plus 1 gastenlijst


Mail me voor zaterdagmiddag. Dan doe ik m'n best voor je.

Open Shop Amsterdam zit trouwens ook in de organisatie. Kende jij die club?

Maar het is wel cute als de hel.

Jonathan Woss komt wel vaker grappige dingen tegen als hij die crazy Japanners onder de loep neemt.

Maar Hard Gay is absoluut for the ultimate win.

(Mmmm. Een hoop sex vandaag. Als dat maar goed gaat.)

Zieke primeur voor K Space op de Nieuwezijds. Shintaro is een Japanse striptekenaar die in vergelijking met z'n Japanse vakgenoten de meestal voorspelbare mangameuk wat intelligenter benadert:

Extreme sex op een artistiek verantwoorde manier verbeeld? Count me in! Sowieso leuk om langs te gaan. Kago is zelf ook van de partij...

En ik heb uiteraard een MiniMail gefixed... Binnenkort dus op MonoBrow: alles over getekende genitalia of hoe spel je dat.

Hihi.


(rap 101: Bij een rapbattle draait het erom je tegenstander met scherpe teksten te overmeesteren. Als het even kan geïmproviseerd. Tip: kijk je muzikale vijand in de ogen als je dit doet.)

Palais de Tokyo toont nu Cellar Door, een vrij stevig klappende expositie van ene Loris Gréaud. Dat is een kunstenaar die ooit van het conservatorium in Parijs werd geschopt omdat hij een muziekstudio aan het opzetten was waarmee hij een einde aan muziek wilde maken. Fris!

En over de ruimte gesproken waar Nick & Simon klassieker na klassieker creëren: de verschillende onderdelen van z'n installatie in Palais De Tokyo worden door een engineer in 'n studio bediend. Live en shit. Supergood!

Miss MonoBrow op die Ixus 75 tip:





Er werd ook live gepaintballed door gasten in coole zwarte pakken:

MonoBrow vindt The Black Ghosts lekker met een rollende r. Lees maar.

En dit clippie bij hun nieuwste liedje is ook mooi. Goed character design vooral. Hoewel uiteindelijk 'n beetje saai. Maar hey, in Dragon Ball Z gebeurt ook nooit wat en daar kijken toch echt hordes jongetjes naar.

MonoBrow. De blog met argumenten waarmee je bij je vriendjes aan kunt komen.

Hier op MonoBrow lees je af en toe kleine interviews met goeie gasten (m/v). Daar probeer ik altijd wat van te maken.

Net zoals Jason Crombie van Wooo magazine.

Of Craig Bierko dus. Die gaat gewoon lekker in bad zitten en vuurt die vragen tijdens het inzepen af.

Ha. Dat was dus best een geslaagde zaterdagmiddag. We gingen natuurlijk naar de opening van Dexpo in Arnhem. Met twee artists in de auto, dus dat divagedrag was niet te doen.

Maar er is ook getoeterd naar vrachtwagenchauffeurs, er zijn gevallen paprika's opgeraapt, trotse ouders gesignaleerd en pastijtjes gegeten.

Rol die band:

FOTO'S DEXPO

Jongen: 'Hoor je dat, die ruis door de speakers? Irritant man!'

Meisje: 'Dat is een stukje tenenkaas dat tegen de naald geplakt zit.'

Die jongens hebben echt mooi werk geleverd. Dus kom vooral kijken....

Op de basisschool heb ik spreekbeurten gehouden over hamsters, speelgoed en skateboarden. Ik begon die laatste met deze clip uit Police Academy 4 waarin de Bones Brigade 'm ript als de naden van een H&M shirt.

Goeie stylist ook. Wat jij, Lee?

Tijdens het Vice-gebeuren kwam ik Bastiaan van AUX RAUS tegen. Of ik z'n nieuwe clip al gezien had.

De schattige schandknapen doen het in dit filmpje wat rustiger aan.
Denk huzarensalade in plaats van hossen.

In Wire spelen ze net zo makkelijk op de verjaardag van oma, in cultureel buurtcentrum 'De Balorige Batik'er.' En krijgen ze zelfs tante Erica aan het dansen. Pjagtig.

Aux Raus Myspaceje.

Mijn grootouders zijn allemaal redelijk oud geworden. M'n opa Jan door elke dag een grapefruit naar binnen te werken. Niet door dagelijks I Wanna Be Sedated van de Ramones te zingen.

Toch is dat precies wat de oudjes in Young@Heart, de nieuwe docu van Stephen Walker, doen. De bejaarden in deze film maken deel uit van de theatergroep Young At Heart. En hebben de afgelopen tijd op podia staan zingen als gekken. The Clash, Sonic Youth of Sex Pistols: de rimpelige rockers coveren supergroepen net zo gemakkelijk.

Ramones - I Wanna Be Sedated

Sonic Youth - Schizophrenia

Talking Heads - Road To Nowhere

In de New York Times nog wat extra intel...

Ok. Ik zit liever zélf in Parijs of New York. Maar als dat niet kan is er nog niks aan de hand. Ik ben namelijk connected als de nekband van een Wasteland-bezoeker.

Dus zorg ik ervoor dat V. op die Reebok-toestand het vuile werk opknapte.

En houdt grafisch ontwerpster Karen me op de hoogte van de gezellige dingen die in New York gebeuren.

Daar werkt ze namelijk voor 2x4. Een ontwerpbureau dat onwijs lekker bezig is. En ondertussen maakt ze gewoon foto's zodat jij er ook nog wat aan hebt:

Plee in New Museum

Posterontwerp door medestudent Jeff Ramsey op de Werkplaats Typografie.


Brasserie Seagram House

Moma, Color Chart


Moma, Design and the Elastic Mind

Wedden dat je een potje gaan haten op deze posting? Je vindt de graphics van Gangpol & Mit namelijk onwijs kiddy, en die muziek trek je al helemaal niet. Het klinkt net als de soundtrack van een jaren tachtig videogame.

En computerspellen, die zijn dom man.

Maar ja, wat verwacht je dan van 'n Frans duo dat voor de helft bestaat uit een grafisch ontwerper die muziek maakt. Blijkt ook nog eens dat ze afgelopen weekend in Rotterdam stonden en deze maand met hun eerste album komen. Tsss.

Moet je kijken hoe stom Gangpol & Mit is

(Via A3.)

Ach wat de hel. Als je dan toch refereert aan shit uit het verleden kun je het maar net zo goed doen zoals die nieuwe voorjaarscollectie van Alife.
Zij kennen hun klassiekers...

Dit is ook mooi:
Of deze:

Jeroen de Vries hoef je helemaal niks te vertellen.

IK HEB ZO'N ZIN IN DE NIEUWE DJVT.

Eej! De nieuwste issue van Reload is uit. En dat is dus toevallig een heel leuk blaadje. Die restyling heeft dan ook netjes uitgepakt: mooi formaat, lekker gedrukt en de vormgeving is prima in de ok-sfeer.

Ik begreep van hoofdredacteur Jeroen dat ze bijna tien jaar bestaan. Dat is dus langer dan je zusje gek. Weet je wat aardig zou zijn? Wanneer je even bij ze langsgaat en een verjaardagscomment achterlaat.

Een gouden donut voor je meisje. Dat zouden meer mensen moeten doen.
Vinden ze lekker joh:
Gehaald bij Calourette in Parijs. Daar hebben ze er verstand van.

Een videoclip die zo tof is dat ik het niet erg vind minutenlang de überpretentieuze en totaal niet relevante (tamme drum&bass beats, in 2008!) muziek van Björk aan te horen?

Ik dacht het wel:

Björk - Wanderlust

Hier een making of.

Let's Make Out! was een geniale track die lekker geniaal geremixed is.

Of Does It Offend You, Yeah? live ook gezellig is, dat moet je anders zelf maar even gaan bekijken. Ik heb ze in ieder geval gemist tijdens 5 Days Off vorig jaar. Rebound!

Ze staan om 21.00 in de kleine zaal van Paradiso.

De Nintendo DS is erg populair bij mensen die het verschil niet kennen tussen Halo en Hello Kitty. Ze zitten dan ook niet te wachten op ouderwetse videogamegenres als de klim en klauteraar of shooter.

Daarom is het niet raar dat shit als de KORG DS-10 wordt uitgebracht. Dit is een programmaatje dat die legendarische KORG MS-10 synthesizer nabootst op je DS.

En als ik je dan vertel dat een classic als Fun Fun's Happy Station (thanks, Jak) met dat ding gemaakt is krijg je nu vast een plakkerige sensatie in bepaalde lichamelijke regionen. Is niks om je voor te schamen hoor.

Hoe hard:

Thys noemt me af en toe dudethefuckster. Dat vind ik erg mooi. Ik ben dan ook een gast. Een kerel. Een vent. En jongens zoals ik die van tijdschriften houden zitten goed. Die worden bediend met blaadjes over videogames, jagen, gitaren, of samplers en sequencers.

Maar wat als je nu zoals ik ook wel eens iets over kunst en shit wil ontdekken? Dan kom je al snel bij van die navelstaarderige toestanden als Mr Motley terecht. Of blaadjes met alleen maar typografie en namen op de cover die je niets zeggen.

In de boekhandel van Palais de Tokyo kwam ik The Journal tegen. En ja, ook zij hebben namen op de voorkant. Maar whatevéur, zoals ze dat in Parijs zeggen. Plus Miranda July en Beirut staan erbij.

Zo hebben ze een aardig modestukkie waarbij de dragers iets vertellen over het bijzondere moment waarop ze de outfit aanhadden:

En staat er in dit nummer een repo van Kenneth Cappollo: die skatefoto's zijn echt wonderschoon.

Ga anders langs bij z'n blog en doe 'm de groeten.

En neem een abo op The Journal. Doe ik dat ook.