Mental Theophilus staat 22 april in de kleine zaal van Paradiso.

Voorlopig is de claim to fame van Theophilus London z'n mixtape. Die is lekker als de nek van je schatje na een zomerse dag in het park. Ben dan ook benieuwd of hij het live waarmaakt.

Op zich is m'n Kleine Zaal in Paradiso record heel goed: The Cool Kids was awesome, Santogold was awesome, Whitest Boy Alive was awesome. Dus ja.


Theophilus Blog

Theophilus Twitter

En deze track staat niet op z'n mixtape

Theophilus - Ooos & Aahhs

Terminator Salvation-kinderkostuums zijn echt een big ding in sommige kringen.

(Via Toys R Evil)

Academicus Elizabeth 'Patatje' Currid onderzocht hoe creatievelingen (kutwoord) in New York elkaar vinden en soms legendarische samenwerkingen ontstaan.

Ook maakt ze duidelijk dat de creatieve industrie misschien wel belangrijker is voor de stad dan wat er op Wall Street gebeurt.

Niet echt schokkend, natuurlijk. Maar wat mij opviel in het onderzoek was dit stukkie:

Cultural producers use their social lives for career mobilization (sometimes consciously, sometimes not) The social milieu offers the perpetual possibility to advance their careers In this respect, cultural producers expressed ambivalence towards their social lives.

Dat is dan opeens heel herkenbaar. Want aan de ene kant feest je om te feesten en bezoek je openingen omdat je de kunst gaaf vindt. Maar je beseft ook heus dat het kansen zijn om mensen te ontmoeten die werk voor je hebben. Daarom ga je ook veel uit.

En daarmee ben je bijna net zo suf als marketingengetjes die netwerkborrels bezoeken om daar hard door nietszeggende powerpoint-presentaties de woorden social media en relevantie te blaten en moeilijke wijn te drinken.

Hoe dan ook: interessante shit. Hier vind je de volledige presentatie die Elizabeth in Amsterdam gaf. Er staat ook een link naar een vergelijkbaar onderzoek van een gast die de Amsterdamse regio eh, onderzocht.

Het boek scoor je hier

The Warhol Economy

Moeite met een hoop woorden achter elkaar? Dit is een coole graphic van culturele hotspots in NYC.

Hey MonoBrowMevrouwtje. Ik weet heus wel dat je af en toe staat te balen voor de spiegel. Putje hier, straieetje daar en dat je weegschaal denkt dat het een toestel uit een speeltuin is helpt ook niet. Dat geschommel met je gewicht frustreert enorm.

Ik hoef je niet te vertellen dat het daar niet om gaat in het leven. Je schatje is gek op je omdat je een gaaf wijf bent. Dat snap je zelf ook wel.

Wat ik nu wel voor je regel is dat je je een beetje sexier voelt, de eerstvolgende keer dat je naar je reflectie kijkt. Kwestie van je kont in deze wonderschone dingen proppen:

St Tropez Leisure - Online Shop


(Via m'n friends van TresPlusCool.)

Nieuwe boardjes van Supreme plus lekker weer is eh, doe jij anders de wiskunde.


Suicidal Tendencies - Possessed To Skate

Tuurlijk ben jij ook lekker bezig. Je hebt een paar mooie dingen in je portfolio, je clubavond verkoopt bijna elke keer uit en de samenwerkingen die je opzet voor de merken waar je voor werkt krijgen veel publiciteit. Daarnaast..

"Hey docu-, film- en clipregisseur/grafisch ontwerper Mike Mills!
Ja het gaat goed met me. MonoBrow trekt steeds meer bezoekers en.."

Wat zeg je? Is er een boek uitgekomen dat een overzicht geeft van je beste werk van de af-ge-lo-pen vijf-tien jaar?

"I grew up being in bands, like a typical, southern-Californian, punk rock teenager. All the bands and all the music I was listening to really shaped the emotions I was having; shaped my self identity on a really deep, mysterious level. I think I've always been interested in how pop culture, art, bands, or something like skate culture, shape your innermost feelings about yourself, your innermost identity. And I've always been interested in how media affect the really mysterious inner life of a person."

---------------------------------------------
Hier m'n MiniMail met z'n vriendin Miranda July

"Tommy Hilfiger Heeft Een Clubske Opgericht Voor Mensen Met Een Fashion Inzicht, Ge Hoort Erbij"

En volgens mij hoef je morgen niet te werken of studeren.
Beesmunt in Bitterzoet dus.


1 x plus 1 op de lijst.

Mail me het meest onhygiënische wat je met een paasei gedaan hebt en ik doe m'n best voor je.

Het concert van The Knife in Paradiso (eind 2006) was wonderschoon. Bizarre visuals, mechanische poppen en DIE muziek. Muziek waar je tegelijk vrolijk en somber van wordt.

Karin Dreijer Andersson is niet de Zweedse schrijfster van de feministische klassieker Trieste Tepelklöven. Dat is die andere Karin Dreijer Andersson. Deze Karin is 50 procent van The Knife.

Gelukkig maar. Want anders had ik nu één of ander crappy zelfhulpboek vol passieve vrouwelijke agressie gepushed, in plaats van het redelijk geniale album van Karin's soloproject Fever Ray.

Waar The Knife stevig kan beuken is deze plaat vooral goed to do tijdens de betere voor-je-uit-staar-mijmer-sessies. Karin's uitgesproken en vervormde stem, melancholieke, gloomy geluidjes en shit: highly recommended.

Fever Ray - When I Grow Up

Fever Ray op Myspace

Ik wil hosselen met Bodie in The Pit.
Ik wil dronken worden met McNulty bij een wake.
Ik wil m'n mannelijkheid bewijzen voor Stringer Bell
Ik wil een telefoonlijn aftappen met Lester Freamon
Ik wil een crime scene uitkammen met Bunk


Shiiiiiiiiit.


Dead cheap bij die gasten van Bang CD

Hi
I'm Biancardi Domenico,
a the director of the program FIDGET STYLE onair in syndication on Italian's radio.

I have selected your blog because I think theare are the best in the field of house music. Let me know if you are interested to exchange a blogroll link.

For more info on the program you can visit the site
http://www.domenicobiancardi.com

I guarantee the professionalism.

Domenico Biancardi

Dit is de eerste editie van Gitaren Met Haren, een rubriek waarin mannen met kapseltjes en een gezond testosterongehalte hun shine pakken.

Ritchie Blackmore bijt het hoofd van een vleermuis spits af. Deze baas staat op nr. 55 van de lijst met beste gitaristen van Rolling Stone, was één van de oprichters van Deep Purple en begon later Rainbow. Behalve absurd mooie platenhoezen was deze band van Ritchie ook verantwoordelijk voor de meest intense powerballad sinds Sinead o'Connor.


Rainbow - Desperate Heart

Dan Witz woonde al in New York toen de enige erkenning voor kunstenaars die de straat als canvas gebruikten, bestond uit kaakcrunchende klappen door de knuppels van New York's finest.

Deze gast weet what up. Dat kun je vanaf donderdag zien in de gallerie van Sid Lee. Maar je mag pas kijken als je m'n interviewtje gelezen hebt.

-------------------------------------------------------------

Did you read a book during your flight to Amsterdam?
"I caught up on back issues of The New Yorker, my main culture connection. Bedside reading these days is art critic Peter Schjeldahl’s “Let’s See”, a collection of writings on art from the New Yorker."

Are you an avid online reader? Or is it just print for you?
"I follow the Wooster Collective blog. It’s like a daily tonic: it keeps me energized and connected to what’s going on in street art - especially internationally."

You once said that you like it when paintings have a certain ambivalent quality which makes them live a bit longer in your brain when you see them in a museum. Is that a condition for you to consider something as art?
"Not at all. For me art can be many things and found many places. As a painter I paint the type of paintings I’d want to see. Duration is one of those ineffable miracles about old master paintings that I’d like to manifest in my own stuff."

There's a lot of incomprehension between scenes: platforms like Juxtapoz look down upon highbrow art and the traditional art scene doesn't know what to make of people who create Spongebob paintings. Bit tiresome isn't it?
"Not really for me. I keep a heavy filter on what aesthetic battles I get involved in. The type of work I make takes a tremendous amount of energy and focus; anything that supports it makes it through the filter, anything distracting gets rejected. It’s kind of brutal and I’m sure I’m missing out on a lot, but that’s the way it’s got to be."

Sounds good
"As far as the aesthetic turf wars, I’ve cycled through enough art trends by now to understand that everything’s always changing and that this current bubble the urban artists are enjoying will soon be over. Being in fashion, by definition, means it will go out of fashion."

I've been told that current New York doesn't compare to the period you first lived there. Too clean and gentrified. But what's still good about it?
"Utter despair and hopelessness for the human condition isn’t staring you in the face everday like it used to be. To survive here you don’t need to have such a hard shell as back then."

Ok
"And generally the hipsters seem healthier and less angry than when I was a kid. Granted, the rage and chaos was artistically productive, but in the end that kind of world is a bad dog—it will bite you if you get too close—and I don’t really miss it."

What's your latest NYC discovery?
"I've lived here for the last 30 years and it’s only recently I became interested in the waterways surrounding us. Lately I’ve been out exploring (on an old wooden boat I’ve been restoring) and it’s amazing how many strange and forgotten things I’ve seen from the water."

When are you truly happy and at peace?
"Never. My life is a constant emergency."

Ongelooflijk dat ik deze in m'n jeugd gemist heb:



Check dat Robotech shirt op 0:35!

Julesdavid ontdekte tijdens z'n vakantie in Japan dat het land uit z'n groeven barst van eerste persing rap lp's. En wat doe je als er van iets heel veel is? Dan sla je die shit als een gek in. Om daarna bijvoorbeeld cadeau te doen aan je favoriete blogger. Stukje sickheid.

Wat Julesdavid niet wist is dat Sex Packets waar The Humpty Dance op staat, één van de eerste lp's is die ik kocht. Oh nog even over het artwork, daar was Shock G himself verantwoordelijk voor als ik me niet vergis. Stukje nostalgie.

DIT IS JE KANS OM DE MAN ACHTER SWURDIN TE ONTMOETEN.

Win een Meet & Greet met Rory

2 x plus 1 op die lijst. Dus mail me een schaamteloze vraag die je aan de blogsuperster wil stellen. De meest intelligente inzendingen winnen...

De man met de baard is Michael Perry. Hij is geen ontevreden klant van American Book Center die z'n woede van epische proporties uit door met een stift schattige illustraties op de etalage te tekenen.

Hij is wel verantwoordelijk voor het meesterlijke Hand Job, een boek over handgemaakte fontjes of hoe heet dat in jouw wereld meneertje en mevrouwtje Designer. Plus je kent hem misschien nog van die Reload cover.



Ja? Ok. Vergeet je kater van de eerste blockparty van het jaar. Vanavond sta je vanaf 19.00 tot 21.00 in de Treehouse Gallery. Daar geeft Michael een presentatie van zijn boeken, signeert hij de borst van je vriendin en maakt hij ter plekke screenprints die gratis worden weggegeven.

/heeft het zo gehad met al die grafische postings.

Nieuw op MonoBrow: boektips van een hamburger met smaak.
Zelf een boek tippen? Mail me.

---------------------------------------------------

Michael Chabon houdt van taal en verhalen vertellen. Of het nu in boek- of stripvorm is of om filmscenario's gaat: deze gast just loves to write. En dat doet hij goed.

"After winning a Pulitzer for The Amazing Adventures of Kavalier and Clay (2000), he became determinedly unsnooty, writing a fantasy for children, several comic-book scripts, a screenplay for a martial-arts Snow White, and another for Spider-Man 2". (Guardian.)

Waarom? Daarom:

+ grote fantasie
+ echte karakters
+ warme verhalen
+ prachtige zinnen
+ de dude snapt pop culture

Kavalier and Clay en Summerland zijn dikke pillen, beter begin je daarom bij

Gentlemen Of The Road

Een avonturenroman met meer actie dan een Aldi-folder. Waardoor je je weer even dat kleine ventje/vrouwtje voelt dat wegdroomt met een door je moeder gesmeerde boterham met pindakaas binnen smikkelafstand.

Conclusie
HAMBURGER ZEGT: Vette hap!

Undercover - Flexbar

"De Helvetica gaat gewoon diep, weet je. Het is een font, geabstraheerd van het menselijk doorzettingsvermogen. Bijna pijnlijk is z'n directheid."


"Nou, die aanbesteding voor het jaarverslag van de provincie Noord-Holland ging weer naar die gasten op de Weesperzijde. Wat een aanfluiting, hun esthetiek reikt niet verder dan het uitgelubberde randje van m'n Hema-sokken."


"Ik heb het geboortekaartje van Jan-Joris af. Het is gedrukt op 20 grams onbestreken off white. De enveloppen heb ik afgekeurd, de lijmranden waren zichtbaar. Het beeld is trouwens wel gelukt: een illustratie van m'n vrouw tijdens de bevalling. Met veel rood en goudtinten."


EEN ZAAL VOL GRAFISCH ONTWERPERS: ZIN IN!

Zo mooi: zanger Spencer van Trash Talk lijkt tijdens dit optreden in Duitsland nog het meest op een stuk rauw vlees aan het haakje van een hengel in een bak vol uitgehongerde piranha puppies.

Wat een intense, pure toestand. Dat ik de meeste nummers te noisy vind maakt niets uit. Er zitten genoeg brute meebrullers tussen. Dit is echt.

Kippevel vanaf 1:40.

Als er nou iemand het recht heeft om een I hartje NY-shirt te dragen ben jij het. Nederlanders hebben namelijk alweer vierhonderd jaar een bandplooibroek met elkaar.


(Reason.)

Onze relatie met de stoerste stad op aarde is de reden dat er de komende tijd verschillende dingen te doen zijn in Amsterdam en New York.

Maar omdat de expo The Glory of Dutch Bulbs: A Legacy of 400 Years in New York niet echt eckte eckte genoeg is om over te bloggen krijg je dit van me:

I Am NY - Flyer

Luie klikkers lezen de samenvatting:

International Guild of Woodbuyers presenteert

Een live New York x Amsterdam beat session door Evil Dee (Black Moon, Beatminers, Brooklyn, NY) en Big2 (de Opposites) in het nieuwe (bijna) Coffee Company pand op Waterlooplein. Een supersale van 290sqm. Plaatjes van Danny de Funk en Lil’Vic (Planet Farce) en Karel & Sjaak. Hapjes van Löfel & Burke. Koffies van de Coffee Company. Whiskey van Jameson. Bier van Vedett. Een afterparty in de Jimmy Woo. En nog veel meer moois.

Nieuw op MonoBrow:

Kowken Is Lekker
'Snelle hap, harde trek'

---------- Recept 1 ZoetZoutSensatie -----------

Ingrediënten

- Een bioscoopzaal van Pathé
- Je beste vriend(in)
- Een harde actiefilm
- Een zak gele M&M's
- Een bak zoute popcorn

VOORBEREIDING
Ga in de rij staan van de snackbalie. Articuleer duidelijk tegen de Pathémedewerker, hij kan er ook niks aan doen. Vraag om een zak M&M's (voorkeur: geel) en een forse bak zoute popcorn.

Loop de zaal in en ga naast je beste friend zitten. Scheur de zak M&M's open en giet de inhoud voorzichtig in de bak met zoute popcorn. Controleer of je je handen gewassen hebt.

Zoja, hussel de M&M's goed door de popcorn zodat de snoepjes gelijk verdeeld worden door de bak. (Het kan zijn dat je hiervoor eerst wat popcorn de zaal in moet gooien om plaats te maken voor de M&M's.)

Wanneer de M&M's naar tevredenheid met de zoute popcorn vermengd is: neem hap. En nog één. Geniet van Vin Diesel.


(Jahaa, de foto komt niet overeen met het recept. Maar is de thuisvariant van de ZoetZoutSensatie. Hiervoor heb je een zak Pom-Bär, één KitKat en je schatje nodig.)

Garrett Vander Leun is een Amerikaanse illustrator die ik ontdekte tijdens het browsen op Flickr, op zoek naar iemand die een Street Fighter-beeld kon maken voor het SFIV launch event. Je kent 'm misschien van Kitsune's Wallpaper Project en nu dus ook van MonoBrow. Echt connecten is het nieuwe online vrienden maken yo!

-----------------------------------------------------------------------------

With the Broken Heart Crew you give classic pop culture characters an extra human dimension. What fictional hero do you think has the most difficulties leading his life?
'That's tough, there's so many. I'm a big Charlie Chaplin and Buster Keaton fan, and certainly all the characters they played seemed to go through life on a steep incline in search of what I think is the simplest and noblest pursuit - love."

Don't we all
"As far as my Broken Heart Crew is concerned, I think Gonzo's got it the worst. He's had some of the saddest moments of any Muppet. Have you ever heard him sing The Wishing Song? Devastating. That guy's had his nose pulled, his body broken, and been rejected so many times that he's been reduced to dating a porky chicken."

Would you like to do animation?
"I don't think I could ever do animation, I lack the discipline and patience to draw the same thing over and over with any kind of consistency."

Is there an animated series at the moment that you consider worth watching?
"I don't have too much time to watch tv or follow any animated series. Most of the animated stuff on tv isn't anything that inspires me artistically, it's just entertainment. Film is where it's at for me. WALL-E blew me away, artistically and emotionally. It was like an animated Chaplin film with robots."



I still have to see that one
"I'm consistently drawn to the older Disney films that Frank Thomas and Ollie Johnston worked on, like The Jungle Book and Robin Hood. I'd say the movie that's inspired me the most artistically though is The Triplets of Belleville."

Big entertainment companies can be very fanatical upholding their copyright. Have you ever been bothered by them?
"Thankfully, no. I think I'm much too small a blip on the radar right now. I haven't sold anything or done any shows. You'd really have to be working overtime for an entertainment company to stumble across a pimple like me."

You've made some artwork for the Street Fighter IV launch event in Amsterdam. But can you play that game?
"I haven't played Street Fighter in years. I think I was kind of a cheap fighter - I'd just stretch out and punch people with Dhalsim or shock people with Blanka."

Hehe
"The only guy I could control with any sort of skill was Guile. I went with him because he was from America and didn't look as wussy as Ken. I never got very good at fighting games though, too many buttons to worry about and combinations for me to memorize. I'm a little slow on the uptake. Like Ferdinand the bull."

How did you get in contact with the Kitsuné Noir Wallpaper project?
"I lucked out there - Kitsune Noir is run about ten feet away from me. If I've got something cool I only need run next door and ask my roommate to show it off."

Did you get new assignments from that exposure?
"Surprisingly, yes. I was published for the first time as a result of it, by the artist UPSO and his magazine, Faesthetic. That magazine was followed up by a pullout centerfold in the Dutch student magazine, Algemeen Nijmeegs Studentenblad, out of Amsterdam. I feel very honored to be a part of anything I've done and continue to do. It's been a great year so far."



What's it like living in LA?
"I've been in LA for almost six years now. I'd say the first five were miserable, and I was inspired if only to succeed in spite of it. I've finally calmed down, accepted it and all of it's faults and quirks and excitement for the time being. I'm planning on doing an interesting series down the road that incorporates the history of the city and my own twisted sense of humor."

What's up next for you?
"I have three pieces left to do in my BHC series, and they're going to get progressively darker. My goal is to finish those and book my first show to present them by this summer. After that I need to switch it up, take a break from the watercolors."

Then what?
"I've got a number of ideas, but I'm gravitating towards one that incorporates famous celebrities from the golden age of Hollywood and tattoos. It should be very cool, I'm excited to jump into something new."

Oh boy.

En de betekenis van surplus.

Goede tijden voor vrienden van Nederlandstalige scrabblespelers die het straat houden: Winne snapt het, Dio snapt het, jij snapt het. Want wat valt er niet te snappen aan Aye? Dat nummer van Twanstra & Van Tijn en de bijbehorende clip van Habbekrats zijn crazy.

Styling, edit, effecten: helemaal h.o.p.p.a.
Ik word hier blij van jongen.

(Via de mevrouwen van Rassion Mag.)

De Moora Cup voor freestyle BMX'ers wordt overmorgen uitgereikt tijdens een award show in de Winston.

Net als vorig jaar jureert Michael Boogerd de categorie Beste Online Video Part, laat Inge de Bruin haar kritische blik over de inzendingen voor Lifetime Achievement '08 gaan, én knuffelt Gerard Joling de BMX Party Animal van het jaar.

Nu maar hopen dat Wendy van Dijk geen wheelies meer probeert na het ontkurken van de champagne zoals vorig jaar.

De show wordt live uitgezonden op SBS 6 tijdens een speciale editie van Shownieuws. Interviews met de rijders en rode loper-foto's staan vanaf volgende week in Story.

Maar kom vooral langs voor een bak herrie en hossen van

The Real Danger uit Rotterdam

Vinnie, Donnie & Sjakie uit de Dappermarkt

F.S.O. uit prettyboy town

Ok. Genoeg gelachen. Meer info pak je via Moora Cup.

Wat is dat haatbaar, gasten die bandshirts dragen waarvan je zeker weet dat ze nog geen couplet kunnen meezingen. Of jongens die anime shirts aantrekken terwijl ze je niks over het verhaal of de karakters kunnen vertellen.

Eh, ja, dus.

Maar ik ben er vet blij mee.

Dat oranje ventje is volgens mij Naruto.

Feestjes met moeilijke namen zijn over algemeen het leukst. En feestjes die een ingewikkeld excuus nodig hebben om gevierd te moeten worden, tsja, die scheppen epische verwachtingen. Plus als deze man zegt dat het goed is....

Anyways. De Boards Creative Afterparty dus. Een toestand ter gelegenheid van een serie workshops die Boards magazine organiseert. En eh, lees zelf maar.

Oh en Bang Gang dj's headlinen. Die ken je natuurlijk nog van een classic mixtape.

---------------------------------

Flexbar
26 maart
21.00 uur
10 euro (gratis met Creative Workshop pas)

(Klik op beeld voor grotere weergave.)

DE KOMENDE EN GAANDE MAN #1
PROLOOG

Boudewijn Bollmann is een fijne fotograaf. En nu ook een columnist voor MonoBrow. Wat een leven.

----------------------------------------------------------------------------

Zo nu en dan voel ik de bittere noodzaak om ergens over te schrijven. Dat kan in een dagboek, maar deze blog leent zich veel beter voor mijn onderwerp:

straatfotografie.

Het woord straat suggereert dat zulke foto’s per se op straat genomen moeten worden, maar in een (muf) kantoorgebouw, op de wc, in het park of pretpark telt ook.

Kortom: in alle openbare ruimtes. Of zoals de Engelsen het zeggen: in public. Aldaar spelen zich machtige taferelen af die – in al hun onnozelheid – een passende foto verdienen.

De Komende en Gaande Man is de titel van een serie blogs die ik de komende tijd ga schrijven. Natuurlijk met begeleidend beeldmateriaal in de vorm van foto’s. Samen doen ze een poging de schoonheid van de straatfotografie te ontrafelen.

Zodat jij als lezer zèlf aan de slag kan. Desnoods zonder fototoestel, want uiteindelijk draait het om de glimlach die de eindeloze stroom Ontelbaren* je op het gelaat doet toveren.

Het is een eerlijke manier van kijken, die straatfotografie. Je komt ergens aan, maakt de foto en gaat weer weg. Snel, gestaag, geconcentreerd.

Daartussen: de beproeving in het gelaat zien en een ultiem gevoel van geluk op de koop toe. Een vreedzaam scherpschutter, dat ben je. En als het goed is jaag je de momenten zelf een beetje aan.

In de eerstvolgende aflevering van De Komende en Gaande Man: veelgebruikte trucjes in de straatfotografie (gebruik ze niet).

Boudewijn Bollmann


(*de Ontelbaren: mensen die onze steden bevolken. Van daklozen tot superblitse zakenlui.)

Gek genoeg heb ik nog nooit wat bij Freshcotton besteld. Doe ik het eindelijk, krijg ik een gescheurd shirt van The Comp opgestuurd:




Lullig. Then again, nu komen m'n spiertieten wel goed uit.

Okay, die niet meer zo heel erg nieuwe Phoenix is meer van hetzelfde lekker. Melancholiek, fijne vocals en hoe heet dat instrument dat zo goed op de vierkwartsmaat knespert.

/valt zo door de mand als notenlezer.

Oh en vergeet die superzoete, in basterdsuiker gedoopte winegum van een Phoenix-homepage niet. Plus houd die blog van ze in de gaten totdat het album eind mei uitkomt.

Dan krijg je ondertussen iets anders melancholieks van me:

College - She Never Came Back (Outrunners Remix)

Ha! Dat had je aan het begin van de posting niet gedacht.

(Via Discodust.)

Rappert Rob Roy heeft een video (regie: Ethan Lader) met een geinige techniek aka de infamous André van Duin Als Jaap Aap-truuk.

Dat is dan ook gelijk het enige hoogtepunt van deze doodgesponsorde, zielloze toestand. Alife zorgde voor de kleding en schoenen. Vooral die break aan het eind met die kamer vol gepersonificeerde marketingtermpjes is pijnlijk. Onwijs steriel en nep.

Mondjes zijn master though.

/neemt stoere pose aan.